İstenmeyen çocuktu, evlatlıktan reddedildi, yanaşma olarak verildi, kardeşi tarafından zehirlenmeye çalışıldı, kalacak yeri olmadığı için umumi tuvalette yatıp kalktı.
Sonra mı? Sonra Londra’nın en ünlü, en tanınır şeflerinden biri oldu.
Gerçekten de onun hikayesi bir başka; yanında melodramlar hafif kalır. Sıfırdan zirveye çıkıp Londra’da restoran zinciri kuran Hüseyin Özer'in bu muazzam başarı hikayesini sizler için derledik!
Doğumundan kısa bir süre sonra baba ve annesinin ayrılmasının ardından,
'istenmeyen çocuk' olarak, birkaç hayvanla birlikte bir ağanın yanına yanaşma olarak verilmiş.
'Hiç okula gitmedim. Keçi güderken çoban Celal emmiden okuma yazmayı öğrendim. Değnekle kara, toza, taşlarla, kayaya yazı yazmaya başladım.'
diye anlatıyor.
Bu esnada 11 yaşında olan ve çocuk diye hiç kimsenin işe almadığı Özer, Ulus'ta çakmaktaşı ve benzin satıyor; günde 75 kuruş kazanıyormuş.
'Sıhhiye’de bir tuvalette yatıp kalkıyordum. O tuvalet benim için çok güzeldi, çünkü yatacak yerimdi. Minnettarım ben o tuvalete. Kazandığım parayla günde köfte ekmek alamıyordum. Günde 75 kuruşa bir ciğerciyle anlaştım. Günde bir öğün ciğer yiyordum.'
Yine yaklaşık aynı dönemlerde, anne tarafından kalan tarlalara ortak olmaması için, ağabeyinin kendisine zehirli incir verdiğini kaydeden Hüseyin Özer, bu ürkütücü anısından şöyle bahsediyor:
'Abimin verdiği zehirli inciri ağzıma attım ama bir şey engel oldu ve hemen tükürdüm. Çocuklara anlattığımda bana bohçalarını açmışlardı, ve o yediğim yemek ne güzel bir yemekti bilemezsiniz.'
Bunun yerine, rotasını İstanbul'a çevirmiş.
İstanbul’a geldiğinde bir meyhanede komi olarak çalışmaya başlamış, bulaşıkçılık yapmış. Komilikten kazandığı parayla 'köşeyi döndüğünü' zannederek kendine bir ev tutmaya gittiğinde ise, ev sahibi kadın o parayla ancak kömürlüğü kiralayabileceğini söylemiş.
Özer, kömürlüğü tutarak yaşadığını ve hayatının kararlarını orada verdiğini anlatıyor.
Öğrenmeye de, okumaya da hayli meraklı olduğundan, İstanbul'da tanıştığı bir emekli albaydan haftada 2 gün İngilizce dersi almaya başlamış.
'Askerliğimin ardından talebeler arasına karışıp, aldığım bir otobüs biletiyle Londra’ya geldim ve bir kebapçıda iş buldum. Bodrum katta yatıyordum. Kebapçı haftada bir gün kapalıydı. Alafranga tuvalette nasıl yıkanılırsa öyle yıkandım.'
'Bir kuruş param yoktu, ama kendimi iyi yetiştirdiğim için bir arkadaşım benim yapacağım işe para koydu.'
Bundan sonra, daha önceden eleman olarak çalıştığı bir lokantayı satın almış; sonrası da bu şekilde devam etmiş.
Londra’da kaliteli Türk yemeğiyle özdeşleşen ‘Sofra’, önünde kuyruğun eksik olmadığı lokanta olarak da biliniyor.
1.5 yıl önce Londra’nın en işlek kentindeki restoranını Kraliçe ile kira kontratının bitmesi üzerine kapatmak zorunda kalan Özer’in halihazırda 2 restoranı daha faaliyetine devam ediyor.
