Kitap okumayı hepimiz seviyoruz, buna şüphe yok fakat akıllarda yıllardır çözümlenemeyen bir soru var: Okuduklarımızı unutuyoruz, o halde neden kitap okumaya devam ediyoruz? Yanıtını duyduktan sonra daha fazla okuyacağınıza garanti veriyoruz.
Kitap okumayı hepimiz seviyoruz, buna şüphe yok fakat akıllarda yıllardır çözümlenemeyen bir soru var: Okuduklarımızı unutuyoruz, o halde neden kitap okumaya devam ediyoruz? Yanıtını duyduktan sonra daha fazla okuyacağınıza garanti veriyoruz.
Bir insan 1000 sayfadan uzun bir romanı okuyor ve hatırlayabildiği tek şey olayların Rusya'da geçtiği!
Bu espri aslında sadece hızlı okuma yapanları kapsamıyor, birçoğumuz okuduğumuz kitaplardan sonra sadece birkaç satırı hatırlarız, hatta kitabı okurken asla unutmamayı istediğimiz çoğu şeyi bir çırpıda unuturuz.
Son yıllarda okuyup kütüphanenize yerleştirdiğiniz kitaplara şöyle bir göz gezdirin, ne demek istediğimizi anlayacaksınız. Birkaç kez okumadığımız sürece kitapları unutmak adeta kaderimiz.
Okuduklarını unutan insanlar bu durumla karşılaştığında ilk olarak problemi kendilerinde arıyor. Yani, iyi bir okuyucu olup olmadıklarını sorguluyorlar ve bazıları kitap okumanın onlara göre olmadığını bile düşünüyor.
Fazlasıyla yanılıyorlar.
Peki, romanları bir kenara bırakacak olursak hatırlamamız gereken bilgileri depolayan araştırma kitaplarında yazanları unutmamız gerçekten trajik değil mi?
Aslında değil. Kitapları okurken asli amaç hiçbir zaman o bilgilerin zihnimizde kalıcı yer edinmesi değil, yani zihnimiz bir sabit disk değil. Öyle olsaydı kitap özetlerini okuyarak yahut 'Bunları biliyor muydunuz?' köşeleriyle hepimiz birer İlber Hoca olurduk.
Örneğin bir romandaki dönemi, kişileri, olay örgülerini anlamak bize farklı bir dünyanın kapılarını açar ve belki de asla deneyimleyemeyeceğimiz hisler yaşatıyor. Böylece içimizde yaşayan yüzeysel canlı törpülenir, ön yargılarımız esner ve yavaş yavaş olgunlaşırız.
Daha da önemlisi artık kimsenin yapmadığı bir şeyi yapacak yetenek setlerine sahip oluruz: Empati!
Bakış açımız, dünyayı görme biçimimiz değişiyor ve farklı kimliklere bürünebiliyoruz. Meşhur 'öteki' kavramını aşabilmek böyle bir empatiyle ancak mümkün olmuyor mu?
Ayrıca daha fazla okuyan kişi okuduğu her kitapta edindiği bakış açılarını bu yeni olay örgüsünde kullanır ve çok okuyan kişilerinden kitaplardan aldığı zevk bu yüzden farklıdır. Yılda 1 kitap okuyan birinin kazandığı bakış açısı onu kitap okumaya teşvik etmeyebilir ama sık okuyan kişi için yeni dünyalar her zaman heyecan verir.
Biz olayları, kişileri hatırlamıyor olsak da değişim gerçekleşmiş, biz bambaşka biri olmuşuzdur. Hep gelişiyor, hep değişiyoruz ve bu değişim yaşamımızın son anına dek sona ermiyor.
Okunan kitap özetlerinin hiçbir işe yaramaması da bu yüzdendir. Sonuçta insan, okuduğu kitapların bir özetidir.
İyi okumalar!
içerik kitap okumayla ilgiliymiş.
Kitabın iyisi kötüsü olmaz derler ama vardır. Nasıl ki televizyonlarda belgeseller ve evlilik programları varsa aynı durum kitaplar içinde geçerli. Okuyucuya hiç bir şey katmayan kitaplarda var. Ama hiç bir şey öğretmese bile kelime haznenizi genişletir kendinizi daha açık ve rahat ifade etmenizi sağlar.
Yoo ben hatırlıyorum hepsini kendi adınıza konuşun. Akılda kalmasından kasıt hafız gibi satır satır ezberlemekse bilemem ama okumuşsam konuyu ve sonunu az çok hatırlarım.