Türkiye'de kent merkezleri içinde yer alan bir asrı aşan sivil mimarlık örnekleri yer almaktadır. Batı Karadeniz Bölgesi’nin tescilli sivil mimarlık yapı stoğunun büyük bölümünü elinde tutan Kastamonu’da kent merkezinden sonra konak yoğunluğu açısından sıralamada İnebolu, Taşköprü ve Tosya ilçelerimiz gelmektedir. Kastamonu’da konaklar, diğer tarihi yapılarla birlikte şehrin kültürel kimliğinin korunmuşluk öğesi olarak göze çarpmaktadır.
Bu mimari yapılara gelin yakından bakalım.
Akmescit Mahallesinde yer alan Ballık Konağı yaklaşık 120 yıllık geçmişe sahiptir. Restorasyonu 2007 yılında tamamlanmış olup butik otel olarak işletilmektedir.
Kastamonu mimari özelliğini taşıyan tarihi konağın özellikle tavan süslemesi büyük beğeni kazanırken konakta kırmızı kadifenin üzerine ağaç işleme ise sanatlarının en güzel örneğini sergiliyor.
İsmailbey Konağı, adını Hacı İsmail Ağa’dan alır. Hacı İsmail Ağa, Fatih Sultan Mehmet’in öz dayısıdır ve İstanbul’un fethinde emrindeki askerleriyle birlikte büyük rol oynamıştır.
İsmailbey Konağı, Hacı İsmail Ağa’nın Kastamonu Valisi olarak hayatını sürdüğü dönemden Kastamonu halkına miras olup günümüzde otel ve restoran olarak ziyaretçilere hizmet vermektedir.
Sirkeli Konağı Mustafa Sirkeli tarafından üç katlı olarak yaptırılmaya başlanmış ancak ölümünün ardından yaşanılan maddi sıkıntılar sebebiyle büyük oğlu Mehmet Faik Sirkli tarafından iki katta bitirilmiştir.
Metin Sirkeli'den edinilen bilgilere göre konağın 1893 - 1898 yılları arasında yapıldığı öğrenilmiştir. Konağın sanat okulu, ayakkabı atölyesi , terzi atölyesi ve bir dönemde Vali Konağı olarak kullanıldığı bilinmektedir. Günümüzde Anadolu Hastanesi Kültür Merkezi olarak hizmet vermektedir.
Sepetçioğlu Konağının yapılış tarihi net olarak bilinmemektedir. Ancak Gökdere Caddesi'ne açılan giriş kapısı üzerindeki demir şebekede yazılı olan 1884 rakamı konağın yapılış tarihi olduğunu düşündürmektedir. Kareye yakın dikdörtgen planlı olan yapı bodrum, zemin ve birinci kattan ibarettir.
Turizm amaçlı, otel ve restoran yapımı için fonksiyon verilmek üzere, İl Özel İdaresine ait olan ve yıkılmaya yüz tutan konak 25.11.1999 tarihinde onarıma alınmıştır.
1935-1936 yılları arasında Abdullah Konyalı tarafından yaptırılmıştır.Bina günümüze dek özgün halini korumuştur.
Kastamonu Valiliği Merkez İlçe Köylere Hizmet Götürme Birliği Hizmet Binası olarak Kırkçeşme Mahallesinde Temmuz 1998 de Konyalı Ailesi varislerinden satın alınmıştır.
11.06.1999 tarihinde Kastamonu Valiliğince bakım ve onarımı yaptırılmıştır. 6 Ekim 1999 tarihinde hizmete açılmış, 18 Kasım 2002 tarihinden itibaren ilimizdeki öğrenci ve yerel halkın çevre ve sağlıklı beslenme konularında bilgilendirilmesi amacıyla Kastamonu Valiliği Çevre Eğitim Merkezi'ne tahsis edilmiştir.
Tarih bakımından ilimizin en eski yapılarından birisi olarak kabul edilen bina zemin ve birinci kattan ibarettir. Binada ilk göze çarpan 18. yy. mimarisini yansıtan tepe pencereler ve üstlerindeki vitraylardır. Kündekari oda ve dolap kapıları, ocak nişlerdeki alçı işlemeler binaya zenginlik katmaktadır.
