'Çıplak Vatandaş', 'Zengin Mutfağı' gibi önemli filmlere imza atan Türkiye tiyatrosu ve sinemasının büyük yönetmenlerinden Başar Sabuncu, 73 yaşında hayata veda etti. Türkiye'de 'yasaklı' olduğu yıllarda İstanbul Şehir Tiyatrosu'nda Nâzım Hikmet sahneleyen ve 12 Eylül darbesinden sonra kurumdan atılan Sabuncu, Berlin'deki ünlü Schaubühne Tiyatrosu'nda da 'İşgal' oyununu sahnelemişti.
Tiyatro- sinema yönetmeni, senarist, çevirmen ve sahne tasarımcısı Başar Sabuncu, 1943 yılında İstanbul ’da doğdu, Saint Joseph Lisesi’ni bitirdi. Bir süre Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesi, sonra İstanbul Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı bölümünde sürdürdüğü eğitimini bırakarak, tiyatroculuk serüvenine atıldı. Birkaç yıl oyunculuk yaptı, ardından yazarlık ve yönetmenlik alanlarında yoğunlaştı.
İlk oyunu Kargalar, 1962’de Devlet Tiyatrosu’nca sahnelendiğinde, 19 yaşındaydı. İlyada, Don Kişot, Goriot Baba gibi başyapıtların da bulunduğu 18 yapıtı radyo için oyunlaştırdı; 100’ü aşkın radyo oyun dizisini yönetti. Racine, Marivaux, Brecht, Genet, Kovaçeviç’in kimi oyunlarını Türkçeye çevirdi.
12 Mart 1971 darbesininden sonra, bir süre yurt dışında yaşamayı yeğledi. Türkiye’ye dönüşünde, Muhsin Ertuğrul’un çağrısı üzerine, 1974’de yönetmen olarak İstanbul Şehir Tiyatroları’na katıldı.
12 Eylül 1980 darbesini izleyen günlerde, 1402 sayılı yasa uyarınca kurumdaki görevine son verilmesinin ardından, Berlin’de, Schaubühne Tiyatrosu’nda ‘İşgal’ oyununu yönetti. 1982-1983 yıllarında ise, Sururi-Cezzar Tiyatrosu’nda, özgün oyun Kaldırım Serçesi ile Şan Tiyatrosu’nda Brecht düzenlemesi Şvayk Hitler’e Karşı ve Prosper Mérimée uyarlaması Kan ve Gül (Karmen) müzikli oyunlarını sahneledi.
Aynı dönemde “Aydınlar Dilekçesi” kapsamında, askeri mahkemede yargılandı.
Sonraki yıllarda sinema çalışmalarına ağırlık verdi. Aralarında Şener Şen’li ‘Namuslu’nun da olduğu ilk beş senaryosu başka yönetmenlerce perdeye taşındı. 1985’den başlayarak kendi senaryolarından, aralarında ‘Çıplak Vatandaş’ (1985), ‘Asılacak Kadın’ (1986), ‘Zengin Mutfağı’ (1988) ve ‘Yolcu’nun (1994) da olduğu altı film çekti.
Çok sayıda uluslararası şenlikte Türkiye sinemasını temsil etti. 1988’de Londra’da British Film Institute; 1991’de Paris’te Fransız Sinematek’i; 1992’de Montpellier Festivali tarafından, adına tüm filmlerinin gösterildiği saygı haftaları düzenlendi.
1988’de, uzun bir yasal savaşımın ardından, Şehir Tiyatroları’na döndükten sonra, bu kurumda ve Devlet Tiyatroları ile özel tiyatrolarda 30’u aşkın tiyatro yapıtının yönetmenliğini üstlendi. Şehir Tiyatrosu’nun İstanbul Belediyesi karşısındaki “sanatsal bağımsızlığı” konusunda, yönetimle ilkesel anlaşmazlık nedeniyle, 2004’te emeklilik yaşını beklemeden, kurumdan ayrıldı.