Üniversiteye girişlerde, bütün üniversite geçmişi olanların bildiği gibi çok büyük bir heyecan ve coşku hezeyanı dimağlarımızı kasıp kavurur. Özellikle tercih zamanlarında olmakla birlikte her ne kadar mezun olduğumuz anda nasıl bir şeye benzeyeceğimizin hayalini detaylı bir şekilde kursak da okula adım atar atmaz bunu unutuverir ve kendimizi üniversiteli olmanın eğlencesine kaptırırız. Kim bilir belki de yanlış yaptığımız şey budur.
Fakat işler her zaman planlandığı gibi gitmez... Led yapar, hergün led, daha çok led...
Artık değil... Artık bir müzik öğretmeni...
'Artık bizim bilgisayarı da tamir edersin hemi oğluşum?'
Olamadı...
O maaşla o aile nasıl geçinsin yahu?
Asimo ile tek ilişkisi susadığı zamanlarda öğrendiği birkaç kelime Japonca'dan ibaret: 'Olum! Mataramasuko getir bakem!'
Fakat düşündüğüm tam olarak bu değildi...
Her şeyin fazlası zararmış be anam :((
Şirketin tahsis ettiği oda dışarıyı göreydi iyiydi...
Arkadaşlar kendimizi kandırmayalım çünkü bu adamlar üniversiteyi terk edenlerin sadece %0.001'lik bir kısmını oluşturmaktalar. Üniversite sadece bireye gitmesi gereken yolu işaret eder: O yola girdikten sonra doğru dönemeçlerden dönmeyi ve gerektiğinde durmayı bilmek bireye kalır. Bu sebeple önce ne yapacağınıza karar verin, daha sonra yılmadan o hayalinizin peşinde KOŞUN! Ve kesinlikle Üniversite okuyun! Çünkü Üniversiteyi terk eden adamlar bile Üniversitenin havasını soluyarak bu günlere gelebilmiş kişiliklerdir.