Fotoğrafçı Magnus Wennman, savaşın çocukları olarak da tarihe geçen Suriyeli çocukları uyudukları yerlerde fotoğrafladı. Avrupa ve Ortadoğu'da pek çok yaşamı gözler önüne seren fotoğrafçı, daha iyi bir yaşam umuduyla Suriye'deki iç savaştan kaçan mülteci çocukların aslında uzunca bir zamandır en kötü şartlarda yaşadığını bir kez daha gösterdi.
Tüm bunlar düşünüldüğünde de Suriye'den gelen bu neslin aslında kayıp bir nesil olduğunu kabul etmek, zor değil...
Bağdatlı olan Lamar'ın evi bir bombardımanda yok olmuş. Ailesiyle birlikte önce Türkiye'ye oradan da Macaristan'a geçmiş. Lamar burada, bir ormanlık alanda kirli bir döşekte uyuyor.
Resim yapmayı çok seven Şehd, son zamanlarda yalnızca silah resimleri yapıyormuş. Annesi bu durumu 'Ne zaman, nereye baksa onları görüyor' sözleriyle açıklıyor. Yakındaki bir ormandan meyve toplayarak karnını doyuran, Macaristan sınırda yaşamaya çalışan bir ailenin küçük kızı. İsminin anlamı ise bal peteğiymiş.
Ahmet babasını Suriye'nin Deyrizor kentinde kaybetmiş. Şu an amcasıyla birlikte Macaristan sınırında ülkeye girebilmek için bekliyor. Küçücük yaşında yetim kalan Ahmed, bu zorlu yolculukta ağır çantasını da kendi taşıyor. Amcası onun hakkında şöyle konuşuyor: 'Çok cesur bir çocuk. Sadece, bazen geceleri ağlıyor.'
Aslen Şamlı olan ve babalarıyla birlikte Beyrut sokaklarında yaşayan iki kız kardeş... Evlerine düşen bir bomba yüzünden anneleri ve diğer kardeşleri ölmüş. Geceleriyse, üşümemek için birbirlerine sarılıyorlar...
Gaziantep'te hastanedeyken fotoğraflanmış Mohammed. En büyük hayali mimar olmak olan 13 yaşındaki genç yaşadıkları için şunları söylüyor: 'Savaşın insanda yarattığı en garip duygu korku. Bunu daha önce tahmin edemezdim.'
Maram da Muhammet gibi hastanede fotoğraflanmış. Evine bir roket isabet edince çatı üzerine çökmüş. 11 gün boyunca komada kalmış, şimdi ise bilinci açık. Ama kırık çenesi yüzünden konuşamıyor...
Sırbistan'da bir mülteci kampında uyuyan Mahdi'nin kısacık hayatını 'kaçmak' kelimesi özetliyor. Kamptaki gerçekleşen protestonun gürültüsüne rağmen uyuyor...
Esed'in İdlib saldırı ardından ailecek kaçmışlar. Lübnan ve Libya üzerinden İsveç'e ulaşmışlar. Fatima'nın tüm bu yolculukta şahit olduğu en kötü şeyse, Akdeniz'de bindikleri botta yaşananlar. Botta hamile bir kadın 12 saat boyunca doğum sancısı çekmiş ve ardından bebek ölü olarak dünyaya gelmiş. Ardındansa bebeğin cansız bedeni denize atılmış...
Kobane'den kaçan Gülistan, en çok ardında bıraktığı rahat yatağını özlüyormuş. Şu an, Suruç'ta bir mum ışığının gölgesinde vücudunu yastık yaparak uyuyor...
Bu fotoğraf Ağustos ayında çekilmiş. Juliana o zaman, 2 gündür Sırbistan'a yürüyormuş. Macaristan'ın sınır kapısı kapanmasına rağmen, ailecek içeri girmeyi başarmışlar.
