1485 yılında Sandro Botticelli tarafından yapılan Venüs'ün Doğuşu -orijinal adıyla 'Birth of Venus'-, dünyanın en ünlü ve sevilen tablolarından biri. Ancak neredeyse dört yüz yıl boyunca yok sayıldı diyebiliriz çünkü kimse bu tablonun iyi olduğunu düşünmüyordu. Peki ne değişti de bu tabloya bakış açıları da tamamen değişti? Gelin bu dünyaca ünlü tablonun hikayesini öğrenelim...
Hikayemiz başlasın o zaman...
Küçük yaşlardan itibaren doğuştan gelen sanatsal yeteneği fark edilen Alessandro Filipepi, 1445'te Floransa'da, İtalyan Rönesansı canlanırken doğdu.
Soyadının geliş yeri de oldukça enteresan. Alessandro Filipepi, Botticelli adlı bir kuyumcuda çıraklık yaptı. Sandro'nun Botticelli soyadını aldığı yer de işte burasıdır.
Genç Botticelli, Filippo Lippi'nin stilinden oldukça etkilenmişti.
1470 yılında 'Fortitude' isimli tablosu ile Floransa sanatının rekabetçi dünyasında kendini gösterdi.
Bundan sonra, kiliseler, şapeller hatta zengin iş adamlarından gelen resim siparişleri hızını hiç kesmedi.
Botticelli'nin şapeldeki çalışmaları, ustası Lippi gibi zengin renkler ve ayrıntılarla doluydu.
Truva Savaşı'nın efsanevi bir başlangıcı olan 'Paris'in Yargısı' (Judgment of Paris) gibi.
Botticelli'nin çizdiği portrelerde de aynı şeyi görüyoruz.
Çağdaş ressamların entelektüel hevesinden farklı olarak, Botticelli incilere, kıvırcık saçlara ve zarifliğe değer veriyordu ve resimlerinde bunları ön plana çıkarıyordu.
Bu süreçte çok daha az resim yapmaya başladı ve 1510'da öldü.
Botticelli kendi zamanında büyük bir atölye işletiyordu ve biyografi yazarı Giorgio Vasari tarafından onlarca yıl sonra yazılacak kadar ün ve saygıya sahipti.
Ama ondan sonra Botticelli, tarihten silinip gitti...
Peki neden?
Bu muazzam üçlü tüm Batı sanatı üzerinde büyük etkiye sahipti. O kadar iyilerdi ki, onların bu ihtişamı daha önceki tüm ressamları gölgede bıraktı.
Erken Rönesans sanatı, kıyaslandığında hem gereksiz ayrıntılarla dolu hem de sert ve cansız duruyor.
Ancak 19. yüzyılda işler değişmeye başladı. Sandro Botticelli, Floransa'ya gelen sanat severlerin dikkatini çekmeye başladı...
Venüs'ün Doğuşu tablosu da işte burada devreye giriyor. Çünkü bu tablo, Botticelli'nin stilini net bir şekilde yansıtıyor. Klasik, Orta Çağ ve Rönesans'ı eşsiz bir güzellik ve gizem dünyasında harmanlıyor.
Bu üç dev isim sanata beklenmedik bir gerçekçilik, zarafet ve güç getirmiş olsa da, bu tarzlarının bir bedeli olmuştu.
Onlarda olmayan bir şey Botticelli'de mevcuttu.
Botticelli hâlâ Ortaçağ ruhunun etkilerini taşıyordu. Perspektif ve gölgeleme onun için önemli değildi.
Bu tabloda, Raphael, Leonardo veya Michelangelo'da bulamadığımız bir şey var : Zevk ve gizem!
Tablonun anatomik gerçekçiliği, Venüs'ün Doğuşu ile karşılaştırıldığında onu nahoş ve aşırı ciddi gösteriyor.
Ve nihayet Botticelli'ye hak ettiği şöhreti getiren şey, eksikliği hissedilen bu duygular oldu...