“Tanrı aşkına, daha fazla öldürmeden önce beni yakalayın. Kendimi kontrol edemiyorum.”
Frances Brown adlı bir kadının evinin oturma odasının duvarına bir rujla bu tüyler ürpertici not yazılmıştı. Brown ise boynuna bir ekmek bıçağı saplanarak korkunç bir şekilde öldürülmüştü. Rujla yazılan bu not, daha sonra William Heirens tarafından işlendiği düşünülen üç cinayete dair polisin elde ettiği ilk önemli ipucu olacaktı.
William, belki de bir kaçış yolu olarak gördüğü küçük hırsızlık olaylarına karışmaya başlamıştı. Bu olaylar onun için bir inanılmaz bir eğlence ve mutsuzluklarla dolu hayatından uzaklaşacağı bir kurtuluş yoluydu adeta. Gerçi William’ın çocuk yaşlarda karıştığı suçlar hırsızlıktan öteye gitmemişti, yani onun ileride korkunç bir seri katile dönüşeceğine dair herhangi bir işaret yoktu aslında...
13 yaşına geldiğinde ise bir binanın bodrum katına girmeye çalışırken yakalandı. Chicago polisinin başına dert açmaya kararlı gibiydi William, çünkü onun için bu yaptığı hırsızlık değil bir hobiydi. Ailesi sürekli kavga ederken bu küçük hırsızlıklar William'ı meşgul ediyordu. Tabii William'ın bu davranışlarının bir sonucu olmalıydı, sonuçta o bunları bir hobi olarak görse de aslında bir suç işliyordu. Bu yüzden davranışlarının düzelmesi için Indiana'daki bir okula gönderildi.
Her ne kadar okul William’ı suçtan uzak tutamıyor olsa da bir konuda onun gelişimine inanılmaz bir katkısı vardı. William derslerde kusursuz bir öğrenciydi ve sürekli sınıf birincisi oluyordu. Ne kadar iyi olduğunu şöyle söyleyelim, kolay kolay kimsenin giremediği Chicago Üniversitesi’ndeki özel bir programa henüz 16 yaşındayken girmeyi başarmıştı ve hedefi ilerde bir elektrik mühendisi olmaktı.
Frances Brown cinayeti, William'ın 'hobilerinin' ne denli tehlikeli boyutlara ulaştığının bir habercisiydi. Aslına bakarsanız, Brown cinayeti olayların ilki de değildi. William'ın işlediği ilk cinayet, 1945 yılının haziran ayında gerçekleşmişti ve kurbanı 43 yaşındaki Josephine Ross idi. Ross'un boynunda birçok bıçak yarası vardı ve bu yaralar bir etekle sarılıp kapatılmıştı. Ross cinayeti her nedense basında fazla ilgi görmedi ve konu öylece kapatıldı. Ancak bu cinayet yaşanacak diğer korkunç olaylar için sadece başlangıçtı...
Ne yazık ki olay yerinde başka herhangi bir kanıt bulunamadığından soruşturma yarım kaldı. Polisin elinde yalnızca şüphelinin esmer olduğu bulgusu vardı, ancak bu delil davayı ilerletebilmek için yeterli değildi. Bu olaydan altı ay sonra ise Chicago'nun gündemine oturacak ve herkesi korkudan titretecek ikinci cinayet gerçekleşti. 32 yaşındaki Frances Brown, 11 Aralık 1945'te evinde ölü bulundu. Brown'un kafası havlularla sarılmıştı ve boynunda bir ekmek bıçağı vardı. Ross cinayetinde olduğu gibi bunda da katilin kim olduğuna dair hiçbir ipucu yoktu, katil etrafta hiç delil bırakmamıştı. Duvardaki garip ve ürkütücü not hariç...
