Bu tipler hava şartlarını asla ama asla önemsemeden vapurun açık kısmında yerlerini alırlar. Gerek simit atılan martıları kadraja sığdırarak, gerek martıları batan güneş ile odağa yerleştirerek; gerekse de sosyal medya paylaşımlarında 'Martı ve Boğaz... ' açıklamalarını kullanarak paylaşabilecekleri fotoğraflar çekerler.
'Her hava koşulunda dışarıda otururum'culardan ziyade bu kategorinin insanları da güneş yüzünü gösterir göstermez, çantalarında bu özel günü bekleyerek taşıdıkları güneş gözlüklerini çıkartarak ay çiçeği gibi yüzlerini güneşe dönerek güneşlenmeye çalışırlar. 'Kardeş 15 dakikada pek bir vitamin alıp da bronzlaşamayabilirsin ama sen bilirsin...'
Arka kısımları kapmak için adeta yarışan yolcular, okul yıllarında da sınıfta da aynı yerlerde oturan, rahat tiplerdir. Plansız yaşar; vapura daha iskele yanaşmadan atlarlar. Anın tadını çıkarmaya odaklandıkları için genelde vapurdan son inen tipler de bu yolculardandır.
Bu kişiler hayattan memnun olmayan, durmadan şikayet eden ve dır dır dır söylenen kişilerdendir. Kısacık bir vapur yolcuğunu bile kendilerine zehir ederler. Güneş çıkar güneşten kaçar, rüzgar eser içeri girer, içerde sıkılır dışarı çıkar. Sevgili yolcu; inan ki gideceğin yere yürüyerek gitsen daha az enerji harcardın.
Yolculuğun süresi ne kadar olursa olsun vapur iskeleden ayrılıp biraz ilerledikten sonra alelacele yerlerinden kalkıp kapının yolunu tutan tiplerdir. Tabii herkesin farklı anlarda acelesi olabilir ancak yarım saat sürecek bir vapur yolculuğunun daha 5. dakikasında kapıya yanaşmak biraz abartıdır.
Vapura genelikle tek başlarına ve muhtemelen yorgun argın binen bu tipler, kısacık yolculuk süresince dinlenmek için biraz kestirmek isterler. Ancak kestirme süreleri vapurun yanaşmasına kadar sürerse, vapur yolcularının hepsi bu kişinin sorumluluğunu üstlerinde hissederler. Ya uyuyakalıp da uyanamazsa, ya bu son vapurda, ya uyanmaz da vapurla aynı yere dönmek zorunda kalırlar... Herkesin kafasında bu deli sorular dönerken bir Cesuryürek uyuyan kişiye uzanır ve ulvi görevi yerine getirerek kişiyi uyandırır.
Bu kişiler, insanların nadiren kafa dinleyebildiği veya tek başlarına kalabildiği nadir anlardan olan vapur yolculuğunda; hiç kimseyi kaale almadan dakikalarca telefonla konuşurlar. Vapurdaki herkes, telefonla konuşan kişinin akrabalarıyla olan ilişkilerini, iş arkadaşları hakkında yaptığı dedikoduları ve bilimum detayı ezberlemiş olarak vapurdan iner.
Kulağınızda kulaklık olması, kitap okuyor olmanız veya telefonunuzla ilgilenmeniz onları asla durduramaz. Gerekirse önce dinlediğiniz müziği kıstırırlar, kitabınızı ne olduğunu sorarak sizi sinsice kendilerine bağlarlar veya yeni neslin telefon bağımlılığıyla ilgili mini bir konferans verirler. Ne olursa olsun cüzdanlarında taşıdıkları torunların fotoğraflarını ve bu torunların hikayelerini dinlemeden vapurdan inmeniz mümkün değildir.
Havanın eksilere düştüğü, karın ha yağdım ha yağacağım dediği zamanlara inat sanki montunun içinde seyyar kalorifer varmışçasına vapurun açık alanına oturarak İstanbul romantizmi yapan tiplerdir.
Günün yorgunluğunu atmak veya hayatın tatlı telaşelerini düşünüp denizi izlemek yerine ya bir sonraki günün toplantısının sunumu ya da aslında hiç de gerekli olmayan işlerini bu kısa yolculuğa sığdırmaya çalışırlar. Soruyoruz; hangi çok acele iş kendine ayıracağın 20 dakikadan daha değerli olabilir?
Genellikle sabah veya akşam vapurlarında ekmeklerinin peşinde koşan bu arkadaşlar, sizin hayattan bezmiş ve yorgunluktan ölen halinize aldırmadan tam karşınıza konuşlanabilirler. Kimisi konservatuar eğitimlidir ve gerçekten de kulaklarınızın pasını silebilirler. Ancak bazıları da sırf müzik yapmış olmak için yaptığı için kısa vapur yolculuğu size kabir azabı gibi gelir.
