Desem ki vakitlerden bir
Nisan akşamıdır,
Rüzgârların en
ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum
denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu
sende gezmekteyim,
Senden kopardım
çiçeklerin en solmazını,
Toprakların en
bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin
cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin!
Desem ki...
İnan bana sevgilim inan,
Evimde şenliksin,
bahçemde bahar;
Ve soframda en eski
şarap.
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm
sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim
güzelliğini,
Rüzgârlarla, nehirlerle,
kuşlarla beraber..
seni, anlatabilmek seni..
akgün akova olsaydı diye bekledim