Ancak katilin bu serzenişi bile polisin onu yakalamasına yetmemişti. Ve katil sonunda üçüncü cinayetini işledi. 7 Ocak sabahı, James Degnan adlı bir adam kızı Suzanne’in odasında olmadığını fark etti. Küçük kızı evin her yerinde arayan ama bulamayan endişeli baba, hemen polise haber verdi ve Suzanne’in kaybolduğu mahallede geniş çaplı bir arama başlatıldı. Degnan, kızının odasında 20 bin dolar talep edilen bir fidye notu bulmuştu. Ancak notun bir şaşırtmacadan başka bir şey olmadığı Suzanne’in kaybolmasından 12 saat sonra ortaya çıktı çünkü küçük kız ölü bulunmuştu.
Basında 'Rujlu Katil' olarak anılmaya başlayan katilin işlediği en acımasız ve en kan donduran cinayet bu olmuştu. Tüm Chicago katilin bulunması için seferber oldu, insanlar suçlunun cezasını çektiğini görmek istiyordu. Polis, bu üç cinayet dosyasının birbiriyle bağlantılı olduğunu keşfetmişti. Onlar bu cinayetleri araştırırken William Heirens Chicago Üniversitesi'nde hayatının tadını çıkarıyordu. Satranç oynamaya başlayan, dans etmeyi öğrenen ve arkadaşlarıyla vakit geçiren Heirens'in tek sıkıntısı paraya ihtiyacının olmasıydı. Yaptığı ufak hırsızlıklardan geriye kalan bin dolarlık tasarruf bonosunu tahsil etmek için postaneye gitti, ancak postane kapanmıştı.
Polisler ilk ateş açanın Heirens olduğunu iddia ettiler, üstelik onu durdurabilmek için başında saksı kırmak zorunda kalmışlardı. Heirens’in başına gelecek en ufak olay buydu aslında, sonraki günler onun için işkenceden farksız geçecekti. Polis genç adamın üniversitedeki odasını ve dolaplarını aramış, burada Heirens’in çaldığı eşyalardan bazılarını bulmuştu. Ayrıca Heirens’in el yazısı ile fidye notu karşılaştırılmış ve arada büyük benzerlikler bulunmuştu. Buna rağmen Heirens hala bu üç cinayetten sorumlu olmadığını iddia ediyordu. Bunun üzerine yöntemler sertleşmeye başladı.
Cinayetleri işlediğini itiraf etmesi için 'gerçeklik serumu' olarak bilinen sodyum pentotal içirilen Heirens, ilacın etkisindeyken cinayetleri işleyebilecek potansiyeli olan George adında birinden bahsetti. Polis, George'un kim olduğunu bulmaya çalıştı ancak Heirens'in etrafında bu tarife uyan kimse yoktu. Göbek adı George olan Heirens'in bilinçsizce katilin kendisi olduğunu itiraf ettiği düşünüldü. Ancak işin tuhafı, aynı kişinin işlediği düşünülen bu üç cinayetteki tek ipucu olan Brown'ın duvarındaki yazıyla Heirens'in el yazısı birbirini tutmuyordu. Heirens, kişilik bölünmesi yaşadığı için işlediği cinayetlerden bihaber olabilir miydi? Yoksa katil bambaşka biri miydi?
'Mesele, bir kere öldüğünüzde hiçbir şeyi temizleme şansınız olmaması. Hayattayken suçlu olmadığını kanıtlamak için hala bir şansın var. Bu yüzden hayatta kalmanın ölmekten daha iyi olduğunu düşünüyorum.'
Ancak Heirens masum olduğunu kanıtlayamadı ve ömrünün 65 yılını maksimum güvenlikli bir hapishanede geçirmek zorunda kaldı. Üç kere intihara teşebbüs etti, başarılı olamadı. Heirens'in hayatı belki de bir hiç uğruna heba olmuştu ve katil elini kolunu sallayarak yaşamaya devam etmişti, bilemiyoruz. Ancak suçlu gerçekten Heirens değilse, hayatını bambaşka ve insanlara gerçekten faydalı bir yola sokabilecek genç bir adamın mahvoluş hikâyesini okuduk demektir...