Titanik döneminin son teknolojisi ile yapılmış batması mümkün olmayan gemi şeklinde anılıyordu. Ancak buz dağına çarpması sonucu iki saat kırk dakika içinde gemi battı ve bu kaza 1514 kişinin ölümüyle sonuçlandı. Titanik ile ilgili sayısız filmler çekildi, hikayeler anlatıldı. Ama bu hikayeyi ilk defa duyacaksınız. İşte Titanik'ten kurtulan iki küçük çocuğun gerçek hikayesi...
Geminin batmaya başlamasıyla Hoffman ve arkadaşı çocukları uyandırmak için Hoffman'ın güvertesine girdi. Büyük çocuk dört yaşında küçük olan iki yaşına yeni girmişti. Adamlar çocukları çabucak sıcak battaniyelere sardı ve güverteye taşıdı. En son cankurtaran botu yükleniyordu. Titanik personeli, son cankurtaran botuna kimin bindiğini kontrol etmek için el ele vermiş ve güvertenin etrafında bir daire oluşturmuştu. Kadınlar ve çocuklar, diye bağırdılar. Hoffman iki çocuğuyla da vedalaşıp onları botlara bindirdi.
Mary, yavaşça bir ninni söylemeye başladı. Dalgalar ve ninnilerle sakinleşen çocuklar uykuya daldı. Sabaha karşı filikadaki herkes heyecanlıydı çünkü yardım geliyordu. Kurtarma gemisi geldiğinde, çocuklar güvenli bir şekilde gemiye alınmak üzere çuvallara konuldu. Kurtarıldıktan bir süre sonra, büyük çocuk bir çuvalın içinde olmanın çok yanlış olduğunu hissettiğini söyledi. Ama o an hiçbir şey söylemedi, söylediyse de kimse anlamadı. Çocuklar İngilizce konuşamıyordu.
Bir diğer kurtulan Margaret Hays, Fransızca konuştu ve çocukları kanatlarının altına aldı. Büyük olan, adının Louis olduğunu söyledi ve tek söylediği bu oldu. Küçük kardeşini ararken Lola dediğini duydular ve küçük olanın adının bu olduğunu düşündüler. Ancak küçük kardeşinin adını değil evcil hayvanın adını söylüyordu. Herkes ailesinin New York'ta bekliyor olmasını umuyordu. Ancak kimse gelmedi, bu yüzden yetkililer akrabaları aramaya başlarken Hays çocukları eve götürdü.
Büyük çocuğun tek söylediği Fransızca evet demek olmuştu. Oyuncaklar ve gemiler hakkında konuşurken neşeli görünüyordu ancak sorulara cevap vermiyordu. Yetkililer ellerinde hiçbir bilgi olmadan, çocukların kim olduğunu bilen birini bulma umuduyla gazetelere ilan verip beklemeye başladılar.
Lowa'da yaşayan Frank Lefebvre,Titanik yetimlerinin kendi çocukları olmasını umarak New York'a kadar gitti. Oraya vardığında korkunç gerçek doğrulandı. Onlar onun çocukları değildi. Karısı ve çocukları gemiyle birlikte batmıştı.
Fransa'nın Nice kentinde Marcelle Navratil çılgına dönmüştü. Çocukları kayıptı. Paskalya hafta sonu babaları tarafından alınmışlardı. Marcelle ve kocası boşanmıştı ve velayet ondaydı. Eski eşi, çocukları Paskalya hafta sonu için alıp alamayacağını sormuştu. Marcelle elbette, dedi ancak eski eşi onları geri getirmedi. Evine gitti ama kimse yoktu. Fransız yetkililer bir aydan fazla bir süredir çocuklarını arıyorlardı. Ve işte oradaydılar, bir gazetenin ön sayfasındaydılar. Hemen yetkilileri aradı ve New York'a doğru yola çıktı.
Michel Navratil, Sr., Hoffman'ın pasaportunu kullanarak geçiş rezervasyonu yaptırmıştı. Cesedini bulduklarında bilet hâlâ cebindeydi. Bazıları pasaportu bir arkadaşından çaldığını söylüyor, diğerleri Hoffman'ın ona yardım ettiğini söylüyordu. Karısı çocukların kayıp olduğunu bildirdiğinde Fransız Polisi tarafından bulunmamak için sahte bir isim kullandı. Oğlanlar biletinde iki çocuk olarak listelendi. Büyük çocuk bu yüzden adının Louis olduğunu söyledi ancak babası ile ortak isimleri Michel'di.
Çocuklar gerçekten ne olduğunu anlamak için çok küçüktü. Babalarının onları neden küçük bir tekneye koyduğunu ve onlarla gelmediğini anlamıyorlardı. Ancak daha sonra Michel Jr. korkmadıklarını çünkü babalarının anneniz sizi almaya gelecek dediğini söylüyor.
Titanik battığında iki yaşında olan Küçük Edmond, İkinci Dünya Savaşı'nda savaştı, savaş esiri oldu ama kaçtı. Ancak 43 yaşında erken ölümüne neden olan sağlık sorunlarıyla baş başa kaldı.Michel Jr. Titanik'ten kurtulan son erkek oldu. Hayatı boyunca birçok hayatta kalma etkinliğine katıldı. Michel Navratil, Jr., 'ın kızı bir felsefe profesörüydü babasının hikayesi hakkında kitap yazdı. Michel Navratil, Jr 92 yaşına kadar yaşadı.