Ancak, maalesef kimi zaman insanlar buna mecbur kalabiliyor hiç istemeseler de. Gerçi, bazıları istiyor. O ayrı mesele. Türk erkeği olarak öyle direkt kavgaya dalmayı pek sevmiyoruz. Yazılı olmayan kurallarımız var kavgayla ilgili. Bu ritüelleri gerçekleştirmeden yapılan kavgayı kavgadan saymıyoruz. İşte bunlardan bazıları:
İstatistiklere göre Türkiye'deki kavgaların %83.7'si 'Ne bakıyon lan!'dan dolayı çıkmaktadır. Bakmak bizler için büyük kavga sebebidir. Birçok kavga yolda orda burda yürürken rakibinize baktığınız için patlak vermektedir.
Kavga eden kişiler birbirlerini tanısalar da tanımasalar da bu soruyu mutlaka birbirlerine sorarlar. Kaçınılmazdır. Cevap de büyük çoğunlukla, 'Asıl sen kimsin lan!' şeklinde olur.
Kavganın olmazsa olmazlarındandır. Rakipler öncelikle birbirlerini gözleriyle korkutmaya çalışırlar. Bakışlarından resmen alev fışkırır. Bütün kin, nefret gözlerde doluşup rakibin gözlerine doğru akar. Bazıları işi iyice saykolaştırıp rakiplerinin alınlarına gözlerini faltaşı gibi açarak bakar.
Rakibe dalmaktan önce yapılan harekettir. Bunu herkes yapmaz. Ama, rakibe korku salmak için birebirdir. Duvarı, taşı, demiri ne varsa yumruklar bu tipler. Elleri acısa da belli etmezler. O eforu rakibe sarfetse belki de dövüşü kazanır, ancak bunu akıl edemezler.
Kavgadan önce rakiplerin en çok yakınlaştıkları andır. Kafa kafaya gelirler, ancak kafa atmazlar. Gayet samimi görüntüler ortaya çıkar. Kavgayı izleyenler öpüşeceklerini zanneder.
Güzel yurdumuzun farklı yörelerinden insanlar birbirleriyle kavga ettiklerinde memleketlerini mutlaka belirtirler. Bunun rakibi korkutacağını sanırlar. Bunun için niyeyse genelde doğu illeri tercih edilir. Bilecikliler bile Tunceli'liyiz, Manisalılar Van'lıyız derler.
Memleket belirtmek işe yaramadıysa devreye bu girer. 'Sen x'i tanıyor musun? Benim akrabam.', 'Asıl sen y'yi tanıyor musun? Bizim mahallede oturuyor. Kardeşi sınıf arkadaşım.' tarzı cümleler kurarlar. Amaç, mahallenin iti kopuğuyla aralarının iyi olduğunu gündeme getirmektir.
Bu artık kavganın kaçınılmaz olduğunun kanıtıdır. Ceket, gözlük, cüzdan gibi nesneler çıkarılıp yakındaki bir arkadaşa verilir. Tabii, telefon da. Kavgadan önce bir beş on dakika bununla harcanır. Abartıp gömleğini çıkaranlar da görülebilir.
kavgada birbirini tanımayan tek millet bizizdir heralde '' sen beni tanıyomusun '' sem bnm kim olduğumu biliyomusun''
Orjinali birader olan ama sokak jargonuna bilaaaağder olarak geçen kelimeler de olmazsa olmaz. Şöyle ki " -Hayırdır bilaaağder ? - Hayırsa lokum dağıt lan" kelimesi akabinde kafa atılır. Yumruk , tekme olmaz . Lokum kelimesinin ritüeli kafa atmaktır. Tabi kavga sonrası anlatırken de aynı kişiden lavuk diye bahsedilir.