19. yy. son devir Osmanlı Çağı sivil mimari örneklerini yansıtan bu bina bodrum üzerinde üç kat olarak inşa edilmiştir. Zemin katta yanlarından çıkan merdivenlerin ulaştığı iki sütunlu portiklerin meydana getirdiği sahanlıktan sonra binaya çift kanatlı iki kapı girişi ile girilir. Bu katta ön ve arka cephelerde demir işli kafesler ile emniyeti sağlanmış, çevre duvarı kesme taş ile çevrelenmiş. Zemin kattaki anıtsal girişin üzerinde birinci ve ikinci katlarda, orta cephelerde çıkma yapılmış ve simetrik düzenlenmiştir.
Binanın iç aydınlatılması bol pencere ile sağlanmıştır. Zemin kattaki pencereler kesme taş söveli ve kemerlidir. Binanın güney arka bölümündeki bahçesine ön cephede doğu ucunda bulunan, üzeri kemerli taş portalli demir işli kapıdan geçilmektedir. Arslanlı kapı olarak adlandırılan bu taş kapı portalinin yüzeyinde simetrik, karşılıklı iki mitolojik şekli andıran, kısmen stilize edilmiş iki arslan kabartma olarak işlenmiştir.
Kültür Bakanlığı'nca onarılmış ve Etnoğrafya Müzesi olarak düzenlenmiştir.
Kastamonu sivil mimari örneklerindendir. Yapılış tarihi kesin olarak bilinmemekle beraber 1910'lu yıllar olduğu tahmin edilmektedir.
İl merkezinde, Sağlık Bakanlığı Çevre Koruma Vakfınca 1999 Ekim ayında Eflanili Ailesi varislerinden satın alınmıştır.
Günümüzde yöresel yemeklerin yapıldığı restoran olarak ziyaretçilere ve yöre halkına hizmet vermektedir.
İl merkezi, Akmescit Mahallesinde şehre hakim tepe üzerinde ve tarihi dokunun yoğun olduğu kesimde yer alan tarihi bina; 1881 yılında papaz mektebi olarak inşa edilmiştir.
Sonraki yıllarda hastane olarak kullanılmıştır. Vakıflar Genel Müdürlüğü mülkiyetindeki bina 1977 yılına kadar Vakıflar Öğrenci Yurdu olarak işlev görmüştür. Ağustos 2000 tarihinde Vakıflar Bölge Müdürlüğü'nden Kastamonu Valiliği İl Özel İdare Müdürlüğü'ne tahsis edilmiştir.
Günümüzde Bahçeşehir Koleji olarak kullanılmaktadır.
Kültür Bakanlığı tarafından kamulaştırılıp restore edilerek Kastamonu Üniversitesine tahsis edilen konak Turizm Otelcilik Yüksek Okulu Uygulama Merkezi olarak hizmet vermektedir.
Küre Dağları Milli Parkları Müdürlüğü hizmet binası olarak kullanılmak üzere restorasyon proje çalışmaları devam etmektedir.
Yöresel sivil mimari örneklerinden olan yapının yapılış tarihi bilinmemektedir. Konumlandığı yer itibarı ile Hükümet Konağı ve Kültür Merkezi binası ile birlikte iyi bir kompozisyon oluşturmaktadır.
Kastamonu Valiliği İl Özel İdaresinin ortak olduğu Kastamonu Kalkınma Vakfı Şirketinin tarihi eserlere katkısını sağlamak için Valilik tarafından eser yoğunluğu olan bölgedeki konumu ve gösterişli olan evin satın alınması önerilmiştir.
20.10.1998 tarihinde ev ve yanındaki parsel satın alınmıştır. Projeleri hazırlanarak, 1999 Haziranında onarım ve restorasyonuna başlanan binanın onarımı tamamlanmıştır. Eylül 2000 tarihinde tefrişi tamamlanarak hizmete girmiştir. Günümüzde Pompei Otel olarak hizmet vermektedir.
