Sokakta halı yıkamak, halı yıkama makineleri çıkmadan önce bahar aylarının en eğlenceli uğraşlarından birisiydi. Tabii ki çocuklar için... Neredeyse tüm ev hanımları sırayla o gün halılarını sokağa atardı. Sonra gelsin deterjanlar, gitsin arap sabunları ... Şimdilerde yapılması bile yasak olan bu eğlenceli aktiviteyi yaşayan ve özleyenler olarak o günleri biraz yad edelim dedik.
Temizlik kısmı çok eğlenceli olmasa da konu halı yıkamak olunca yelkenler suya indirilirdi.
Mahallede herkes halılarını çıkarır, birbirlerine yardım ederek bu zor işi kolay bir hale getirirdi.
Yoldan geçen arabalar falan engel olamazdı bu kutsal göreve. Diğer yoldan geçsinler yani ne olacak.
Arap sabunu garip bir şeydi. Elimizi daldırıp daldırıp anlam vermeye çalışırdık.
Bunun için izin beklemezdik. top oynanıyorsa bırakılır, ip atlanıyorsa ertelenir, halı yıkamak için hazır hale gelinirdi.
Annemizin bağırışları, terlik fırlatışları falan engel olamazdı. O halı yıkanacaktı! Halı yıkamak bahane, eğlencesi şahaneydi.
Bu işi yaparken ne kadar sorumluluk alırsak o kadar mutlu olurduk. Hortumun düğümünü çözer ya kendi evimize ya en yakın komşunun evine takardık ve büyük bir iş başarmış olurduk.
En eğlenceli kısımlardan biriydi. Halıyı yıkayanlar, kardeş, kuzen kim varsa ıslatılırdı. Tabii yapma nidaları ve bağırışlar arasında.
Fırçalamak zevkli işti ama yorucuydu. Bu maceramız çok uzun sürmez işi yine büyüklerimize devredip, eğlencemize bakardık.
Sanki havuzda ya da denizde yüzüyormuşcasına bir mutlulukla halının üzerinde yuvarlanırdık.
Ara ara koparttığımız püskülleri bu sefer iş yapıyormuş gibi görünmek için köpürtürdük. Ne de olsa püsküllerin temizliği biraz zor bir işti ve bunu bizden başkası yapamazdı.
Halının altında kalma pahasına bunu da yapardık. Halının suları şıp şıp diye aşağı damlarken biz de bunu ben yaptım işte diye düşünerek mutlu olurduk.
Aşırı suyun yarattığı bir çamur olurdu ama sonuçta çok güzel kokardı sokaklarımız akşam çöpler atılana kadar.
O zamanlar okula gitmemek iyi sayılırdı aslında. Kaytarmak için neler yapmazdık ki. Bu da onlardan biriydi.
Soğan, patates filesi ile halıları yıkardık. Ellerim yara olurdu. Ama annem ile halı yıkıyorum ya, mutlu olurdum :) Halı yıkama bittikten sonra kilimleri, leğen de çiğnerdik rahmetli annem ile. Annem öldükten sonra, halı yıkarken zorlanıyorum.
Buna ben bile dahildim ya. Yalniz birşey unutulmuş o halilarin üstünde dizlere çöküp oturup fırça yaparken dizler halidan dolayi kizarirdi onun acisi bambaşkadır.Okurken o aciyi hissettim,hey gidi günler hey..
Ve ertesi gün dizlerimiz kıpkırmızı olur acırdı :D