Gedikpaşa Ermeni Protestan Kilisesi Vakfı’nın 1962 yılında İstanbul Valiliği ve Vakıflar Genel Müdürlüğü’nden de gerekli izinleri alarak satın aldığı kamp, 1971 yılında Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin aldığı bir kararla tehdit altına girdi.
Yargıtay kararı, vakıf senetleri bulunmayan cemaat vakıflarının 1936 beyannamelerinin vakıf senedi olarak kabul edilmesini onaylamıştı. Buna göre, 1936 beyannamelerinde bağış kabul edeceklerine dair açıklık bulunmayan cemaat vakıfları, doğrudan ya da vasiyet yoluyla gayrimenkul edinemeyeceklerdi.
Böylece cemaat vakıflarının 1936’dan sonra edindikleri gayrimenkullere el konuldu, bunlardan biri de eski sahibine iade edilen Tuzla Çocuk Kampı’ydı. Boş bir arazi olarak satın alınan arazi, üzerinde orada yetişen Ermeni çocukların inşa ettiği kampla birlikte eski sahibi Sait Durmaz’a iade edildi.
Birçok kez el değiştiren kamp, yıllarca süren hukuk mücadelesi sonuçsuz kalınca 6 Mayıs’ta sabah saat 10:00 sularında Tuzla Kampı’na giren iş makinesi binanın bir kısmını yerle bir etti. Yıkım haberini alan çok sayıda kişinin kampa akın etmesiyle, yıkım bir süreliğine durdu.