Konut mimarisi açısından Beypazarı Evleri, Cumbalı veya Guşganalı olan iki ya da üç katlı ahşap yapılardır. Temel duvarları taştan, geri kalan kısımları ahşaptan yapılmış olan evler, dıştan sıvalı olup üstleri kiremit çatı ile örtülüdür.
Evlerin üst katlarında işlemeden yarım bırakılan bölüme “çantı” adı verilir. Geleneğe göre Beypazarılılar; dünyada daha yapacak bir şeylerinin kaldığını vurgulamak için bu bölümü işlemeden bırakırlardı. Restorasyon çalışmalarının başlaması ile evlerin bu kısımları da restore edilmiştir.
Beypazarı Evleri ahşap dekorasyon sanatının incelikleriyle bezenmiştir. Taşıyıcı sistemi örten ahşap pervazlar, kapı, pencere, merdiven, çıkmalar, tavan ve taban kaplamaları asırlara dayanmıştır.
Ege Bölgesi'ndeki ilk yapılaşmadaki mimari üslubu korunmuş ender konaklardan biri olan Çakırağa Konağı'nın 1761 tarihinde Şerif Ali Ağa tarafından yaptırıldığı genel kanıdır. Uzun yıllar harap bir durumda kaldıktan sonra 90’lı yılların başında restore edilip müze haline getirilen Çakırağa Konağı Türk mimarisinde Osmanlı gündelik yaşamının anlaşılmasında önemli bir kaynak ve ahşap Türk evlerinin en güzel örneklerindendir. Konak, çiçeklerle bezeli bahçenin ucunda yoldan görülmeyecek şekilde yüksek duvarlarla korunmaktadır. 1761 yılında zengin bir tüccar olan Çakıroğlu Mehmet Bey tarafından yaptırılan konak üç kattan oluşmaktadır. Alt katta taşlık, mutfak, ahır, misafir bekleme odası olmakla birlikte İkinci kat kışlık kullanıldığından daha korunaklıdır. Bütün odaların geniş bir sofaya baktığı konak, şömineyle ısıtılmaktaydı. Odalardaki duvar ve tavan süslemeleri kalem işleri, ahşap oymacılık kayda değerdir. Misafir odalarında yıkanma bölümleri vardır.
Neşet Efendi Konağı, merhum Neşet Topaloğlu tarafından O Yıl1arda kendisi 'Mimar'us Sultan' lakabı ile anılan Halepli Mimar Hacı Ahmet Usta ve kalfalarına yaptırılmıştır.
Bina bir bodrum ve 2 üst kattan oluşur. Birinci kat 6 oda, salon, mutfak, banyo ve tuvaletten oluşmaktadır. Tam kargir olarak inşa edilen konakta, Kilis’in meşhur Kesmelik taşları kullanılmıştır. Bu taşlar Kilis’teki ustalar tarafından işlenmiştir. Bina hemen çatı altından yassı demirler ile sağlamlaştırılmıştır. Bina geniş bir çatıya gereksinim duymuştur.
Bina Müze yapılmak üzere 2009 yılında Kültür varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü'ne tahsis edilmiştir. 20 haziran 2012 Tarihinde de Kilis Etnoğrafya Müzesi olarak hizmete açılmıştır.
Amasya evleri sokak dokusu olarak yan yana sırt sırta bitişik nizamda yapılmıştır. Konutlar haremlik ve selamlık olarak düzenlenmiştir. Birinci kat ve ikinci kat üzerine yapılmış Şahniş veya şahnişirin evlere de rastlanır. Konutlar genellikle avlulu ve bahçelidir. Haremlik ve selamlık olarak düzenlenen konutlarda bahçe genellikle ortada kalmakta ve burada ocak ve su kuyusu bulunmaktadır. İkinci katlar cumbalı olarak yapılmakta bu sayede hem evin planında simetri oluşmakta hem de daha fazla yer kazanılmaktadır.
