Bu felsefe karşımıza kırık çömlekleri estetik bir şekilde onarmaktan çıkıyor. Başlangıçta çok dikkat çekmese de konuya biraz daha derinden baktığımız zaman bu felsefe bize kendi kırklarımızı nasıl onaracağımız hakkında ipuçları veriyor. Hadi gelin bu felsefeyi biraz daha detaylı inceleyelim...
Bu felsefeye göre kırılmak bir bozulmaya neden olmaz tam aksine kırılmak yeni bir varoluş şeklidir. Göründüğünden daha derin anlamlara olan bu felsefe çoğu zaman seramik objeler için uygulanır.
Wabi sade şıklık anlamına gelirken Sabi ise kusurlardan zevk almak anlamına gelir. Kelime anlamlarına baktığımızda bu felsefe için ideal bir tanımdır. Wabi ve sabi kelimeleri bir araya geldiğinde ise ortaya çıkan anlam kusurlardan zevk almaktır.
Bu felsefeyi günlük hayata aktardığımızda ise sorunlarımızı görmezden gelmek yerine sorunların varlığını kabullenerek daha güzel hale getirmek olduğunu düşünebiliriz.
Kusurları bir bakıma normalleştiren bu sanat 15. yüzyılda ortaya çıkmıştır. Hem de çok basit bir şekilde...
Çaydanlık komutana geri geldiğinde tamir edilmiştir aslında ama bir yerlerde bir yanlışlık vardır. Çünkü gelen çaydanlık komutanın çok sevdiği çaydanlık değildir ve komutan kendi çaydanlığını ister.
Zanaatkarın çalışmalar sırasında estetik kaygısı ve komutanın çaydanlık sevgisi ortaya Kintsugi felsefesini çıkarır. Çalışmalar sonucunda çaydanlık eskisinden daha güzel hale gelir ve komutan sevdiği çaydanlığına daha anlamlı şekilde sahip olur.
Bu felsefenin inanışına göre kırılan hiçbir şey sahip olduğu değeri kaybetmez. Aynı zamanda her şey onarılarak yeniden kullanılabilir.
Bu renkleri elde etmek içinse altın ya da gümüş tozlarının içerisinde reçine koyulur ve bir karışım elde edilir: Kırık yerlerin üzerinden ince çizgiler geçilir ve tamam. İşte az önce kırık olan eşyanız artık sağlam ve anlamlı.
Ancak işin göründüğü kadar basit olmadığını da sizlere anlattık. Özet olarak bu felsefede önemli olan kırığı onarmak değil o eşyanın değerini görebilmektir.
Peki siz bundan sonra bu felsefeyi uygulamayı düşünüyor musunuz?