Siz patronun o gün size nasıl çıkıştığını veya o önemli belgeyi göndermeyi nasıl unuttuğunuzu kara kara düşünürken Beyoğlu'nda gözlerini süzerek gezen bir güzelin şarkısını dinlemek zorunda kalırsınız.
Yine de bağımsız müziğin her zaman desteklenmesi gerektiğini unutturmayalım.
Vapur hareket ettikten iki dakika sonra ayaklananlar kategorisine benzer olan bu grubun mensupları, vapurun iskeleye yanaşmasını dahi beklemeden hayatları pahasına sonsuza doğru zıplarlar. Acelesi olmalarının dışında aslında hayata ve adrenaline bağlılıkları oldukça yüksek olan bu kişiler, şehir hayatına bu şekilde uyum sağlamaya çalışırlar.
Bu kişileri vapurdaki görevlileri tin tin takip etmelerinden veya üst katlara çıkarak kaptan köşkünü arama çabalarından fark edebilirsiniz. Gerek motor dairesine kafalarını sokarlar, gerekse ayaklarıyla halatların ağırlığını anlamaya çalışırlar. Vapuru bir ulaşım aracı olarak kullanmak yerine çocukluk hayallerini gerçekleştirebilecekleri bir zaman makinası olarak gören bu kişilerin asıl amacı yolculuk değil vapuru kullanabilmektir.
Vapurun giriş veya üst katında bulunan televizyonun hemen karşısında konuşlanan bu insanlar, televizyonda ne varsa hipnotize olmuşçasına izlerler. Çoğu zaman o televizyonun sesi kapalı olsa da bu durum onları asla ama asla etkilemez. Çorum heykelleri, çeşitli devlet adamlarının belgeselleri veya öğlen haberleri özetlerinin karıncalı yayınları en sevdikleri programlardandır.
Vapur yolculuklarının en cool ve kahır çeken yolcularından olan bisikletliler, çoğu zaman bisikletlerini vapurun açıklık kısmında bırakırlar; kaskları, taytları ve dizlikleriyle insanları kendilerine hayran ederler. Her görenin, biz de mi girsek bu bisiklet işine diyeceği bu tipler, hayattan zevk almak için hiçbir anı kaçırmayan; çevre dostu ve duyarlı yolcular arasındalardır.
Vapurun yiyecek satılan bölümünde bulunan abidik gubidik o ürünler neredeyse herkesin dikkatini 'Bunları alan var mı ya?' dedirtecek şekilde çekmiştir. Cevap veriyoruz: Evet var ve tam olarak arkandalar. Yolcukları bir tost bir çay ile başlayan bu kişiler son kullanma tarihi geçmesine ramak kalan o garip kuruyemişleri, cezeryeleri ve vapur dışında çok az yerde karşınıza çıkabilecek o abur cuburları göz açıp kapayana kadar yutabilirler.
Tanıdınız değil mi? Vapura inişlerde ve binişlerde kalan yolcuların üzerlerine basarcasına geçmeye çalıştığı bu kişiler için konfor pek de önemli değildir. Bazen üst katların yerlerinde ancak daha ziyade ara kat merdivenlerine konuşlanan bu kişiler rahatlarına düşkün oldukları kadar biraz da tembeldirler denebilir.
Vapurun ön kısmını evi belleyen kişiler, kontrolcü ve lider ruhlulardır; asla plansız yaşayamazlar. Bu sebeple vapur daha diğer iskeleden yeni çıkış olsa bile akbillerini basar, vapurun kendi iskelelerine yanaşması için beklemeye başlarlar. İskele kullanmadan vapura binmez; kalabalığa karışmadan yerlerini almayı başarırılar.
Vapurun sağ veya sol yanlarını mesken tutanlar hayatlarında her daim heyecan ararlar; rüzgar olsa üstlerine dalga gelmesini beklerler, yunus olsa da görsek diye can atarlar. Hava güzelleşmeye başlayınca ayakkabıları çıkartıp ayaklarını suya bile uzatırlar.
Vapurun en zula yeri olan dümen üstünde, bir taraftan görevli geliyor mu diye bakan; bir taraftan ellerinde gizledikleri sigarayı içmeye çalışan tiryakilerdir. Tüm bunların olurken vapurun arkadan çıkardığı beyaz dalga köpürmesini izlemeye bayılırlar. Anlayamazsınız...
Eveet, geldik yumurtanın faydalarına. Demin sıralanan tüm diğer tipleri izleyerek bu yazıyı yazmak için bir köşede sinsi gibi izleyip insanları kategorileyen yolculardır :)