Ziya Bey Konağı, kültür ve turizmin en merkezi noktalarından olan Cunda Adası’nda inşa edilmiş kültür ve doğallığı günümüze adeta taşır nitelikte dekore edilmiş, 21 odalı otantik bir binaya sahip, butik oteldir. Misafirlerini, eskilere dayanan ancak günümüzün modern ihtiyaç ve zevkine göre uyarlanmış antik eşyalar ile dekore edilen odalarında ağırlar. Ayvalık tarihinden, mimarisinden uzaklaşmadan restore edilen ve 12 ay boyunca hizmet verdiğimiz butik otelimizde 4 şömineli oda, 2 Suit oda, 14 standart oda mevcuttur.
Merkez Değirmenler Mahallesi'ndedir. 17'nci yüzyıl Osmanlı sivil mimarisinin Burdur'daki Türk-İslam eserlerinin en güzel örneklerindendir. Konak, zemin katı pencere bitimine kadar devam eden taş temelin üzerinde ahşap ve kalın masif kerpiç duvarlardan oluşmuş iki katlı bir yapıdır. Üst katın bahçeye ve ara sokağa bakan geniş bir eyvanı vardır. Eyvanın tavandaki çıtaların arası da yeşil, kırmızı toprak boyalarla süslenmiştir. Konağın beşik çatısı alaturka kiremitlerle örtülmüştür. Eyvanın doğu kenarında selamlık, yani başoda yer almaktadır. Konağın en göz alıcı odası Başoda'dır.
Giresun il merkezinde yer alan Zeytinlik Semti, 3. derece kentsel sit alanıdır. Yaklaşık iki asır önce Avrupa’dan ithal edilen malzemelerle inşa edilen, Rumlar ile Türkler'in yıllarca yaşadığı, türkülere konu olan Zeytinlik Evleri, ziyaretçilerine tarihin içerisinde yolculuk yaptırır.
Safranbolu Evleri yüzlerce yıllık bir süreçte oluşan Türk kent kültürünün yünümüzde yaşamaya devam eden en önemli yapı taşlarıdır. İlçe merkezinde 18. ve 19.yy. ile 20.yy. başlarında yapılmış yaklaşık 2000 geleneksel Türk evi bulunmaktadır. Bu eserlerin 800 kadarı yasal koruma altındadır. Evler Safranbolu´nun iki ayrı kesiminde gruplanmış durumdadır. Birincisi “Şehir” diye bilinen ve kışlık olarak kullanılan kesim, ikincisi “Bağlar” diye bilinen ve yazlık olarak kullanılan kesim.
19. yüzyıla ait bir sivil mimarlık örneği olan Sırrı Paşa Konağı, İzmit Mutasarrıfı Selim Sırrı Paşa tarafından İzmit Hacı Hasan Mahallesi Yeni Çeşme Sokak'ta yaptırılmıştır. Planını bizzat Sırrı Paşa’nın çizdiği, Körfez’e yönelik manzarası olan konağın iç duvarları; çeşitli manzara resimleri ve zengin kalem işleriyle süslenmiştir. Konak, zemin kat, 1 normal kat, 1 ara kat bir de cihannüma olmak üzere toplam 4 katlı olarak, ahşap karkas yapı tekniğinde inşa edilmiştir. Yapı, haremlik ve selamlık olmak üzere iki bölümden oluşmaktadır.
Konak, 1495 yılında Ramazanoğlu Halil Bey tarafından yaptırılmıştır. Devlet işlerinin yürütüldüğü selamlık ve ailenin yaşadığı haremlik bölümü hala ayakta durmaktadır. Ayrıca üst katta havuzlu bir teras bulunmaktadır. Yapıldığı günden beri 500'ü aşkın yıldır ayakta kalan konakta Kanuni Sultan Süleyman ve IV. Murat da konaklamıştır.
