Uzun bir bekleyişin ardından vizyona girip herkesi etkisi altına alan filme itibar etmemek, “Ben kitabını okumuştum onun” diyerek uzaklara bakmak her zaman işe yarayan bir durum değil.
Çünkü bazı durumlarda, yönetmen ya da senarist tayfası kitaba birebir sadık kalmayabiliyor. “Şş, böyle daha güzel oldu” diyebiliyorlar.
Dikkat! Bu liste, filmleri ya da kitapları okumamış olanlar için spoiler ihtiva ediyor.
Jurassic Park’ın bitimindeki beklenmedik sahnede, T. Rex’in tiranlığından ödün vermiyor, asayişi sağlıyordu. Bunu yaparken de ana karakterleri kurtarmış oluyordu.
Filmin uyarlandığı Michael Crichton romanında ise işler pek öyle yürümüyor aslında. Çünkü karakterleri dinozorların elinden Kosta Rika’lı deniz kuvvetleri kurtarıyor. T. Rex'e herhangi bir kahramanlık vasfı yüklenmiyor.
Maymunlar Cehennemi’ni izleyenleri filmin sonunda büyük bir sürpriz bekler: Olaylar başka bir gezegende değil de, Dünya’nın uzak bir geleceğinde geçmektedir.
Filmin uyarlandığı kitapta böyle bir durum yok. Gerçekten başka bir gezegen söz konusu. Ana karakter Dünya’ya döndüğünde ise aradan 700 yıl geçtiğini ve benzeri bir hiyerarşinin Dünya’yı da sardığını keşfediyor.
Where is My Mind eşliğinde binaların yıkılışını izlediğimiz kapanış unutulmazlar arasında yer alıyor. Ama kitapta böyle bir sahne yok.
Kitapta anlatıcı bir hastanede uyanıyor ve cennette olduğunu düşünüyor. Ama aslında bir akıl hastanesinde olduğu kolaylıkla anlaşılıyor.
Kubrick klasiği, uyarlandığı Burgess romanının kırpılmış versiyonu gibi. Kitabın aksine Alex Delarge’ın rehabilitasyon süreci filmde yer almıyor. Kubrick bu süreçleri filme koymanın, genel olarak tasvir edilen dünyaya ve atmosfere uymayacağını düşünmüş.
Audrey Hepburn’e ikonik imajını kazandıran filmin bir Truman Capote uyarlaması olduğunu bilmekte fayda var. Kitapta Holly kedisini kaybedince New York’tan ayrılıp Arjantin’e seyahat ediyor. Bir sonraki durağının neresi olacağını ise kimse bilmiyor.
Filmde ise klasik Hollywood dokunuşu göze çarpıyor. Holly önce kedisini buluyor, ardından komşusu Paul’e tutkulu bir öpücük veriyor. (Bu öpücüğün ya da Paul ile olan duygusal bir yakınlaşmanın kitapta yer almadığını belirtelim.)
Nathaniel Hawthorne’un kaleme aldığı, 17. yüzyıl İngiltere’sinde suç, ceza ve toplum ahlakı gibi konulara değinen romanı. Roman ana karakter Prynne’in Dimmesdale’dan hamile kalması ve sonrasında ölmesiyle sonuçlanıyor.
1995’teki film uyarlamasında ise bu karanlık son yerine, ikilinin yeni bir yuva kurmak için şehirden ayrılması kurgulanmış.
Stephen King’in romanı, bir grup afetzedeyi ve etrafını saran yoğun sis bulutunun altında geçen hikayeyi konu alıyor. Sonu ise bir King klasiğiymişçesine belirsiz. Sis yoğunluğunu artırırken, grup gizemli bir radyo sinyalini takip etmeye başlıyor.
Frank Darabont’un uyarlamasında işler biraz daha karanlık. Ana karakter David, kurtulma çabalarının sonuçsuz olduğunu fark edince, daha fazla acı çekmemek uğruna bütün ekibi (kendi oğlu dahil) öldürüyor. Tabii olayın bir kurtarma ekibinin gelip her şeyi kontrol altına almasından biraz önce yaşanması, olayın vuruculuğunu epey artırıyor.
Jodi Picoult’nun romanı, lösemi Kate ve ona uygun organ bulunabilmesi için bir çocuk daha yapan anne babasının garip hikayesini konu alıyor. Küçük kardeş Anna 13 yaşına geldiğinde, ondan bir böbreğini ablasına vermesini istiyorlar, Anna bu durumu reddedip ailesini dava ediyor. Fakat romanın sonlarına doğru ölümcül bir trafik kazası geçirince, bir şekilde böbreklerini ablası Kate’e aktarmış oluyor.
2009’daki film uyarlamasında ise durum tersine dönüyor. Anna’nın böbreğini almayı reddeden Kate kaderine mahkum oluyor ve ölüyor.
The Lorax’ın kitap versiyonunda, Once-ler’in Loraks’a verdiği verdiği Truffula tohumlarını görüyoruz. “Yeni bir orman mümkün” ifadesi gizlice yediriliyor ve eser sonlanıyor.
2012 yapımı animasyon uyarlamasında ise olay muğlak bırakılmamış. Kapanıştan hemen önce yeni ağaçların yeşerdiğini görüyoruz. Loraks ormana dönüyor. Hayat bayram oluyor.
Yine bir Kubrick uyarlaması ve yine bir değişiklik.
Dr. Strangelove’ın uyarlandığı Red Alert romanı, karakterin nükleer felaketten son anda kurtuluşunu barındırıyor. Kubrick ise bunun yerine -filmi izleyenler bilecektir- dünyayı komple havayı uçurmayı tercih etmiş.
Ben Efsaneyim, bulaşıcı bir virüs nedeniyle insanoğlunun vampirimsi yaratıklara dönüşerek yok olmasını konu alıyor.
Film Will Smith tarafından canlandırılan Doktor Robert Neville’ın, virüs için geliştirdiği panzehiri insanoğluna ulaştırması için kendini feda etmesiyle kapanıyordu. Kitapta ise yaratıklar tarafından domine edilen dünyada artık Neville’in “yaratık” olduğuna vurgu yapılıyor. Esir alınan doktor sonrasında infaz ediliyor.
Forrest Gump, kitabıyla filmi arasında pek çok farklılık olan eserlerden. Film Jenny’nin ölümü ve Forrest’ın çocuğunu tek başına büyütmesiyle son buluyor. Kitap ise Forrest’ın ölen dostu Bubba’nın anısına karides işine girmesiyle birlikte sonlanıyor.
Ayrıca kitapta Jenny’nin ölmediğini, fakat başka bir adamla evlenip ondan çocuk sahibi olduğunu belirtelim.
Rambo’nun ilk filmi, First Blood adlı David Morrell romanından uyarlanmıştı. Kitapla film arasındaki farkın, kitabın sonunda Rambo’nun ölmesi, fakat filmde yaşaması olduğunu söyleyelim.
Nedenini tahmin etmek zor değil. Kitaba sadık senaryonun ilk taslağı, film yapımcıları tarafından reddedilmiş. Çünkü Rambo ölmez. Yüksek hasılatlı devam filmleri için mutlaka geri gelir.
Her kitap filme/diziye yansıtılırken illaki kitapta geçenlerden saptırılıyor.Bunu hiç sevmiyorum.
aynı şey Kızıl nehirler ve Kurtlar İmparatorluğu için de geçerli