Bu içerik bir modern dünya çirkin ördek hikayeleri serisidir...
Bizler Kocaeli Üniversitesi'nde okuyan KOÜ Doğa ve Hayvan Dostları Kulübü'nde toplanmış bir grup öğrenciyiz. Umuttepe'deki hayvanlarla ilgilenen, onları her gün besleyen, hasta olduklarında iyileştirmek için uğraşan ve en önemlisi onlara hak ettikleri sevgiyi veren bir topluluğuz biz.
Az sonra hikayelerini okuyacağınız canlarımız bizim her daim gururlanarak anlatacağımız anılarımızdır.
Güçlü'yü kampüste ilk gördüğümüzde fotoğraftaki gibiydi, yavruyken boğazına takılan tasma, terk edilirken boğazından çıkarılmayınca beden büyüdükçe ve dolayısıyla boyun da büyüdükçe deri altına geçmişti. O kadar korkaktı ki ona 50 metreden fazla yaklaşmak mümkün değildi. Onu yakalayabilmek için tam 2 ay uğraştık. Uyuduğu bir sırada kulüp arkadaşlarımızla birlikte onu yakaladık.
Boyun yarası tamamen kapandı fakat şekli maalesef hiçbir zaman eskisi gibi olmayacak...
Hayata sıkı sıkı tutunup yaşamak için bu denli çaba sarf eden bir canlı için başka bir ad düşünülebilir miydi?
Belarus'u kısaca Beloşumuzu ilk defa bir dernek sayfasında gördük, vajinası dışarıdaydı, ileri derece uyuzu vardı ve perişan bir halde terk edilmişti.
Onu alıp bakım yerimize bağladık, daha sonra İzmit'te bir klinikte zorlu bir ameliyat geçirdi. Bizim için ise zor olan kısım ameliyattan sonra başladı. Rott cinsi bir köpeği 2-2.5 ay boyunca bağlı tutmak zorunda kaldık. 1 ay boyunca uyuz tedavisi uyguladık.
Proteinli gıdalarla bol bol beslemeye çalıştık. Tüm bunların yanında biz onu deli gibi sevdik. Çabalarımızın karşılığını da aldık.
Sütlaç kızımız da kampüse terk edilenlerden. İlk geldiği zamanlarda herhangi bir rahatsızlığı yoktu. Daha sonra birden yüzü şişmeye vücudu kızarmaya ve de kanamaya başladı. Veterinere götürdük. İmmün sistemi zayıf çıktı. Hayatının çok zorlu geçeceği özel bakıma ihtiyaç duyacağı söylendi.
Daha sonra kan transfüzyonu yapıldı, ilaç tedavisine başlandı, özel beslendi ve de ilginç bir şekilde tamamen iyileşti.
Karolin sokakta doğan canlardan biri, hayata zorlu bir şekilde başlayan Karolin'e daha 2 aylıkken kamyon çarptı ve o şans eseri kurtuldu. Onu hemen kliniğe götürüp ameliyat ettirdik, zorlu bir operasyon geçirdi. Ayağa kalkıp kalkmayacağı bile kesin değildi.
Şimdi dilediğince çimlerde koşup yuvarlanıyor. Karolinimiz de diğer tüm köpeklerimiz gibi ömürlük yuvasını arıyor.
Fredi'yi ilk gördüğümüzde zapzayıftı, bizden kaçıyor hiçbir şekilde insanlara güvenmiyordu. Başını okşamaya çalışırken çığlık atıp bizi ısırmaya çalışıyordu.
Uzun süre aç kalmıştı, bir güzel besledik. Yemini suyunu ve de en önemlisi sevgiyi asla ihmal etmedik.
Suzi'yi ilk bulduğumuzda ayağı üzerine basamıyordu vücudunda açık yaralar vardı. Tıpkı Fredi gibi o da insanlardan korkuyordu.
Suzi tüfekle vurulmuştu, vücudunda 9 tane saçma vardı. Onu tedavi ettirdik her gün düzenli bakımını yaptık, besledik, onunla oynadık ve kızımız iyileşti.
Sivas kızımızın da vajinası dışarı çıkmıştı ve kızımız çok zayıftı.
Sonrasında onu bakım alanımıza aldık, birlikte oynadık, ilaçlarını verdik. Kızımız iyileşti ve sahiplenildi, artık onun da bir yuvası var.
Lipton'u ilk bulduğumuzda gözü fotoğraftaki gibiydi , aynı zamanda öksürüyor, burnu akıyordu. Veteriner, barınak hastalığı olarak da bilinen Kennel Cough olduğunu söyledi, antibiyotik tedavisine başladık.
Lipton'un gözündeki enfeksiyon geçti, yavaş yavaş tüyleri çıkmaya başladı. O da yuva arayanlar kulübünün aktif üyelerinden birisi.
Lara kızımızı İzmit'te kulüpten bir arkadaşımız fotoğraftaki haliyle gördü ve veterinerimize götürdü.
Bir süre klinikte kaldıktan sonra tedavi ve bakımına devam edilmesi için kampüse götürüldü.
Vakum da yaşlanıp hastalıklar baş gösterince kampüse terk edilenler arasında.
Veterinere gösterdik, yaşından dolayı böbrek hastalığı ortaya çıkmıştı. Bakım ve tedavisiyle ilgilendik.
Çok sevecen ve oyuncu, ona yuva olacak aile çok şanslı bizden söylemesi. Onun ailesi olmaya ne dersiniz?
Emel ile ilk defa karşılaştığımızda bize korkak gözlerle bakıyordu çok zayıftı ve güçsüz kalmıştı, aynı zamanda uyuzdu.
Bakım alanımıza aldık, besledik, tedavi ettik ve sevdik. O artık bizden hiç korkmuyor, bizi görünce üstümüze atlıyor.
Fotoğrafta gördüğünüz canın henüz bir adı yok. 2 fotoğraf arasında yaklaşık 1.5-2 ay var. Uyuz tedavisi, ilaçlar düzenli kullanıldığında sonuçları harika olan bir tedavidir. Oldukça kolay ve etkilidir. Kendisini dışlayan, mutsuz olan ve sürekli kaşınan bir köpeği mutlu etmek zor değil...