Salya sümük ağladığım anlar geldi aklıma...
Salya sümük ağladığım anlar geldi aklıma...
Ben mesele, Ankara'ya gidene kadar salya sümük ağlamıştım. Hatta okuluma gittikten bir iki gün sonra ağlayarak annemi arayıp 'Ben gelmek istiyorum.' demiştim. Tabii o beni ikna etmişti. Şimdi sorarsanız eğer koşa koşa tekrar Ankara'ya giderim. Anlayacağınız saatlerce göz yaşı döksek de alıştıktan sonra bu sefer aile evine gitmekte zorlanıyoruz. Garip bir durum bu. 😂
nerede yaşayıp nereyi kazandığına göre değişir. istanbulda dooğup buyup okuyup bursa uludağ unvi kazandığımda okula ve yurta kayıt olmaya gittiğimde ve yurtların olduğu yerin köy olduğuna görüp koyunların arasında yürümeye çalıştığımda nasıl hıçhıçkıra ağladığımı hatırlıyorum. allahım ne işim var burda die ??
fotoğraftaki abla çok güzel yalnız farkında mısınız
2006'da annemle gitmiştik Kıbrıs'a kayıt yaptırmaya. Annem yanımda Girne Kalesi, Lefkoşası gezerken her şey toz pembeydi. Yetişkinliğe adım atmış bir birey olarak bağımsızlık hissi gerçekten çok güzel bir duygu fakat annemi uçağa yolculayınca hissettiğim yalnızlık hissi şimdi bile gözlerimi dolduruyor. Bu yıl 32 yaşında yeniden üniversiteliyim gelin deseler bu kez anneciğimi değil biricik eşimi bırakıp gidecektim büyük ihtimal gözlerim yine dolu dolu ama bu yeni başlangıçların heyecan ve mutluluğu yaşınızdan, medeni durumunuzdan bağımsız olarak hep aynı gerçekten.