Türk Edebiyatı'nın en güçlü kalemlerinden biridir Aziz Nesin… Mizah, kısa öykü, tiyatro ve şiir gibi alanlarda pek çok eser veren Nesin, eserleri yabancı dile çevrilen yazarların içerisinde çok önemli bir yere sahiptir.
Yazarlığı hepimizin malumu ancak onun henüz 11 yaşında yaşadığı vicdani hesaplaşma ve sorumluluk duygusuyla Darüşşafaka’dan nasıl kimselere söylemeden gittiğini biliyor musunuz?
“Annemin en büyük üzüntüsü benim nasıl okuyacağımdı. Dördüncü sınıfa geçmiştim. Ama annemin beni ilkokula gönderecek gücü yoktu. Beni parasız yatılı bir okula vermeyi düşündüler. Ama ilkokulu bitirmeyen öğrenciler için böyle bir okul yoktu. Yalnız Darüşşafaka vardı. Ama Darüşşafaka’ya yalnız babasız çocuklar alınıyordu. Oysa benim babam vardı. Vardı ama, neredeydi?”
“İmam Şevket Efendinin mühürleyip bana verdiği ilmühaberde, babam ölmüş, diye yazılı değildi, yalnızca 'Mehmet Nusret’in babası bulunmadığı' yazılıydı. Şevket Efendi o kâğıdı vermemiş olsaydı, ben şimdi bu satırların yazarı olamayacaktım, bugünkü kişiliğimi kazanamayacak, dahası ilkokulu bitirmek olanağım bile olmayacaktı.”
“Ben Darüşşafaka’ya babasız olarak girdim. Ama iki yıl sonra babam çıkıp geldi. Babama kavuşmanın sevinci, babasız arkadaşlarımın ekmeğini yemenin acısına karıştı. On bir yaşımın küçük omuzlarına çöken bu ağırlığa dayanamadım. Hiç kimseciklere bugüne değin bir şey söylemeden Darüşşafaka’dan kaçtım.” (4 Temmuz 1960 Akşam Gazetesi Köşe Yazısından…)
Kurban Bayramında, maddi olanakları yetersiz çocuklara umut olmak isterseniz buraya tıklayabilirsiniz.
murat övünç dururmu yapıştırmış cevabı....nerede bu kurumun müdürü okadar yardim yapıyoruz bi teşekkür etmiyorsunuz(kurum ayni degil)