Yeni bir araştırmaya göre, Uranüs'ün en büyük uydularından dördünün buzlu kabuklarının altında bir okyanus tabakası var olabilir. Uranüs'ün etrafında en az 27 uydu var olduğu biliniyor. Bunlardan en büyük beşinin (Ariel, Umbriel, Titania, Oberon ve Miranda) iç yapısı tarihte ilk kez incelendi. Nasa'nın Jet Tahrik Laboratuvarı'ndan sunulan haberin detaylarını inceleyelim. 👇
Journal of Geophysical Research: Planets dergisinde yayınlanan araştırmaya göre, bu uydulardan dördü onlarca metre derinlikte olabilecek okyanuslara sahip olabilir.
Nasa'nın 1977'de fırlatılan Voyager 2 uzay aracından elde edilen veriler, çalışma için yeni bilgisayar modellemesiyle birlikte yeniden gözden geçirildi. Sonuçlar oldukça şaşırtıcıydı.
Ancak diğer uyduların daha önce ısıyı korumak için çok küçük olduğu düşünülüyordu. Uranüs'ün yer çekiminin yarattığı sıcaklık değişimleri sadece küçük bir kaynaktı ve uydularının o kadar güçlü olmadıkları düşünülüyordu.
Çalışmanın ortak yazarı Julie Castillo–Rogez, ”Küçük birimler söz konusu olduğunda – cüce gezegenler ve aylar - gezegen bilimcileri daha önce cüce gezegenler Ceres, Pluto ve Satürn'ün uydusu Mimas da dahil olmak üzere pek olası olmayan yerlerde okyanus kanıtı buldular.' dedi.
Son çalışmada araştırmacılar, Nasa'nın 1980'lerde Uranüs'e yaptığı Voyager 2 uçuşlarından ve yer temelli gözlemlerden elde edilen bulguları yeniden gözden geçirdiler.
Her biri uzayda olası bir su ihtimalini keşfeden Nasa'nın Galileo, Cassini, Dawn ve New Horizon uzay sondalarından elde edilen ek bulguların yanı sıra Satürn'ün uydusu Enceladus gibi diğer buzlu cisimler ile ilgili verileri de kullanarak bilgisayar modelleri oluşturdular.
Araştırmacılar ayrıca, bir okyanusun sıcak bir ortam korumasına yardımcı olabilecek sıcak sıvıyı serbest bırakan uyduların kayalık mantolarında potansiyel bir ısı kaynağının olabileceğini buldular.
Bunun özellikle okyanusların yaşanabilirliğini potansiyel olarak destekleyecek kadar sıcak olabileceği Titania ve Oberon adındaki Uranüs'e ait iki uydu için muhtemel olduğunu söylediler. Bu uydularının okyanuslarında klorürlerin ve amonyağın muhtemelen bol olduğu düşünülüyor. Sudaki tuzlar, özellikle amonyak, iç okyanusu koruyan başka bir antifriz kaynağı olabilir.
Castillo-Rogez, ”Gelecekteki gözlemlerin planlanmasına rehberlik etmek için bu uyduların kökeni hakkında farklı varsayımlar için yeni modeller geliştirmemiz gerekiyor.' dedi. Kuvvetle muhtemel olduğu düşünülse de Uranüs'ün uydularında ne olduğu henüz tam olarak saptanamadı.
Bu uyduların altında ve yüzeylerinde nelerin yattığını anlamak, gök bilimcilerin ve mühendislerin şu anlık en önemli hedeflerinden biri. Bunun için yeni araçlar geliştirilmeye çalışıyorlar. Gelecekte sondalar ile derin iç kısımlarda sıvı su aramak için kullanabilecekleri araçların tasarlanmasında bu yeni araştırmanın da yardımcı olabileceğini söylediler.