Hafızağa Konağı geleneksel Türk evi planının özelliklerini taşıyan konak, tarihi açıdan da önemli bir yere sahip. Konak, İttihat ve Terraki Cemiyeti’nin gizli toplantılarının yapıldığı yerdir. Talat Paşa ve arkadaşları önemli toplantılarını bu konakta gerçekleştirirmiş. Tarihi ve kültürel bir değere sahip olan Hafızağa Konağı 2002 yılında Edirne Valiliği tarafından restore edilerek kent müzesi olarak hizmete girmiştir. Fakat Selimiye Camii’nin UNESCO Dünya Miras Listesi’ne girmesiyle birlikte UNESCO Bürosu olarak hizmet veriyor.
Biga ilçe merkezinde bulunan konak, alaturka kiremit çatılı olup üç katlı bir yapıdadır. Yapının bodrum katı tuğladan diğer katları ise ahşap malzemeden yapılmıştır. Konağa ait bahçe ve hamamın su ihtiyacının karşılaması amacıyla birbirine bağlantılı iki sarnıcı bulunmaktadır. 1900’lerin başında narenciye ve gübre ticaretiyle uğraşan Halim Bey tarafından ailesi için yaptırılmıştır. Daha sonra 1998 yılından itibaren Biga Belediyesi Etnografya Müzesi olarak kullanılmaya başlanmıştır. Konakta Biga ve çevresinde nasıl bir yaşam sürüldüğüne dair objeler sergilenmektedir.
Safranbolu’nun Yörük Köyü’nde bulunan Sipahioğlu Konağı, 300 yıllık bir geçmişe sahiptir. Konakta 8 nesildir aynı aile yaşıyor. Fakat ikinci ve üçüncü katları müzeye çevrilmiş. Safranbolu mimarisine sahip olan evin en üst katında konağın ağası otururmuş. İkinci kattaki misafir odasının bir kısmı ahşap duvarlı gibi görünüyor. Ahşabı çektiğinizde misafir banyosu ortaya çıkıyor. Konağın her bir penceresi birbirini görmeyecek şekilde inşa edilmiş. Ağaç oymacılığının en güzel örneklerini de konakta görebilirsiniz. Taş duvarlara sahip olan konağın içi, bu özelliğiyle yaz mevsiminde serin oluyor.
1856’da Hacı Yakupoğlu Memiş Ağa tarafından yaptırıldı. Günümüze kadar orijinalliğini korumuştur.
Konak, büyük ve farklı görünüşüne karşın, Sürmene köy evlerinin yapı ve plan geleneklerine uyar. Tek farkı, oda ve mekanların iki kata paylaştırılmış olmasıdır. Konağın zemin katta üç kapısı vardır. Bunlardan ikisi Doğu ve Batı cephelerinde karşılıklı olarak açılmış, biri de kuzey cephesinde, denize bakan yöndedir. Karşılıklı kapılardan girildiğinde birer küçük giriş mekanından sonra zemin katın güney yarısını kaplayan aşhane'ye geçilir. Zemin katın Kuzey tarafındaysa atlar için ahır ve bu işleve yardımcı nitelikte odalar konumlanmıştır. Buraya giriş kuzey kapıdandır.
2000 başında restore edilen konak, günümüzde boş halde durmaktadır.
1419 yılında inşasına başlanan bu konak, yapılan eklemelerle bugünkü halini 18. yüzyılda almıştır. Müzede, Selçuklu ve Osmanlı dönemlerinden eserler sergilenmektedir. Ayrıca, 18. yüzyıl konak yaşamını yansıtacak şekilde tasarlanmış ve dekore edilmiş gelin odası, harem odası, misafir odası gibi odalar sayesinde de o dönemin havası mükemmel şekilde hissedilmektedir.
Savur’a hakim Kambuze adlı tepenin yamacına 19. Yüzyılda inşa edilmiş 200 yıllık konak, Osmanlı mimari üslubunu taşıyan görkemli bir yapıdır. Konağın sahibi Hacı Abdullah Bey’dir. 7000 metrekarelik bir alanı kaplayan yapının 22 adet odası, mutfakları, bütün yönlere açılan geniş eyvanları ve su kuyuları mevcuttur. Konağın üç giriş kapısı kapatıldığında kale görüntüsünü alır. Odaları, ahşap tavan işçiliği ve büyüklüğü ile göz kamaştıran konağın en güzel kısmı “Aynalı Köşk” olarak zikredilen yerdir.
