Yalnız yaşamak, insanı daha çabuk olgunlaştırır, zorluklara göğüs germesini, hesabını bilmeyi, kendi ayakları üzerinde durabilmeyi kısacası daha güçlü olabilmeyi sağlar. Evin, nasıl istersen öyle davranabildiğin, herkesten uzaklaşıp huzur bulabildiğin dünyandır. Ama bazen anlar gelir ki insan gerçekten birilerine ihtiyaç duyar, bir ses bir nefes arar. İşte günlük hayatta bize bu duyguyu yaşatan bazı anlar;
Hele bir de yan komşudan cıvıl cıvıl insan sesleri, mis gibi yemek kokuları geliyorsa :(
Bunun bir de iyice kötüleştiğinde tek başına acile gitmesi var.
O köpüklü saçlarla gidip kombiyi kontrol edersin...
Tek başına yemek yemenin aşırı sıkıcı olması da cabası.
Birikenleri de renkliler,beyazlar, siyahlar diye ayırdığında azıcık bir şey kalır zaten.
Sırf bu sebeple kaç kişi usta çilingir olmuştur.
Bir bakmışsın asla izlemeyeceğin programları bile açmışsın.
Belki de en mantıklı ve işe yarayan çözümlerden biri olduğu doğru.
''İnsanları tanıdıkça yalnızlık güzelleşiyor.''
22- Konuşmaya ihtiyacın olduğunda kimseyi bulamayıp gidip sigara içtiğinde.
Yalnızlığı seven bir tek ben miyim? Yıllarca yalnız kalsam yinede sosyalleşmeye ihtiyacı hissetmem herhalde.