Bazı karakterler sadece dizilerde rol almazlar. Aynı zamanda gerçek hayatı da yansıtırlar. Öğüt verirler, dert dinlerler... Türk insanı pek psikoloğa gitmez öyle. Dertleşir, öğüt alır güvendiği, saygı duyduğu bir büyüğünden. İşte bu içerikteki karakterler de öyle, derleşebilinecek, öğüt alınacak karakterler...
Şöyle Behzat amirimizle rakı masasında oturup iki tek atıp dertleşmeyi kim istemez ki? Deliliğe doğru giden hayatta dertlerimizi anlatınca 'Saçma sapan konuşma la!' diyerek tüm gerçekçiliği ile bizi kendimize getirirdi amirim. Bazen o da susardı biz de, Neşet baba çalardı sazını. O, 'Bir dikili taştan gayrı nem kaldı' dedikçe biz amirimle birbirimize bakar bu dünyadaki tüm saçma dertlere RTÜK'ün sansürüne takılmayı umursamadan söverdik...
İnsan olmanın inceliklerini ilmek ilmek dokuyan ustadan dinlerdik ekmek teknesinde. İnsanoğlunun ekmek misali olduğunu nasıl yoğurulursa öyle şekilleneceğini anlatırdı Nusret Baba bizlere. Evine helal ekmek götürmenin önemini ustamız sayesinde öğrenirdik.
Öğretmen bir ailenin öğretmen kızı Afet. Kardeşi Kerem her şeyi. Sırf ona tokat attı diye aşık olduğu adamı affetmedi. Bir Anadol'undan başka hiçbir mal varlığı yok. İdealistliği ve dürüst kişiliği sayesinde eğitim verdiği birçok okuldan sürüldü. Müdürler tarafından çok sevilmedi ama öğrencilerinin her şeyi oldu Afet öğretmen. Her ne kadar Tarih öğretmeni olsa da hayatı öğretiyordu öğrencilerine. Verdikleri öğütler çerçeve yapılıp duvarlara asılacak düzeyde...
İnsanın aklına kazınan, dayı deyince belki de kendi öz dayısından önce aklına gelen bir karakter Ramiz Dayı. Kabadayı olmakla mafya babası olmak arasındaki farkı bize öğreten adam. Verdikleri nasihatler okullarda ders olarak okutulacak cinsten.
Her ne kadar izleyicilerin birçoğu tarafından sevilmese de hayata karşı dik duruşu ve güçlü görünüşü sayesinde örnek alınacak bir karakter Firdevs Yöreoğlu. Kızına sevgisi sonsuz, başına hiçbir şey gelsin istemiyor. Ne kadar akıl verdiyse de Bihter'e doğru düzgün sözünü dinletemiyor. Ama sizi karşısına alıp öğüt verse unutmamak için kalem kağıtla not tutmaya başlamanız gerekir. Bir Firdevs Yöreoğlu kolay yetişmiyor... 😄
Oğluna hem babalık hem annelik yapan yeri geldiğinde yalnızlığına sıkı sıkıya sarılan İskender babadan başka bizi kim daha iyi anlayabilir ki?
'Biri geliyor hayatına. Diyorsun ki artık tamam yani, bundan sonra yalnızlık yok. İki kişiyiz biz, her şeyi iki kişilik düşüneceğiz. Sonra çekip gidiyor. Tamam gidiyor yani, o zaman ikiydik ben şimdi tekrar bir kalacağım. Yani bir kalmam lazım, öyle olması lazım. Ama bir de kalamıyorum, yarım kalıyorum.' dediğinde zaten hayatı ne denli yarım yaşadığını anlatmıştı bizlere. Biz de onun kadar yarım değil miyiz zaten...
Laf sokmak deyince akla ilk gelenlerden. Evlat, mevlat deyip acımıyor. Kim geliyorsa önüne lafı gediğine yerleştirmeyi biliyor. Bu yüzden verdikleri öğütler de öyle her öğüde benzemez. Üstünde uzun süre düşünüp çalışmanız gerekir. Tahsin öldükten sonra çok acılar çekti ama kendini kısa sürede toparladı. Evlatlarının hem kabusu hem her şeyi. Evlatları 40 yaşına da gelse ayağındaki terliği bumerang edasıyla fırlatmayı biliyor. Bu yüzden aslında çok da yabancı olduğumuz bir karakter değil. 😅
'Vatandaşa cart curt yok efendim!' derken bile ne kadar halktan yana bir kişilik olduğunu gösteriyor Katil. Her ne kadar adı Katil olsa da tek maktulü çöp kutuları. 😄 Çöp kutusu görünce dayanamıyor, deviriyor arabasıyla. Yeri geldiğinde özür dilemesini de hakkını aramasını da biliyor. Bu yüzden ne anlatırsa anlatsın kulağınıza küpe olacak tarzda...
Süper babamız Fiko'nun dert ortağı, kader arkadaşı. Fiko bir sıkıntısı olduğunda Nihat'ın kahvesinin yolunu tutuyor, ilk onla dertleşiyor, yeri geldiğinde öğüt alıyor. Sümer Tilmaç'ın canlandırdığı pek çok karakter efsane olsa da Nihat'ın bizim için yeri ayrıdır. 90'lı yıllarda babamızın dertleştiği arkadaşı, uyuduğumuzda elinde hediyeyle gelen dayımızdır Nihat. O yüzden aileden biridir. Verdiği öğütler her zaman dinlenir...
