'Yalnızlık ruhuma işlemiş' cümlesinin dolaylı yoldan gerçek olabileceği kimin aklına gelebilirdi ki? Son bilimsel araştırmalara göre yalnızlık hissi, kısmen de olsa sahip olduğumuz genlerimize göre ortaya çıkıyor olabilir.
'Yalnızlık ruhuma işlemiş' cümlesinin dolaylı yoldan gerçek olabileceği kimin aklına gelebilirdi ki? Son bilimsel araştırmalara göre yalnızlık hissi, kısmen de olsa sahip olduğumuz genlerimize göre ortaya çıkıyor olabilir.
Birlikte geziyor, eğleniyorsunuz. Fakat içinizde hep bir boşluk hissi de yer alıyor. Hani şu bir eğlence esnasında lavaboya gittiğinizde gelen, gece yatağa başınızı koyduğunuzda zihninize üşüşen his. 'Gerçekten seviliyor muyum, gerçekten benim için her şeyi yapacak insanlar mı tanıyorum, yalnız mıyım?' hissi.
Eğer öyleyseniz, muhtemelen abartmıyorsunuz. Her şey sadece kafanızın içinde de değil, nitekim uzmanlara göre bu hisse sahip olmanızda genetik biliminin de bir payı var. En azından araştırmalar bu yönde.
10 binden fazla kişi üzerinde yapılan araştırmalarda, yalnızlığı ölçmek için üçer soru yöneltildi:
Ne sıklıkla arkadaşlık eksikliği çektiğinizi düşünüyorsunuz?
Ne sıklıkla dışlanmış hissediyorsunuz?
Ne sıklıkla diğerlerinden izole olmuş hissediyorsunuz?
Yani çevresi geniş olanlar da, dar olanlar da aşağı yukarı aynı oranlarda yalnızlık hissettiklerini belirtmiş. Kişilerin genleri de incelendiğinde, yalnızlık belirten kişilerin çoğunda bazı genlerin hep ortak olduğu görülmüş.
Uzmanlar bu genlerin bir araya gelerek yalnızlık üzerinde etkili olduğunu fark etmiş. Yani yalnızlığın nedeni olarak tek bir gen öne çıkmıyor, tespit edilen genlerin hepsi az miktarda katkı sağlıyor.
Başka bir deyişle, bu özelliklerden birini gösteren insanlar, diğer ikisine sahip olmaya da yatkın çıkmış.
Bu üçlü arasındaki kadar güçlü olmasa da, araştırmacılar yalnızlık ile şizofreni, bipolar bozukluk ve majör depresif bozukluk arasında da bazı gensel benzerlikler bulmuş.
Daha önce de belirttiğim gibi, genlerin yalnızlık hissi üzerinde etkili olduğu kabul edilse de bu oran %25 dolaylarında. Kalan kısmın hayat şartlarıyla ilgili olduğu belirtiliyor.
Örnek vermek gerekirse evli insanların diğerlerinden daha az yalnız hissettiği, ayrıca sürpriz bir şekilde yaş arttıkça yalnızlık hissinin de azaldığı bulunmuş. Cinselliğin ise yalnızlık hissi üzerinde pek bir etkisi olmadığı görülmüş.
Anlayacağınız; yalnızlık ruhunuza değil, genlerinize işlemiş...
Açıkcası yalnızlık güzeldir. İnsanlar çok boştur. İçi boş bir teneke. Benim mi ne farkım var_? Benimde farkım yok. Kısaca yaşasın yalnızlık.
iki yüzlü sadece kendini düşünen düşüncesiz insanlardansa yalnız yaşarım daha iyi
Hem yalnızım hem de hiçbir şey yolunda değil n'olacak?