Latifzâdeler, Tokat’ın nüfuzlu âyan ailelerinden biri olup tapu sicil kayıtlarından öğrenildiğine göre konak 1291 1874 yılında Latifzâde Mûsâ ve Osman tarafından yaptırılmıştır. Tokat merkez Gaziosmanpaşa Bulvarı üzerinde bulunan Latifoğlu Konağı’nın, 1746 yılında Osmanlı Barok üslubunda inşa edildiği bilinmektedir.
“L” şeklinde bir plan üzerinde ahşap karkas arası kerpiç dolgu malzemeyle inşa edilmiş iki katlı konak, alaturka kiremit kaplı kırma çatıyla örtülüdür. Konağın taş döşemeli avlusunda kare planlı bir havuz yer almaktadır.
Gazi Konağı 25 ayrı konutun birleşiminden oluşmaktadır. Üst katlar 1950’li yıllarda dönem eki olarak eklenmiştir. Alt katların tarihi ise 800 ile 1500 yıl arasında değişmektedir. Anıtlar yüksek kurulu projesini onaylayarak tarihi dokusunu bozmadan, sonradan eklenen betonarme duvarlar, eklentiler kaldırılmıştır. Taşların yüzeyi temizlenerek banyolar eklenip otele dönüştürülmüştür. 23 taş ve 17 dönem eki olarak toplam 40 oda 106 yatak kapasitesine sahiptir. Otel sınırları içinde bulunan bir abbara, beş teras, iki avlu, 1000 metrekare otopark alanı ile hizmet vermektedir.
18.yy sonlarında inşa edilmiş olan konak, Fırat nehri üzerine Birecik barajı yapımında Halfeti karşı kıyısında sular altında kalacaktı. Harran Üniversitesi Rektörlüğü’nün girişimiyle, Osmanbey Yerleşkesinin yüksek bir tepesine birebir taşları sökülüp numaralandırılarak aslına uygun montesi yapılan konak tüm haşmetiyle güzelliğini koruyor.
Harran Üniversitesi’nin kültür etkinliklerinde kullanılan konak, 1000 m2 bir alan üzerinde iki katlı olarak yapılmış olan bina, ilk katta 10 ikinci katta ise 4 oda olmak üzere toplam 14 odası bulunuyor.
İlçe merkezinde Cami-i Kebir Mahallesi’nde İnönü Caddesi ile Yanıkkule Sokağı’nın birleştiği köşede bulunan Hadimoğlu Konağı, 1796 yılında Hadimzade Osman Bey tarafından yaptırılmış olup günümüzde Bayramiç çevresinden toplanan ve günlük yaşamda kullanılan etnografik eserlerin sergilendiği bir müze olarak değerlendirilmektedir. Her odası kalem işi ve altın yaldız süslemelerle boyanmış gösterişli tavanlara sahip konak, 18. yy özelliği taşımakta ve Bayramiç için önemli bir kültür mirası olarak varlığını devam ettirmektedir.
Mudanya Merkez'de Şükrü Çavuş Mahallesi’nde yer alan Tahir Paşa Konağı, 18. yüzyıl Osmanlı mimarisinin en seçkin örneklerinden biridir. 1724 yılında inşa edilen konak, Kültür Bakanlığı’nca 1985 yılında kamulaştırılarak, onarımı Agâh Bursalı desteğiyle yapıldıktan sonra alt katı uzun süre ilçe halk kütüphanesi olarak kullanılıp 2012’de Mudanya Belediyesi’ne devredildi. Mudanya Belediyesi himayesinde müze ev olarak hizmet veren konak, Lâle Devri’nin izlerini taşıyan nadir eserlerden biridir.
