Yabancı'yı mutlaka duymuşsunuzdur, yazarı Albert Camus'nün de kitabın adını yansıtacak biçimde dünyaya yabancı, sorgulayan biri olduğunu çoğumuz biliyoruz. Kendini edebiyat ve felsefe arasında konumlandıran Camus, 4 Ocak 1960 yılında hayatını kaybetmişti.
Hayatının son yıllarında yaptığı gezilerden birinde de yolu Marmaris'e düşmüştü. Bu ilginç anıyı muhtemelen daha önce duymadınız.
Felsefe diploması vardı fakat bir filozof değildi, varoluşçu fikirleri vardı fakat kendini varoluşçu olarak tanımlamaktan çekiniyordu. Hiçbir şeye ve hiçbir yere ait hissetmiyordu.
Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanan en genç 2. yazar olmasından ziyade bu ödüle layık görülen ilk Afrika doğumlu yazar olmuştu.
Entelektüel bakışını böyle özetleyebilmek mümkündü. Sartre'la eskilere dayanan dostluğu ve süregelen çekişmeleri, ömür boyu sürdürdüğü sigara bağımlılığı ve olaylı ölümüyle hafızalara kazınmıştı Camus.
1958 yılında, Haziran başı Yunanistan'a gelir. Tutkuyla bağlı olduğu bu topraklara yaptığı her ziyaret onun için özel bir anlam taşır ve bu ziyaretinde bir arkadaşıyla konuşurken arkadaşı ona bir öneride bulunur.
Bu öneriyi kabul eden Camus ve arkadaşları o gün akşam üzeri limana gider ve Marmaris'e doğru yola çıkarlar. Akşam olmadan ulaşmışlardır fakat Camus'nün Marmaris macerası biraz kısa sürer.
Camus'nün yorumlarının çevirisini yüksek lisans tezi için araştırma yapan Ali Bulunmaz'ın yazısından bulduk.
On beşte Türk limanı Marmaris’e hareket. On yedide varış. Ortasında demir attığımız koy güzel ama iç karartıcı. Uzaktaki kasaba yoksul görünüyor ve tüm ahalinin yavaş yavaş iskeleye toplandığını görüyoruz…
Bizi izleyen bir yoksul çocuk kalabalığıyla çevrelendiğimiz karaya çıkış. Yoksulluk, sokaklardaki ve evlerdeki bakımsızlık yüreğimizi o kadar daraltıyor ki hiç beklemeden tekneye dönüyoruz.”
Edebiyatına ışık tutan deniz ve güneşin en güzel örneklerinden biriyle karşılaşıp yok saymasını bir Avrupalı refleksi olarak görenler olsa da bugüne dek bu olaydan neredeyse hiç bahsedilmedi.
O aşık olduğu Yunan adalarına döndü, edebiyatıyla yine tüm dünyaya fikirlerini yaymaya devam etti, bizler de kırgın da olsak hayranlıkla okumayı sürdürdük. Belki bu ilk izlenim farklı olsaydı Türkiye'de kendinden bir parça bile bulabilirdi.
o dönemin marmaris'i ne güzeldir, ne saftır be camus , değerini bilememişsin.
Kimi güzellik görür kimi fakirlik olabilir sanatçı adam 🤔
O dönemde Türkiye de turizmin ne olduğu bilinmediğinden Marmaris halkı ufak bir kısmı balıkçılık yapmasının yanında, genel olarak Ula' da tütün tarlalarında ırgatlık yaparmış. Ne zamanki Kenan Evren, Emel Sayın ve Turgut Özal bu güzel ilçemizi meşhur etmişler, ondan sonra şehir zenginleşip güzelleşmiş.