Ürdün'de Azrak kampı hastanesinde yatan İman, zatürre ve üstelik göğüs enfeksiyonu da oluşmuş. Küçük yaşta anne olan 19 yaşında Ola, 'Normalde mutlu bir kızdır ama şimdi yorgun. İyi olduğunda her yere koşabilir. Şu an zamanının çoğunu uyuyarak geçiriyor,' diyor.
Fara da İman'la aynı kampta. Yer uyuyan Fara'nın ve ablası Tisam'ın en sevdikleri şey futbol. Babası çocuklarının oynayabilmesi için eline geçen malzemelerle top yapmaya çalışsa da bu topların ömrü uzun olmuyor.
bu 3 kardeşin babası Selam, 37 yaşında. Onları Lübnan'da Mecdel Ancar'daki bu yatağa yatırdıktan kısa süre sonra kaçırılmış. O günden beri babalarından haber alamayan 3 kardeş, geceleri sürekli kabus görüyormuş.
İdlib'deki evlerine bomba geldiğinde Ahmad da evdeymiş. Şarapnel parçası başına gelmesine rağmen çok ciddi bir yara almamış. Ama kardeşi onun kadar şanslı değilmiş. Ahmad ve ailesi Macaristan'ın Horgos sınır kapısına kaçmadan önce yıllarca savaş bölgesinde yaşaya çalışmış. Daha fazla direnemeyen aile, uzun süredir de otobüs duraklarında, yollarda ve ormanlarda yaşıyorlar.
Amir 20 aylık oldu, ancak henüz tek kelime bile konuşmadı. Annesi, daha doğmadan, onun karnındayken travma geçirmiş olabileceğini söylüyor. 32 yaşındaki annesi Şahane, Amir'in hala konuşamasa da sık sık güldüğünü söylüyor. Lübnan'daki Zahle'de bir mülteci kampında plastik bir tentede yaşıyor.
Yüzlerce mülteci her gün Yunanistan'a ulaşıyor ve insan kaçakçıları onları istismar ediyor. Abdul de, Atina'da bir camide uyuyor. Son kuruşunu bir feribot bileti için harcamış ve hiç parası kalmamış. Suriye'deki annesi ile her fırsatta telefonda konuşuyor ama ona bu kötü koşullardan hiç bahsetmiyor. Abdul bunun sebebini 'Ağlıyor ve benim için endişeleniyor ve onu daha fazla endişelendirrmek istemiyorum,' diyerek açıklıyor.
Belgrad'da bir tren istasyonunda çok kirli bir döşekte uyuyor. Dera'dayken gözlerinin önünde kız kardeşi öldürülmüş. Bu şoktan dolayı da kabuslar görüyor. Bir kan hastalığı var, ancak annesinin ona ilaç alacak parası yok.
Sınırlar kapatılmasına rağmen Macaristan'a ulaşan binlerce mülteciden biri... Şimdi, Sırbistan'da beklerken annesinin kollarında uyuyor.
Halep'teki evleri o kendine ait olan odasında uyurken bombalandığı için ve ailesiyle kaçmak zorunda kaldığı için uyku vakitlerinden nefret ediyor. Şimdilerde, Dal El Las'ta bir mülteci kampında yaşıyor.
2 yıldır evinden uzak yerlerde uyuyor. Henüz 3 yaşındayken, Humus'taki evini havan saldırıları yüzünden terk etmiş. Şimdi, Ürdün Azrak'ta uyumaya çalışıyor.
Shiraz'a henüz 3 aylıkken çocuk felci teşhisi konmuş. Üstelik, sağlık görevlileri hayatta kalma şansı olmayan bir çocuk için öyle çok para harcamanın gereksiz olduğunu söylemiş. Hem konuşamıyor hem yürüyemiyor. Kobane'den Türkiye'ye ailesiyle gelmiş ve Suruç'taki mülteci kampında ahşaptan yapılmış bir barınakta yaşıyor.
Annesiyle pazara giderken bir bombardıman gerçekleşmiş. Başına, sırtına ve kasığına şarapneller isabet etmiş ve annesini kaybetmiş. Ürdün'e getirilen Moyad, Amman'da bir hastanede uyumaya çalışıyor.