Tercihlere saygı duymayı bir türlü öğrenemedik.
Tercihlere saygı duymayı bir türlü öğrenemedik.
Daha ortada bile olmayan bir çocuğa karşı nasıl bir bencillik durumu gelişir? Bu bencillikse, soyunun devam etmesi için ya da yaşlanınca yalnız kalmamak için bir çocuğun dünyaya getirilmesi bencillik değil midir?
Dolayısıyla bu düşünceyi de çöpe atabilirsiniz.
Çocuk sahibi olmak istemeyen erkekleri unutuluyor. Çocuk isteyen bir erkek kaldı ki gerçekten seviyorsa kadının tercihine de saygı duyar ve birlikte hayatlarını geçirebilirler. Bu çok zor olmasa gerek.
Hiçbir zaman çocuk için hazır olmayacağını, çocuk yetiştirmek için gerekli eforu sarf edemeyeceğini düşünmek... Belki de bu kötü dünyaya bir çocuk getirmenin bencillik olduğunu düşünmek... İşte hepsi bu!
Siz neler düşünüyorsunuz?
Ben kendime bakamıyorum ki. Kadın erkek fark etmiyor. Her iki taraf da zorlanıyor. Duygusal, karakter ve bakacak durumu olmayanlar yapmasın zaten. Çocuğa yazık değil mi ? Şahsen, benim kardeşim ben 14 yaşındayken doğdu ve benim bebek ağlamasına karşı travmam var. Ben büyütemem. Niye çocuk sahibi olmak zorundayım ? Çocuk esirgeme kurumlarında binlerce çocuk var. 4-5 yaşlarında bir çocuğun da dayanağı olabiliriz eğer istersek. İlla doğurmak mı gerekiyor ?
sayfalarca açıklama yapmaya gerek yok : istemiyorum.. bu kadar basit.. beden benim, ister doğururum ister doğurmam.. ve doğurmak istemiyorum.. kime ne, niyeyse niye !
Hep derim 21.yüzyılda 7 milyar insan yaşarken, kimsesiz çocukları evlat edinmek varken çocuk yapmak bencilliktir. Türkiye gibi geri kalmış ülkeler şu şekilde düşünür "evlat edinirim de yarın öbür gün öz evladım olmadığı için beni bırakır veya gerçek ailesini bulmak isterse? Yaşlandığımda bana kim bakacak?" Menfaat için çocuk yapıyorlar, yalnızlıktan korktukları için. Çocuk kadın için hayat garantisi erkek için soyunu devam ettirme ilkelliği. Çatır çatır orgazm olmak varken yani doğurup da neden yağ tulumuna dönesiniz kızlar dunyanin çocuğa ihtiyacı yok