Ben ikide bir de böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret falan değil... İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile... Sadece bir yalnızlık ihtiyacı.
Yalnızlığımın yalnız bana zararı dokundu.
Beni asıl üzen, yaşayışını hor görürcesine kendini savrukluğa vermendir.
Aslında yalnızlık duymayan, can sıkıntısı çekmeyen sade hayvanlardır!
Seslerin, sözlerin derinlere düştüğü bir yerde sevilmemiş bir şehir gibidir yalnızlığım.
Yalnızlık bir gurur sorunudur; kendi kokusunun içine mağrur bir şekilde gömülür insan.
Yalnızlığın bana yakıştığını söylüyorlar. İyi duruyormuş üzerimde; renkleri sade ve uyumluymuş. Dikimi kusursuzmuş. Bu mahir terzinin adını öğrenmek istiyorlar. Söyler miyim hiç! Konfeksiyon yalnızlıklar ne güne duruyor. Söyler miyim hiç!
Yalnızlığın geçicisi öğretici, kalıcısı tüketicidir.
Yalnız biri için yalnızlık zor değildir. Ama dünya yalnızlık için doğru bir yer hiç değildir.
Yalnızlık, insanın kendisini başkalarıyla, başkalarını kendisiyle bölüşememesi, ortaklaşmaması demektir. Bizim çoşkularımızda başkaları susuksa, başkalarının acısına biz duygusuzsak, hepimiz yalnızız demektir.
Çoğul bir yalnızlıktır ölüm, dedi Adam.
Yaşamaksa tekil bir kalabalık, dedi Kadın.
Yalnızlık, seni anlayabilecek kimsenin olmadığını düşünmektir. Derdini kimseye açmak istememektir. Yalnızlık, kendi kendini anlamakla yetinmeyi seçmektir. Yalnızlık, yalnızlığın büyüsüne kapılmak, sessiz, gizli bir dünya keşfetmektir kendi içinde.
Şehir ne kadar kalabalıklaşırsa, bizler o kadar yalnızlaşmaya gidiyorduk. Şehir koca bir dünya olmuştu ve artık herkes kendi başına bir gezegendi. Atmosferinde yalnızlık dolu olan birer gezegen.
Ben hangi şehirdeysem, yalnızlığın başkenti orası.
Yalnızlıkta kendi cümlesi bile eşlik edebiliyor insana.
İnsanın tek gerçek özgürlüğü yalnızlığıdır.
İnsan sevgisi zaman zaman yalnızlığımızın boyutlarını aştı, zaman zaman da insanlar yalnızlığımızı bir başınalığımızdan daha derin, daha dayanılmaz
boyutlara iteledi.
Yalnız olmanın en güzel yanı, terk edecek kimsen olmaması.
İnsan çok yalnızken, bir tane daha kendinden doğuruyordu içinde, ‘Korkma,’ desin diye.
Yalnızlık, kimsesizlik adam olmayanların vereceği saygıdan, sevgiden yeğdir.
Bu denli yalnız olmak neyin bedeli diye sorup duruyorum ağlarken. Aynada, yüzümdeki ince çizgilere bakarak, her şeyim var, her şeyim deyip hala bir sıcak elin saçımı okşamasına neden bu denli gereksinim duyuyorum diye kendimi azarlayarak gözyaşları döküyorum. Sevdiğim özgürlüğüm (yalnızlığım) bazen dayanılmaz oluyor. Birisi beni düşünsün, kollarına alsın, sığınacak bir yürek olsun istiyorum, elimden hiçbir şey gelmiyor.
umarım bunu hazırlayan kişi dalga geçmek için yapmıştır başka açıklaması olamaz bu rezilliğin