Toplumun hassasiyetleri üzerinde öyle ustaca tepiniliyor ki geldiğimiz noktada kimin, neye, nasıl inandığını sorgulayabilecek durumda değiliz. İnsanlar inançlarının sömürülmesini fark edemeyecek kadar yalnız ve yorgun. Kadın bedeni üzerinden dizayn edilen sistemler, en dokunulmaz duygu ve düşüncelerin üstünde yükseltiliyor; dinin ve inanışların. Kapalı kapılar ardında devasa suç örgütleri büyürken, olan en çok kadınlara oluyor. Buna kader diyebilir miyiz?
Buna nasıl aymadık, bu konuda nasıl bunca açık ve de taviz verdik, inanın aklım almıyor. İletişim! Çocuklarımızla bizden daha iyi iletişim kuran birilerinin varlığını nasıl fark etmedik ve hayatlarımızın en mahrem alanlarında gezinirken nasıl bu denli kamufle oldu bu mahlukatlar; üzüntüyle izliyorum. Çocukları, genç kızları ya da aileleri suçlamıyorum hayır. Mağduriyetleri benim hayal dahi edemeyeceğim kadar büyük. Keza karşı karşıya olduğumuz kötülük de öyle. İnsanları, bir su damlasını pipetle çeker gibi çekiyorlar içlerine. Anlık, iz bırakmadan, sıkıştırarak ve kendilerine katıp yok ederek.
Biz çocukken günlük yazardık ve annelerimiz okumasın diye köşe bucak saklardık onu. İyi ki okumadılar, elbette okumasınlar. Ama çocuklarımızı okuyalım. Duygu geçişlerini, dönüşümleri, uzaklaşmalarını ya da kime yakınlaştıklarını fark edelim. Hangi kitapları okuyorlar, hangi kafelere gidiyor, telefonlarında hangi uygulamaları kullanıyorlar, kimleri takip ediyorlar; göz ucuyla hep bakalım. Her şeyi bilmek mümkün değil elbette ama konuşalım, çok konuşalım. Sorduğu sorulara yanıtlar alamayan çocukların o soruları dışarıda sormaya başladığını ve yanıtlar verenlerin yanıtlarına sorgusuz inandıklarını bence acı biçimde öğrendik.
Ama yine de elden gelenin en iyisini yapma gayretimizden ve çocuklarımızdan asla vazgeçmeyelim. Silemeyiz, küsemeyiz, kimseye terk edemeyiz.
Dinle, inançla, aile olmakla, sevgiyle, saygıyla uzaktan yakından ilgisi olmayan seks ve suç örgütlerinin; taze zihinleri nasıl oyalayıp dönüştürdüğünü çok korkunç biçimde öğrendik. Üstüne söylenecek bir şey bulamıyorum. İnsan beyni ve kalbiyle, oyun hamuruyla oynar gibi oynayan bu korkunç örgütlere karşı çok güçlü üç silahımız var; bilgi, sevgi ve muhakeme. Çocuklarımızın bu üçüne de sahip olması için ne lazımsa yapmalıyız. Sosyal toplum, birbirini gözleyen ve sınırları aşmadan koruyan toplumdur da aynı zamanda. Birlik olacak ve gerçeğin peşinde bilgiyle, sevgiyle, muhakeme yeteneğiyle yürüyen nesiller yetiştireceğiz. Bizi alt edemeyecekler!
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio