Diyarbakır’daki saldırıda öldürülen Diyarbakır Barosu Başkanı Tahir Elçi’nin eşi Türkan Elçi, 'Eşimin en büyük korkusu bir çocuğun babasız kalmasıydı. Keşke tutuklansaydı da böyle olmasaydı. Her kesimden sevildiği için böyle bir şeyle karşılık buldu, hayatı sonlandırıldı' dedi.
Tahir Elçi'nin eşi Türkan Elçi, Milliyet'ten Namık Durukan ve Aziz Fidancı'ya konuştu
'Keşke tutuklansaydı da böyle bir şey olmasaydı' diyen Elçi, eşinin gözü kara olduğunu, tek tarafın adamı olsa ona yönelik bir şey olmayacağını söyledi. Türkan Elçi’nin açıklamaları şöyle:
Bu yorumları çok safiyane olarak değerlendiriyorum; ‘kaçamadı, koşmadı, diğerleri bir yerlere gitti...’ Kaçmış olsaydı bile planlı olduğu için her kim düşünmüşse, bilerek, tasarlayarak; yerini tespit ederek sadece Tahir’i hedef alacaktı. Polisle karşı taraf arasında çatışma çıktı da bu çatışmadan dolayı arada gitti gibi bir şey yok. Öyle olsaydı başkaları da ölürdü. Niye hiç kimse değil bir tek Tahir vuruluyor, tek kurşunla ensesinden vuruluyor. Her kesimden sevildiği için böyle bir şeyle karşılık buldu, hayatı sonlandırıldı. Bir tek tarafın adamı olmuş olsaydı ona yönelik bir şey olmayacaktı. Adım gibi eminim. Gözü karaydı.
Çok, çok, çok uyardım. Bir çocuğu nasıl anne servise bindirir okula gönderir, ‘oğlum bunu yapma, şöyle yapma’ diye öğütler ya... Sabahları; ‘Tahir aman dikkat et’. Öğrencilik ve gençlik dönemi acılar içinde geçmişti. Bu kadar acı, işkence görmüş insanın biraz rahat bir hayat yaşama hakkına sahip olduğunu düşünürdüm.
Cizre raporları vardı. Gittiği hiçbir yerde, ‘hendekler iyidir’ diye bir şey demedi. Bunun doğru olmadığını PKK’lıların yakınında bulunan kişilerin bulunduğu ortamlarda bile çok net şekilde çekinmeden söyledi.
Böyle bir açıklama yaptığımı arkadaşlarımdan duydum. Üzüldüm. İnsanın ciddi bir acısının yaşandığı anda anormal yalanla karşılaşması acısını artırıyor. Tahir’i biraz daha iyi anladım. Tahir’in o sosyal medya ile kirli medya ile nasıl cebelleştiğini anladım. Söylemediğim bir laf üzerinden bu kadar kirlilik yaratılıyorsa...
Biz tutuklanacak gözüyle bakıyorduk. Şu anda keşke tutuklanmış olsaydı diyorum. Keşke o tutuklanmayı bu kadar büyütmeseydim. Sağlık problemleri vardı. 4 yıldır by-pass olması gerekiyordu. İki yıl arayla 4 stent taktırdık. Günde bir torba ilaç içiyordu. Ama şu an keşke tutuklansaydı da böyle bir şeyle karşılaşmasaydık diyorum. İnsan bazen tutuklanmaya da keşke diyebiliyormuş.
Ben inanmıyorum. Başbakan veya Cumhurbaşkanı ‘aydınlatacağız’ dediklerinde farklı bir tepki veremezdim. Tahir de olsaydı nezaketi elinden bırakmaz ‘görüşmek istemiyorum’ demezdi. Başbakan çok üzüldüğünü söyledi. Eşi de ‘Bir kadın olarak, anne olarak sizi anlıyorum’ dedi. Oğlum Arin 10, Nazenin 18 yaşında. Aramalarını bir adım olarak da düşünüyorum. CHP Genel Başkanı aramadı. Aradılar ulaşamadılar mı bilemiyorum. Onların da arama çabası içinde olacaklarına inanıyorum.
Faili meçhullerde bile en çok onu üzen şey, ‘falanca kişinin çocuğu kaldı ortada’ olurdu. Arkada kalan çocukları çok çok önemserdi. Şimdi ne yazık ki aynı durumla kendisi karşılaştı. Onun en büyük fobisi bir çocuğun babasız kalmasıydı. Sürekli bunu söylerdi.
En çok Türkiye’nin Suriyelileşmesinden korkuyordu. Halep’te nasıl ki bütün tarihi eserler yıkıldı... ‘Her ne olursa olsun, bunları demokratik yollarla çözebiliriz’ diyordu. Şiddetle, barikat, hendek kurma ile sivil insanların zarar görebileceği adımlar atmadan da çözülebileceğine inanıyordu.
Röportajın tamamı için buraya tıklayın.