'Beni korkutamayınca elemanlarla oynamaya başladılar. Uzun süre sıkıntı yaşadım. Londra’da halen 2 restoranla duruyoruz, Kraliçe’nin sahibi olduğu yerden çıktık, onun dışında İngiltere’de bir sürü yerimiz vardı. Kimisinin kontratı bitiyor, ya yeniliyor ya yenilemiyoruz; kimisi için mafya ile başımız derde giriyor, satıyorum. Onlarla tek başıma savaşımı veriyorum.'
Bir süre önce Karaköy’de de bir 'Sofra' açarak Türkiye’ye adım atan Özer'in bunu yapmaktaki amacı, hem Türkiye'de insan yetiştirmek, hem Türk yemeği algısının iyileşmesi için çalışmak, hem de lokantacılığın kalitesini artırmak imiş. Ancak Karaköy Sofra ne yazık ki uzun ömürlü olamayarak 2015 yılında kapandı.
'3 lokantadan 2’si batar, kural böyledir. Burada da böyledir. Lokantanın sahibi başında durursa başarılı olur. Loğusa anne gibi başında durup bakacaksın.'
'Yeterince para kazanılıyor. Az kâr ediverin. Nedir bu hırs?
Kiralar yüksek deniyor, yüksekse doğru bir seviyedir, yoksa kimse vermezdi. Veren var ki o kadar kira oluyor. “Yeterince kâr edemiyorum”, diye şikâyet ediyorlar. Az ediver. Fabrikatör olsaydın toz toprağın içinde daha mı iyiydi? Güzel bir iş yapıyorsun.'
'Ben iş yerimi cennete benzetiyorum. İnsanlar hiç terlemeden para kazanmak istiyor, gayret et kazan.
Bu kadar da kâr kâr diye kendini paralama.'
'Fiyatı belli, isteyen yesin' diye öyle fahiş fiyat koyan çok ayıp ediyor. Her şeyin bir ederi vardır, değeri çok az olan bir şeyi bu kadar yüksek fiyata satması, fırsatçılık yapması çok yanlış ve ayıptır. Kınıyorum. Oraya bütün yıldızlar dahi gelse o lahmacunun fiyatı artmaz.
Ben buranın dekoruna çok para harcadıysam müşteriden o parayı çıkarmaya çalışmam, bu fırsatçılıktır. Bunu yapanlar var burada. Orayı çok çalıştırırsın, az kâr edersin, yine hesabını tutturursun.'
'Bu, benim hikayemin kıssadan hissesidir. Allah insanı uyanık etmesin, uyanıklık çok kötü bir özellik, uyanıklıkta yalan dolan vardır.
Ben çocuk yetiştirmek istiyorum, onun için Türkiye’de lokanta açıp kendim gibi bu işe gönül vermiş adamlar yetiştirmek istemiştim.'
Wikipedia, 1949 doğumlu Özer'in 37 milyon pound'luk bir serveti olduğunu söylüyor.
Dünyanın restoran kalitesi konusundaki en önemli otoritesi kabul edilen Michelin rehberince tavsiye edilmiş olmak da dahil çok sayıda ödülü ile, Westmister Üniversitesinden fahri doktorası bulunuyor; ve Middlesex Üniversitesinde öğrencilere girişimcilik ve restoran işletmeciliği dersleri veriyor.
Zehirlenmekten kurtulan, ve küçük yaşta aldığı arsayı ilerleyen yaşlarına kadar muhafaza eden Özer, sonradan burayı satmış ve çocuk okutmak üzere Özer Foundation vakfını kurmuş; hala çocuk okutuyor. 👊👏
Ben bu tarz hikayelerde sermayenin nasıl bulunduğu geçiştiriliyor. Örneğin abi "birkaç sene sonra ortak lokanta açtım bik bik bik" diyor. Londrada hangi sterlinlerle nasıl açtı? Yok abi bunlar boş başarı öyküleridir. Nerden mi biliyorum? Sıfırdan ticarete başlamış bir insanım ve halen ferrarim yok. Yaşım olmuş 47... Bu tip öykülerde tekrar ediyorum bakınız paranın nasıl bulunduğu yazılmaz...
film gibi hikaye...saygıyı hakedenlerden tebrikler
Sadece saygılarımla..