Babasız kadınlar asla büyümezler. İçlerinde en büyük boşluktur baba sevgisi. Hayat karşısında diğer tüm insanlardan daha eksik, daha güçlü, daha zor olan kadınlardır onlar.
Babasız kadınlar asla büyümezler. İçlerinde en büyük boşluktur baba sevgisi. Hayat karşısında diğer tüm insanlardan daha eksik, daha güçlü, daha zor olan kadınlardır onlar.
Babanızı ilk kaybettiğinizde kaç yaşında olursanız olun, kendinizi küçük bir kız çocuğu gibi hissedersiniz.
Annesinden daha yeni öğrendikleri en ufak tarifleri bile, düşe kalka babası için dener kız çocukları. Bir de bunu hiç bilemeyenler var tabi.
Keza gelinlikle görüp ağladığı, koluna girdiği biricik prensesini bir prense teslim eden kral yoktur. Zaten hayat hiç masal olmadı ki...
Ve bu yüzden güçlü kalmayı öğrenmeleri uzun sürmez. Katlanabilecek biri olmadıktan sonra şımarmak neye yarar ki?
Kimi zaman savrulup gider kimi zaman da koruyucusu olmadığı için erkek gibi yaşamayı öğrenirler, zorundadırlar çünkü.
Ne merhem olabilir ki zaten?
Onlara hayatı öğreten, erkekleri tanıtan, onları herkesten koruyabilecek bir babaları, yani bir rehberleri yoktur. Eksiktir hep bir yanları.
Özellikle bazı yerlerde babası olmayan kızın en ufak olayda adı çıkar. Çünkü bilirler ki o attığı lekeyi, kafasını sürte sürte temizletecek bir kahraman yoktur arkalarında.
Babasının kızı, baba ocağı gibi deyimler tam anlamını bulamaz o kadınlar için.
Bunu bilmek kimin içini acıtmaz ki? Anne-kız, baba-oğul, anne-oğul için bile geçerli olabilir yeri geldi mi bu durum.
Ben bunu yatağa atarım gözüyle bakarlar çoğu zaman.
Araştırmalara göre kız çocuklarının babalarına en çok ihtiyaç duyduğu dönemler okul çağlarıdır.
Hayatlarına giren her erkekte, babalarından bir iz ararlar.
Güçlü kalmak zorunda olmak hiç bu kadar zor olmamıştı
Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum
Yıkadılar aldılar götürdüler
Babamdan ummazdım bunu kör oldum.
İçeriğe katkılarından dolayı değişik kız'a teşekkür ederiz.
Birde babanın yaşayıp da olmaması var. Her baba kızının kahramanıdır. Bazı babalar var ki kızlarının kahrıdır, en büyük hayal kırıklığıdır, hayata 1-0 yenik başlamasıdır. Hiç bir zaman arkamda bir "Babam" var diyememesidir. Hiç bir erkeğe güvenememektir. Ama içten içe aslında baba sevgisini herkeste arayandır....
17 yaşımdayken babam vefat etti kısa bir süre arkamdaki koca çınar kurudu diye ağladım, sonra babam için güçlü ve cesur olmam gerektiğini düşündüm ve hep öyle davrandım. babasız kızlar güçsüz korunmasız falan değillerdir hayat bizi daha güçlü olmaya iter pısırık ve ezik olmaya değil!
bir de yaşadığı halde kızlarını hiç bir zaman sahiplenmeyen ama işi düşünce kızım diyen babalar var ki o duyguyu hiç sormayın bile