Kaynak:
https://twitter.com/nasiyapsakk
Biliyorsunuz, her zaman söylediğimiz gibi Türkiye'de kadın olmak zor ve giderek daha da zorlaşıyor. Bu nedenle adım attığımız her alanda korkular, tedirginlikler peşimizi bırakmıyor. O alanlardan biri de kuşkusuz toplu taşımalar ya da taksiler... Tek kaldığımız an yaşadığımız korkuyu büyük küçük bütün kadınlar çok iyi anlar. Twitter'daki kadınlar da bu anları paylaştı. Gelin hep birlikte bakalım...
2 sene önceydi sanırım. Akşam saat 11-12 civari beşiktaştan evime gitmek için taksiye bindim. Taksicilerin konuşma isteklerini bilirsiniz. Sorular sormaya başladı, ben de kısa kısa cevaplar verdim. Konu evli misin sorusuna geldi. Evli olmadığım halde evliyim dedim. "Ama parmağında yüzük yok. Nasıl evliymişsin sen öyle yavv ehe mehe" dedi pis pis gülerek. Bakar mısınız? Hemen sesimi yükselttim, ineceğim durun dedim. "Yok bayan yanlış anladın, az kaldı geldik zaten" demesine rağmen bağırış çağırış indim arabadan. Nasıl korktuğumu anlatamam. Biz bu korkular içinde yaşamak zorunda mıyız?
Maalesef hayatımızın bir gerçeği ve asla kabullenmememiz gereken bir gerçek bu. Ya ben neden dünyanın en basit şeyi olan dolmuşa binmekten bu kadar korkmak zorundayim? Neden başıma bir sey gelir diye o yol bitene kadar içten içe işkence çekmek zorundayim? Bunun da suçlusu biz miyiz? Biz niye kendimizi sürekli sakınmak zorunda olalim? Niye bazi yaratıklar insan olmuyor mesela?
bu sene kızılay'a gittim dershane için ve pandemiden önce her hafta salı günü saat 10'a kadar kaldık. evim kızılay'a yaklaşık 1.5 saat uzaklıkta olduğu için eve giden otobüse 11.30 civarlarında biniyordum, otobüste genelde kadın olmuyordu. Kadın olduğunda ise kadın benden sonra inecekse sırf tek kalmasın diye bekler, onun durağında iner ve eve yürürdüm. Kendim tek kalmaktan korkuyorken başkasına bunu yaşatamam çünkü, yaşatmayı göze alanlar utansın.