Bir süredir ibretle ve şaşkınlıkla izliyoruz. On milyarlarca liralık ihale alan iş adamları; “9 yumurtayı 1 akçeye aldım. 10 yumurtayı 1 akçeye sattım” diyen Nasreddin Hoca’nın; “Niye böyle yapıyorsun?” sorusuna, “dostlar alış-verişte görsünler” dediği gibi açıklama yapıyorlar!
HİÇ BİRİNİN 100 MİLYON DOLARI YOK
Olay , TV kanalı ve gazete alımı ile ilgili..
Şirketlerin, hepsi in-şaat firması..
Hepsi devletten iş alan ve bu işlerle beslenen firmalar,
TV yayıncılığı ve gazete çıkarmak hepsinin de yabancı olduğu konular!
Daha ötesi, değişik ortamlarda, “kesinlikle bu sektöre girmeyeceğiz” demişler hatta 60 milyon dolara Akşam, Gazetesi, Alem FM ve SKY TV’yi de almamışlardı.
Şimdi bunun 10 katından da fazla bir TV+Gazete yatırımı (!) peşindeler!
Hiç birinin, bankada hazır bekleyen 100 milyon dolar nakitleri yok!
Hepsi de 100 milyon doları bankadan, faiz karşılığı borç olarak çekiyor.
Anlayacağınız, gazete ve TV kanalına yatırım yapmalarının, ticari hiç bir mantığı yok!
BORÇ VERMİŞ
Gazetelerden okudunuz; Limak İnşaat’ın sahibi, “Bankadan 100 milyon dolar kredi çektik. Borç verdik. Verdiğimiz borca karşılık da bir şirketin hissesini aldık” diyor. Alınan hissenin değeri de verilen paranın yanında çok düşük! Faizle 100 milyon dolar alınmış, hisse alınmış, banka faizi bile gider yazılamayacak. Tam Nasreddin Hoca’nın yumurta fıkrası..
Cengiz İnşaat’a bakıyoruz, önce kredi çekmiş. Sonra ortaklarına (yüzde 15 Stopaj + gelir vergisi maliyetine katlanıp) kâr dağıtmış. Dağıtılan kârlar, TV ve gazete ukash alımı için aktarılmış. Yüzde 17.5 vergi maliyetine artı kredi maliyetine katlanmış, verimsiz bir yatırıma 100 milyon dolar aktarmış. Tam Nasreddin Hoca’nın yumurta fıkrası…
Diğerlerine bakıyoruz, bankadan kredi ya da şirketten borç almışlar. Faiz ödeyecekler, örtülü kazanç, KDV ve cezalar yolda. Verimsiz bir yatırıma aktarmışlar. Onlarınki de Nasreddin Hoca’nın fıkrası gibi…
Yapılan tüm işlemlerin, “vergi ve ceza” maliyeti var. İncelendiklerinde, vergi yasaları uygulanırsa, ayrıca “ilave vergi ve ceza” ödeyecekler. Nasıl, bu ticaret ve para aktarma, tam Nasreddin Hoca’nın fıkrası gibi hatta ondan da öte değil mi?