Melahat abla Samatya'nın en onurlu esnaflarından. 2012 yılında kaybettiğimiz Meral Okay'ın canlandırdığı karakter. Kocası öldükten sonra ondan kalan kasabı devralmış belki de ondan daha iyi yürütmüş kasabı. Ali Haydar Usta'nın en yakın dostlarından. O bir konuştu mu bütün esnaf susup kulak kesiliyor. O birine kızıp satırı eline aldı mı bütün mahalle kaçacak delik arıyor...
Leyla ile Mecnun'da Ak sakallı dede'yi canlandırmadan çok önce Zerda'da Sıddık karakterini canlandırmıştı Köksal Engür. Bir konakta deli diye yaftalanıp keskin aklıyla aslında herkese ders verebilecek birisi. Hikayenin anlatıcısı, Zerda'nın dert ortağı. Canı sıkıldığında o da konağun atı Yadigar'a anlatıyordu tüm dertlerini. Otoritenin karşısında durabiliyordu. İhtiyacınız olduğunda, en beklemediğiniz anda yaranıza merhem olabilecek sözü o söyleyebiliyordu...
Ruhsar'ın dert ortağı. Bu dünyada Güzin abla varsa öbür dünyada da Gözüm abla var. Kocası Saadettin'i bir şekilde öldürüp akraba kontenjanından yanına aldırmak istiyor. Ama bir türlü başaramıyor. Cennetle cehenneme gitmeden önce son başvuru noktasında çalışıyor. Öbür tarafın Türkiye şubesinden sorumlu. 2000'de ahiretteki bilgisayarından dünyadaki kocasını takip ederek stalk kavramına daha başlamadan yeni bir soluk getirmiş durumda. 😁
Dürüstlüğü sayesinde sadece ailesi tarafından değil onu tanıyan herkes tarafından sevilen bir adam Nazif Kara. Borcu olan esnafa ayıp olmasın diye yolunu uzatacak kadar iyi niyetli. Baba adam. Sözünün eri, şiir yürekli. Sizi karşısına alıp söyleyecekleri bitmez. Sizin de öğrenecekleriniz bitmez. Hayatınızda böyle biri varsa eğer gerçek insanlığı öğrenirsiniz. Sırtınız yere gelse de gönlünüz körelmez...
Eski bir konakta tek başına yaşasa da ruhu hayat sevinciyle dolu olan kadın Leyla. Geçmişten konuşmayı pek sevmiyor. Bilgeliği, zekasının güzelliği dışına yansımış. Kemal'in hem arkadaşı hem annesi gibi. Onu dinleyince öğüt ancak bu kadar güzel verilir, bir insan ancak bu kadar iyi dinlenir diyorsunuz. Gözlerinin içine bakınca samimiyetinin ne kadar parıldadığını görüyorsunuz.
Parada gözü olmayan, kendi yağında kavrulan basit bir kunduracı Sadri Usta. Basit dediğime bakmayın, aslında onun da basitliği; bu hayattaki her şeyin, herkesin basitliğinden. Kendimizi fazla önemli görmemekten. Egolarımızın esiri olmamaktan... İnsanın gözlerine bakınca anlayabiliyor iyi niyeti de kötü niyeti de. O anlattıkça daha da aydınlanıyor her şey, daha da anlam kazanıyor. Kalbinin güzelliğinden de hiçbir zaman taviz vermiyor. Ah keşke oturup bir çayını içebilecek fırsatımız olsaydı. 😌
Belki de doğruları söyleyebilmek için bu hayatta deli olmak gerekiyordu ya da deli yaftasını üzerinde taşıyabilmek... İnsanlar dahilikle deliliğin arasındaki ince çizgiyi tartışa dursun bazı insanlar incelikleriyle deli olmayı bile göze alıyordu. Mahallenin Muhtarları'ndaki deli de böyle bir insan işte. Herkesin içerisinde tek doğruyu söyleyen, insanlara akıl veren o. Çocukları peşine takıp güldürmeyi başaran da o. Söyledikleri sözler hala açıp dinlenilebilecek türde...
Yeryüzü almasa da bedenimizi, göklere sığamasak da, deli yüreğimiz hiç durmasa da senin öğütlerini dinleyip sıyrılıyorduk dünyanın bütün koşuşturmasından. Asıl zenginliğin, asıl başarının insan olmayı becerebilmek olduğunu anlatıp durdun. Biz de senin gibi hayallerimizi bir güvercinin ayağına bağlayıp saldık gökyüzüne. Yusuf, Yusuf ise senin sayende.
Behzat Ç, kuşçu, Ramiz dayı üçlüsüyle oturup sohbet etmek dahi süper olurdu.
hani dede.... dedee... dedeeee...dedeeeeee. hani ak sakallı dede
Biz bu dizilerle büyüyen bir nesildik ne ara umudumuzu kaybettik. Ne ara bu kadar karamsar olduk. Biz mi büyüdük dünya mı değişti. Belkide biz büyüdük ve kirlendi dünya.