İngiltere'de hamile bir kadın bebeğinin gelişimsel sorunlarına dair muayene edilirken ortadaki problemin hayati olduğu ve bebeğin ana rahminden çıkarıp ameliyat edilmesi gerektiği söylendi. Verilen zorlu kararın ardından yapılan operasyon hem devrimsel bir olaya hem de adeta bir yeniden doğuşa sahne oldu.
Rahatsızlığın temel göstergesi omuriliği örten omurgayla birlikte derinin de kapanmamış olması. Spinal bifida yaşayan bebek, sırtında bir açıklıkla doğar ve sinirlerinden emirlerin geçmesinde bir güçlük yaşanır. Şayet bu teşhisin ardından doğum yapılmış olsaydı bebeklik ve hatta yetişkinlik çağında da sürebilecek yürüme bozukluklarıyla karşılaşılacaktı.
Riskler arasında olası bir felç bile vardı. Tek çözüm ameliyat olarak tespit edildi.
Diğer ihtimal annenin sağlığını da riske atabileceği için hamileliğin sonlandırılması olarak anlatıldığında başka bir değerli hayat için bencilce bir karar almak istememelerini anlamak zor değil.
Bu noktada Belçika'da benzer çalışmaları yürüten araştırmacılarla da iletişime geçtiler ve uygun yöntemi tespit ettikten sonra vakit kaybetmeden bebeği ana rahminden çıkardılar, zorlu ameliyatı gerçekleştirdiler ve ardından ana rahmine geri yerleştirdiler. Bir mucize gibi geliyor kulağa değil mi?
Aslında öyle, çünkü bebek şu an sağlıklı ve doğum tam zamanında gerçekleşecek!
Genellikle folik asit eksikliğiyle ortaya çıkan bu rahatsızlık Türkiye Spinal Bifida Derneği'nin verilerine göre gebelerin %60'ında eksik bulunmuş. Doğum sonrası ve bu gelişmenin ardından doğumdan önce tedaviler mümkün olsa da kontrollerin önemini göz ardı etmemek gerek.
'Nöral tüp' olarak adlandırılan omurilik sistemi bebeğin beyin ve omurga gelişiminden sorumlu ve bu rahatsızlık nöral tüpün çalışmasını, görevini sonlandırdıktan sonra devreden çıkmasını engelliyor.
İşte bu zorlu ameliyat temelde bebeğin omurgasını etkileyen bu rahatsızlığı başarıyla sona erdirdi. Bebeğin ameliyatı ve yeniden ana rahmine yerleştirilmesine dayalı bu operasyon, İngiltere'de benzer rahatsızlığa sahip ailelere sunulduğunda büyük bir kısmı hamileliğin sonlandırılmasını tercih etmişti.
Bebeği artık tarihin parçası olarak özel bir yere sahip olsa da benzer bir durumda ne yapacağımızı bize anlatan anne Bethan'ın sözüne kulak vermek gerek.
O da bizim gibi, hiçbirimiz ondan daha üstün değiliz, hepimiz kadar O'nun da yaşamaya hakkı var.
8 aylık hamileyim. Çok bişey kalmadı doğumuma. Henüz 6. ayımdayken doktorum sezaryen yapacağımı söyledi. Bende tıbbi bilgi eksikliğimden dolayı bebeğimde sorun var sandım. Sonra öğrendik ki, normal doğumun belirli bir saati yok. keyfine düşkün doktorumuz aylar öncesinden karar vermiş kesip biçmeye. Şu an doktorumu değiştirdim. Günüm gelene kadar sezaryene mecbur kalıp kalmayacağım belli değil.
bizde de sağlam doğanı sakat ederler. geçenlerde genç kız yaşamını yitirdi, naz yapıyor diye müdahele edilmeyince.
büyük cesaret, tebrikler