Orwell'in İspanya İç Savaşına katıldığı sıralarda cephede nöbet sırasında vurulmasını ve o anda yaşadıklarını burada anlatmıştık. Bu sefer de yine Orwell'in kendi anılarından, savaşa dair dikkat çeken bazı tecrübelerini sizlerle paylaşacağız.
Alıntıları yaptığımız kitabın künyesi: George Orwell-Katalonya'ya Selam, Çev. Jülide Ergüder, bgst yayınları, İstanbul 2016
Hemen hemen bütün kiliseler kundaklanmış, içindeki tasvirler de yakılmıştı. Hiç özel otomobil yoktu, çünkü hepsine el konmuştu.
Acemi askerlerin çoğu, Barselona'nın arka sokaklarından gelmiş on beş on altı yaşında delikanlılardı. Hepsi devrimci şevkle doluydu, ama savaşın neyin nesi olduğu konusunda tamamen cahildiler. Milislerin çoğu hayatları boyunca ellerine hiç silah almamışlardı ve öyle zannediyorum ki pek azı nişangâhın ne işe yaradığından haberdardı.
İspanya'da yemekten tutun da savaşa kadar hiçbir şey kararlaştırılan saatinde gerçekleşmez. Mesela normalde sekizde hareket etmesi gereken bir tren, dokuzla on arasında herhangi bir zaman kalkabilir. Fakat ihtimal ki haftada bir de, makinistin aklına öyle estiği için, yedide kalkar.
Ne miğferimiz ne süngümüz vardı, tabancamız da pek azdı. Beş ya da on kişiye bir el bombası düşüyordu. Hiç haritamız ya da krokimiz yoktu. Dürbün, işaret fişeği, tel kesicisi, silah tamir takımlarından hiçbiri yoktu. Tüfek yağı bile yoktu. Tüfeğinizi zeytinyağı ile temizliyordunuz.
Bir seferinde birkaç makineli tüfekçinin silahlarını bana doğrultmuş şekilde fotoğrafını çekiyordum. Yarı şaka yollu ''Ateş etmeyin ha'' dedim. Hemen akabinde korkunç bir gürleme oldu ve bir kurşun yağmuru yakından yüzümü sıyırıp geçti. Bu savaşta elinden geldiğince herkes herkesi ıskalıyordu.
Adam yalnız 90 metre ötede olmasına rağmen, kurşun öyle açıktan geçti ki nöbet tuttuğum evin damına bile isabet etmedi. Her zaman olduğu gibi İspanyolların nişancılıktaki ustalığı hayatımı kurtarmıştı. Bu binadan bana pek çok kereler ateş edildi.
Siyasi bilince sahip kişiler, Franco'ya karşı yürütülen mücadeleden çok, anarşistler ile komünistler arasında süren öldürücü boğuşmanın bilincindeydiler.
Yalnızca yanlış haber vermekle kalmayıp okuyucuları maksatlı olarak da yanlış yönlendiriyorlardı.
Bir İspanyol'a gerçekten öfkelendiğim bir iki olayı hatırlıyorum. Her birinde de geriye baktığımda haksız olanın kendim olduğunu görüyorum. Hiç kuşkusuz çok cömert, soylu insanlardı.
Bilinçli veya bilinçsiz olarak herkes taraf tutarak yazar. Benim taraf tutuşuma, yaptığım maddi hatalara ve olayların yalnız bir köşesini görmüş olmamdan doğan kaçınılmaz saptırmaya dikkat edin. İspanyol Savaşının bu dönemine ait herhangi bir kitap okuduğunuz zaman da yine aynı şeylere dikkat edin.
George Orwell okumayan her insan biraz eksiktir.
ccc Orwell Reyiz ccc
Hayatımı değiştiren, beni bambaşka bir insan yapan, her zaman en sevdiğim yazarlar arasında ilk sırada olan büyük usta.. Saygıyla eğiliyorum önünde.