Vahid Halilodziç elindeki takımın belli bir pas otomatiğiyle oynayamayacağını biliyor. Birlikte antrenman yapmamış bir ekip bu. Peki şampiyona karşı nasıl oynarsınız? Oyunun geometrisini doğru oluşturup, Fenerbahçe’ye özellikle kanatta açık vermeyerek. Üstüne de uygulması basit bir iki kontratak seti ezberlettin mi tamamdır. Tutar ya da tutmaz... Bu ayrı bir tartışma. Ancak hemen tamamı 3 yıldır birlikte zirveye oynayan bir takıma karşı başka bir yöntem yoktur.
Fenerbahçe maçın oynayanı, Trabzonspor karşılayanı. İyi de geçen sezon Mustafa Reşit hocanın takımından farkı ne Trabzonspor'un. Geçen yıl bu mevsimde Bordo-Mavili takımı aynı formatta izliyordu zaten Trabzon taraftarı. Aynısını oynamak için 22 yeni futbolcuya ihtiyaç yoktu ki!
Okullar başlıyor, çocuklarını erken uyutamayanlar için dünkü maç biçilmiş kaftan. İzlet uyusunlar! Dün sahada iki hocanın da istediği oldu
İki takım arasında son oynanan maçta yaşananlardan sonra dün gece Trabzon'da çok sakin bir karşılaşma izledik. Başından sonuna kadar gerilimin hiç olmadığı bir mücadeleydi. Bu çok olumlu bir tabloydu. Ancak sahada ne oynandığına bakacak olursak, Halilhodzic'in savunma anlayışının belirlediği net bir oyun stratejisi vardı.
Ülkemizde futbol, bir bölümü halen saha da oynanan bir oyun olduğu için...
Orada da olmak, orada da güçlü olmak, orada da kazanmak zorundasınız...
Bu gerçekten hareketle...
Trabzonspor yaptığı baş döndürücü transferlerle 3 yıldır ihmal ettiği bu bölgeyi de doldurmaya çalışıyor şimdi.
Elbette, birbirine uzak bir çok kültürün, sistemin insanları ile kısa zamanda takım olmanın zorluklarını yaşıyor, yaşayacak Trabzonspor.
Dün gece Avni Aker'de aslında her iki takım da istediğini aldı. Uzun yıllardır böylesine sakin, böylesine centilmen bir Trabzonspor seyircisi görmemiştik. Dün gece dört dörtlüktüler. Herhalde Fenerbahçe buradan bir puanla döndüğü için sevinçlidir.
Başladığı andan bitime kadar maçın bize gösterdiği tek bir sürpriz bile olmadı. Halilhodzic takımının sınırlarını biliyor, bunu zaten demeçlerinde söylüyor ve öyle oynatıyor. Yani; kaleyi 'sıfırda' tutalım, atabilirsek; atalım...
Diego Ribas için acaba daha zaman mı var, yoksa bir yeni oyun felsefesi mi gerekiyor?
Bir tarafta henüz daha yan yana yemek bile yememiş, birbirlerine verecekleri “İyi günler” selamı için aynı dilde buluşamamış oyuncuların takımı ev sahibi Trabzonspor; bir diğer tarafta da arkası dönükken vereceği geri pası bile kesin ve net adrese yollama alışkanlığına ulaşmış “mayın toplar” dediğimiz gelişi güzelleri bile hedefe noktalayabilen Fenerbahçe.
Bu maç bana Dünya Kupası’ndaki Cezayir’in Almanya karşısında oynadığı futbolu hatırlattı. Uzatmalara giden o maçta Halilhodzic kendi alanını kalabalık tutup, “Gol yememeyim, kontratakla atarsam atarım” düşüncesinde oynatmıştı. F.Bahçe karşısında da dörtlü defansın önünde bir dörtle set kurarak aynısını uyguladı.