Artık internet var ve her şeyin simüle edilmiş ya da kayıt altına alınmış halini deneyimleyebiliyoruz. Ancak bu durum, tüm vaktimizin evde geçmesine sebep olabiliyor. Aman eskiden de ne iyiydi, şimdi çok kötü filan demek değil amacımız; yalnızca tespit.
Elbette bu doğru değildir. Tamamen kişinin kendi seçimidir.
Kimin ne yaptığını, nerelerde gezdiğini kontrol edersiniz ve eğer birisi 'ne yapıyorsun?' diye sorarsa, durup uzun uzun düşünürsünüz.
Ve zamanla onunla ve süpermarketteki kasiyer kızla kanka olursunuz.
'Artık dışarı çıkacağım, sosyal olacağım!' dersiniz ve kendinizi sokaklara atarsınız.
Ve evinize döndüğünüzde derin bir nefes alıp kendinizi iyi hissedersiniz.
Fakat yazılmazsınız. Olur da yazılırsanız, bir hafta sonra bırakırsınız.
Ve ter basar, sesiniz çatlar, başınız patlar.
Aynı anda 56 yabancı diziyi takip ederek hayatınıza aksiyon katarsınız.
Öyle olmadığını gördüğünüz her an depresyonlara koşarsınız.
Ve o anlar, sizde çok gerçekdışı oldukları izlenimini uyandırır.
Sevdiğiniz dizinin sonraki bölümlerini merak edersiniz ve böylece sabahı edersiniz.
Bu, kimi zaman onları çıldırtacak boyutlara ulaşır. Onlar da haklı olarak arkadaşlarının zarar görmesini istemedikleri için sizinle tanıştırmazlar.
Yanlış anlaşılmasın, klavyede yazı yazmak için...
Kimi zaman sizinle birebir aynı özellikleri gösteren, en yakın arkadaşınız eve gelir ve birlikte oyun oynarsınız.
'Böbreğim ağrıyor, acaba neyim var? Ağzım kurudu, yoksa şeker hastası mıyım? Başım ağrıyor, yoksa tümör mü var?' gibi düşünceler sizin yoldaşınız olmuştur.
'Acaba onu ne anlamda söylemişti? Ben de keşke 'sana ne geri zekalı!' diye cevap verseydim.' gibi düşünceler aklınızdan çıkmaz.
Siz evde kös kös otururken, bir arkadaşınız sevgilisiyle birlikte Porto Riko'da şarap içiyordur. Yıkılırsınız ve herkesin sizden daha iyi bir hayat yaşadığını düşünürsünüz.
Kaybettiklerinize pişman olur, keşke öyle yapmasaydım dersiniz ama bu hiçbir işe yaramaz.
Tabii önce mümkün olduğunca birkaç ay kadar ertelersiniz.
O gelecek hiçbir zaman gelmez.