Kurallara uymayan insanlarla dolu şu dünyada stresli olmamak mümkün mü? Haklısınız, ama haklılık iç huzurunuz için yeterli değil.
Kurallara uymayan insanlarla dolu şu dünyada stresli olmamak mümkün mü? Haklısınız, ama haklılık iç huzurunuz için yeterli değil.
Ne kadar doğru ve bizi anlatan bir alıntı, değil mi?
Stresten uzak durmak için bir formül varsa o da yaşamıyor olmak, yaşamın özünde bizi stresle tanıştıracak onlarca pürüz var. Esasen stresin bizi ayakta tutacak kadar olan kısmıyla bir sorunumuz yok, ilerlememizi ve daha iyi noktalara erişmemizi sağlayacak bir itki gücü bu.
5 adımda stresi yok ettiğini söyleyenlere boş gözlerle baktığınızı biliyoruz, haklısınız da.
Bu işin kitabını yazmadık, herkese uyan bir kitabı olduğunu iddia edenlerin de saçmaladığını düşünüyoruz fakat iki dostun dertleşmesi gibi, birkaç basit tavsiye vermek istiyoruz.
Bu mümkün değil. Hepsiyle iç içe yaşıyoruz, mühim olan kendi koruma kalkanımızı yaratarak problemleri problem haline gelmeden ufak manevralarla çözmek. Ayrıca iç sıkıntılarımızı bir yana koyacak olursak bize stres ve agresiflik veren davranışların büyük bir kısmı dışarıdaki insanlar kaynaklı.
Bunlar medeni tarafımızla baskıladığımız agresif damarımızı haklı olarak kabartan davranışlar. Karşımızdaki bu kişiye kuralı anlatacak bir yanıt veriyoruz, kendimizi 'ders' de vermiş sayıyoruz ama yaşadığımız stres verdiğimiz dersin sağladığı ufacık hazzın yanında büyük bir yıkım yaratıyor.
Yani sıraya kaynak yapmak isteyen insana kızıp agresif davranışlar sergilemek, sonrasında yaşadığınız stresi dindirmek için çözümler aramak yerine ilk anda kaybedeceğiniz eforu, zamanı ve huzuru göz önünde bulundurup bir adım geride durmayı denemeli. Bu adım da anlamsız davranışlarda bulunan o kişiye kızmak yerine onu bunları yapmaya iten bilgisizliğe, toplum içerisinde yaşamasına izin vermeyen karakterine üzülmek.
Sıraya kaynak yapan kişi hayattan kaç dakika çalıyor? Beş dakika olsun, yoğun bir günde on beş dakika olsun, sizce kuralları ihlal etme pahasına sağlıklı bir zihin bunu yapar mı?
Buradan yola çıkarak agresifliğimizi terbiye etmeyi öğrenmeye başlamamız gerekiyor çünkü bunu yapmaya çalışan kişiye tepki vermek zorunda hissediyoruz. Bunun yerine o bunu yaparken ona izin verdiğimizi beyan etsek, nasıl olur? Sıramızı o almadı, biz vermiş olduk.
Alışverişinizi birkaç dakika geç bitirmek yahut trafikte sakince seyrederek on, on beş dakika daha uzun süren bir yolculuk yaşamak size bir şey kaybettirmez. İnsanlara yol verin, malzemesi az ise sıranızı paylaşın, böylece yardım ederek zaten stres yaratacak olaylardan uzakta kalacaksınız, üstüne bir de teşekkür alacaksınız. Teşekkür etmediler mi? Onların problemi.
Hiçbir kişisel gelişim kitabına yahut tavsiyeye ihtiyaç bırakmayacak şekilde yavaşlamak bize huzur katıyor. Hayat acele yaşamak için kurgulanmamış, biz hızlı davranmaya çalıştıkça hatalar yapıyor, daha fazla zaman harcayacak yan etkiler yaratıyoruz.
Bırakın kornayı, bırakın aceleyi, stres de yakanızı bıraksın. Sizi seviyoruz.
Bu mantıkla, ekonomi kötü değil aslında kötü olan bizleriz. Bok mu var sanki kaliteli yaşayıp napıcaz. Kısacası bize kaynak yapmıyorlar biz kendimiz domaldık. Ohaaaa stres falan kalmadı lan pamuk gibi oldum harbiden işe yarıyormuş.
Ne kadar gerizekalıca bir paylaşım olmuş! İster sırada, ister trafikte olsun; bu tür zorbalara, kural tanımayan hanzolara ne kadar tolerans gösterirseniz kendilerini o kadar haklı görürüler. Bunun yanında bu tür öküzce hareketlerinin sonucunda insanların sessiz kaldığını görmeleri, o insanlarda bu öküzce davranışı pekiştirir!
anlatılan şekilde yapmak, bu davranışları yapanlar için olayı normalleştirir. böyle medeniyetsizleri görüp susmak yerine ağızlarına kürekle vurun.