Yine ismini pek duymadığımız bir yetenek;
Yine ismini pek duymadığımız bir yetenek;
İlk derslerini ressam ve müze müdürü Ali Sami Boyar’dan aldı.
Bozcalı, Münih ve Berlin’de eğitim gördükten sonra İstanbul’daki Sanayi-i Nefîse Mektebi’ne gitti. 1928-1929 yıllarında, İstanbul’daki Güzel Sanatlar Akademisi’nde Namık İsmail’in atölyesine devam etti.
1930-1933 arasında Paris’te Paul Signac ile çalıştı. Neo-Empresyonist ressam Paul Signac’ın “kabiliyetli, resim sanatının gerektirdiği hassasiyete sahip ve kendini tamamen bu mesleğin zorlu çalışmasına adayan biri” olarak tanımladığı Sabiha Rüştü Bozcalı, manzara ve natürmortlar yaptı ama özellikle portreleriyle dikkati çekti.
Geziye seçilen ilk kadındı. Bu kapsamda, modernleşme ve yeni bir kültürel kimlik oluşturma sürecini belgelemek üzere 1939’da Zonguldak’a gönderildi; fabrikalara yoğunlaşarak şehirdeki endüstriyel gelişim sürecinden ayrıntıları yansıttı. Ancak Sabiha Bozcalı’ının endüstri konulu birçok resmi, sergi listelerinde olmasına rağmen, bu eserlerin şu anda nerede olduğu bilinmemektedir.
1947-1949 arasında Roma’da Giorgio de Chirico ile çalıştı. 1953’ten itibaren Milliyet başta olmak üzere Yeni Sabah, Hergün, Havadis, Cumhuriyet ve Tercüman’da gazete ressamı olarak görev yaptı.
Reşad Ekrem Koçu’nun İstanbul Ansiklopedisi’nin ressamlarından biri olan Sabiha Rüştü Bozcalı, yakın iş birliğinde olduğu tarihçinin yanı sıra resimlediği kitaplar arasında Orhan Veli’nin Türkçeye çevirdiği “La Fontaine Masalları”, Osmanlı Padişahları ile Nezihe Araz’ın “Anadolu Evliyaları ve Yunus Emre” eserleri yer alıyor.
95 yıl süren yaşamının neredeyse yarısını resim eğitimiyle geçiren Sabiha Rüştü Bozcalı 1998 yılında hayata gözlerini yumdu.
Sergide yer alan çalışmalarının bazıları: