Twitter'da @hapssuuu isimli kullanıcı annesinin vefatının ardından yaşadığı üzücü durumu paylaştı. Diğer kullanıcılar yaptıkları paylaşımlarla yüreğimizi dağladı.
Yaşadığımız birçok acının yanında yakınımızı kaybettiğimizdeki acıyı tarif etmek mümkün değil. Sevdiğimiz insanın artık sesini duyamayacak olmak, onunla sevincimizi ve hüznümüzü paylaşamayacak olmak çok zor.
Anne, baba, kardeş, sevgili, eş, arkadaş... Nereye baksak onları hatırlatan şeyler görürüz. Dokunduğu yer, eşyası, sevdiği yemek aklınıza gelebilecek her detay geride kalanı büyük bir hüznün içine yeniden sokar. Bu çoğu zaman ömrümüzün sonuna kadar da devam eder.
Twitter'da @hapssuuu isimli kullanıcı da annesinin vefat etmesinin ardından yaşadığı bir durumu paylaştı.
Diğer kullanıcılar yaptıkları paylaşımlarla yüreğimizi dağladı. Yazılanları okurken boğazımız düğümlendi...
Çok üzüldüm, çok ağladım. Mezarının başında saatleri buldu onunla sohbet etmem, dertleşmem. Annem, ilk aşkım, ilk öğretmenim. İlk zamanlar haftada 2-3 kez gittim ziyaretine, sonra haftada 1 olmaya başladı. Şimdilerde ayda 1 gidiyorum. Hala çok seviyorum onu seviyorum ama o acının harı zamanlar azalıyor. Allah içimize unutma duygusunu vermeseydi asla yaşayamazdık. Kim ne derse desin zaman her şeyi alıp götürüyor. Ve şunu asla unutmamak lazım her acının büyüğü var. Allah kaldıramayacağımız acıları vermesin. Bir anne oğluna şöyle demişti. ''Bir evlat için annesinin, babasının ölmesi sıradandır. Ama anne, baba için evladının ölmesi kıyamettir. Bana o kıyameti yaşatma.'' Allah evlat acısıyla sınamasın kimseyi.
Trt'nin eski bir videosunda izlemiştim. "ben patates kızartmasını çok severim. Teyzemden bir tabak daha patates kızartması isteyemediğimde anladım annemin öldüğünü" demişti. Acıyı yaşamadım ama adamın o hali o kadar içime oturdu ki.
Babamın senesi dolmadı. Ne vefatında ne sonrasında acısını hissettim. Çocukluktan beri babasız olup vefasızlık görünce acısı da olmuyor insanın. Anladım ki bunun akrabalıkla ilgisi yok. Karşındakine bağlılığınla alakası var. Sağlıklı annem için ya ona bir şey olursa düşüncesi beni panik atak yaparken babama bir damla göz yaşım akmadı. Hatta 3 yıl önce erken yaşta vefat eden abim saydığım biri daha çok aklıma gelip beni üzüyor. Allah kalbinizdekilerden erken yaşta ayırmasın..
Çok üzüldüm, çok ağladım. Mezarının başında saatleri buldu onunla sohbet etmem, dertleşmem. Annem, ilk aşkım, ilk öğretmenim. İlk zamanlar haftada 2-3 kez gittim ziyaretine, sonra haftada 1 olmaya başladı. Şimdilerde ayda 1 gidiyorum. Hala çok seviyorum onu seviyorum ama o acının harı zamanlar azalıyor. Allah içimize unutma duygusunu vermeseydi asla yaşayamazdık. Kim ne derse desin zaman her şeyi alıp götürüyor. Ve şunu asla unutmamak lazım her acının büyüğü var. Allah kaldıramayacağımız acıları vermesin. Bir anne oğluna şöyle demişti. ''Bir evlat için annesinin, babasının ölmesi sıradandır. Ama anne, baba için evladının ölmesi kıyamettir. Bana o kıyameti yaşatma.'' Allah evlat acısıyla sınamasın kimseyi.
Trt'nin eski bir videosunda izlemiştim. "ben patates kızartmasını çok severim. Teyzemden bir tabak daha patates kızartması isteyemediğimde anladım annemin öldüğünü" demişti. Acıyı yaşamadım ama adamın o hali o kadar içime oturdu ki.
Babamın senesi dolmadı. Ne vefatında ne sonrasında acısını hissettim. Çocukluktan beri babasız olup vefasızlık görünce acısı da olmuyor insanın. Anladım ki bunun akrabalıkla ilgisi yok. Karşındakine bağlılığınla alakası var. Sağlıklı annem için ya ona bir şey olursa düşüncesi beni panik atak yaparken babama bir damla göz yaşım akmadı. Hatta 3 yıl önce erken yaşta vefat eden abim saydığım biri daha çok aklıma gelip beni üzüyor. Allah kalbinizdekilerden erken yaşta ayırmasın..