Bazı sesler var ki sadece kulağımızda değil, vicdanımızda da iz bırakır. Bu hafta 'Müziğin Efsanelerinde' sıra; halkın içinden gelen, inandığı değerleri şarkılarında haykıran, “Türküler Yanmaz” diyen bir efsanede: Edip Akbayram…
İşte Edip Akbayram’ın hayatı, müzik serüveni ve unutulmaz mirasıyla destansı bir yolculuk! 👇
29 Aralık 1950’de Gaziantep’te dünyaya geldi. Henüz dokuz aylıkken çocuk felcine yakalandı. Hayat daha başlarken zorlu bir sayfa açtı ona. Ama bu onu yıldırmadı. Aksine, daha da güçlendirdi. Çocukluk yıllarını hastalıkla mücadele ederek geçirdi ama müzikle ilk flörtü de işte o yıllarda başladı.
Akbayram’ın müzikle kurduğu ilişki öyle sıradan değildi. Haftalığından artırdığı paralarla konserlere gider, sonra eve dönüp aynanın karşısına geçip sanatçıların taklidini yapardı.
Lisede arkadaşlarıyla kurduğu orkestrada sadece çalıp söylemiyorlardı; Pir Sultan’ın, Karacaoğlan’ın dizelerine yeni besteler yapıyorlardı.
Siyah Örümcekler adlı grupla “Kendim Ettim Kendim Buldum” plağını kaydettiler. Plak iki ayrı baskıyla piyasaya çıktı. O dönem için bu, küçük bir şehirden çıkan genç bir müzisyen için büyük bir işti. Gaziantep’ten çıkan ses, artık Türkiye’nin dört bir yanına yayılacaktı.
Burada orkestrayla sahneye çıktı, sonra “Beyaz Saray” gazinosunda çalıştı.
Liseyi bitirince üniversite sınavına girdi ve diş hekimliğini kazandı. Hani klasik hikâyedir ya; 'anne-baba meslek ister, çocuk başka bir hayalin peşindedir'... Edip Akbayram’ın kalbi başka bir yerdeydi.
1974'te Dostlar Orkestrası'nı kurdu. Bu orkestra, sadece bir müzik grubu değil; bir duruş, bir inanç, bir kolektif ruh demekti. 'Deniz Üstü Köpürür', 'Kara Kuzu', 'Garip' gibi 45’liklerle sesi ülkenin dört bir yanında çınlamaya başladı.
1979’da Ayten Hanım’la evlendi. Türkü adında bir kızı, Ozan adında bir oğlu oldu.
2 Mart 2025’te hayata veda etti. 53 gün yoğun bakımda kaldıktan sonra çoklu organ yetmezliğinden aramızdan ayrıldı. 4 Mart’ta Cemal Reşit Rey’de anıldı, Teşvikiye Camii’nden Karacaahmet’e uğurlandı. Ardında ise sadece albümler, plaklar değil; bir onur mirası bıraktı.