İzmit’in Kozluk Mahallesi’nde olup, Vali Konağı ve Defterdar lojmanı olmak üzere bitişik nizamda iki ayrı yapıdan oluşmaktadır.20. yüzyılın ilk yarısında yapılan konak, Özel İdare Müdürlüğünce restore edilmiştir. Cumhuriyet dönemi mimari üslubunu yansıtan iki katlı bina, günümüzde vilayetin hizmetinde kullanılmaktadır.
Gerze İlçesi'nde olup sivil mimari örneklerinden biridir. Yapının tüm pencereleri giyotin çerçevelidir. Üzeri kırma çatı olup olukluk kiremitle örtülüdür. İç kısımda odaların tavan ve duvarları çok zengin bir süslemeye sahiptir. Çeşitli renkte çiçek ve geometrik motifler tüm tavanı, dolap kapılarını ve duvarları süslemekte olup eşsiz sanat eserleridir.
Yapı Rize’nin merkezinde, Piriçebi Mahallesinde yer almaktadır. Tuzcuoğulları ailesine ait olan yapının 1870 yıllarında yapıldığı düşünülmektedir. Rize’de ayakta kalabilmiş en eski evlerden biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Yapı, taş bir bodrum üzerine zemin kat ve 1. kattan oluşmaktadır. Üç katlı, mabeynli bir evdir. Güneyindeki girişten antre bölümüne ulaşılmaktadır. Antreden doğu yönündeki mutfak ve kuzey yönündeki hole girişi sağlayan iki kapıya ulaşılır.
Konak bodrum kat hariç iki katlı olan, alt katta köfeki taşına benzeyen işlenmesi kolay sarı renkli kesme taşlar üzerinde yükselen ince ahşap işçiliği tavan dekorasyonu ve süslemeleri ile dönemin ve günümüzün en güzel örneklerinden biri durumundadır. Eski Yozgat-Sungurlu yolu üzerinde Ali Efendi Camii’nin yakınında yer alan birinci katı sarı renkli kesme taş, ikinci kat kagir olan bu konak kırma çatılıdır. İkinci kat güney-kuzey yönünde çıkıntı yapar. Bu kısmın altı “S” konsollarla desteklenmiştir. Balkon tabanı sonradan betonlanmıştır. İkinci kat balkon pencereleri yuvarlak kemerli olup ahşap çerçevelidir. Binaya giriş, güneydeki taş çerçeveli yuvarlak kemerli bir sundurmadan sağlanmıştır.
Gebze Demirciler Köyü'nde bulunan konak, 19'uncu yüzyıl Osmanlı mimarisinin en başarılı örneğidir. İçindeki kalem işi bezemeler ve mimari üslup açısından Kocaeli ilindeki tek örnek olma özelliğine sahiptir.
Ardahan İl Merkezinde yer alan tek katlı ve dikdörtgen planlı bina bölgemizde yoğun olarak yapılan batlık mimarisi olarak tabir ettiğimiz bir tarzda yapılan Konak Kuzey- Güney istikametinde dış cephesi düzgün kesme bazalt taşından yalancı sütunlarla süslemeli olarak inşa edilmiştir. Bina batlık mimari tarzının tipik örneklerinde olduğu gibi iç mekanında iç içe açılan odalar ve salonlardan oluşmaktadır.
Bina Ardahan İlinde yapılanı Milli Şuralarda Kongre binası olarak kullanıldığından ayrıca Milli Tarihimizde Önemli bir yere sahiptir.Konak, Cumhuriyetin ilk yıllarında da Resmi Hükümet Binası olarak bir süre kullanılmıştır.
Naile Sultan Konağı İstanbul'da Beşiktaş ilçesinde yer alan bir korudur. İstanbul Boğazı kıyılarında, Ortaköy-Kuruçeşme semtleri arasında yer alır. Korunun ilk sahibi, Osmanlı padişahlarından II. Abdülhamit'in kızı Naile Sultan'dır. Koru içinde, kendisi için yaptırdığı büyük bir konak yer almaktadır. Bu konak günümüze de ulaşmış olup Naile Sultan Konağı olarak adlandırılmaktadır.