The Crown'un Queen Elizabeth'i Olivia Colman, Depremzedeler İçin Düzenlenen Gecede Nazım Hikmet Şiiri Okudu!

16.04.2023 - 23:16

İngiliz Kraliyet Ailesi'nin hayatını konu alan The Crown dizisinde II. Queen Elizabeth'i büyük bir başarıyla canlandıran oyuncu Olivia Colman, aynı gün Kahramanmaraş başta olmak üzere 11 ili etkileyen ve Suriye'de de hissedilen deprem felaketinin ardından depremzedeler için düzenlenen gecede Nazım Hikmet'in Yaşamaya Dair şiirini seslendirdi.

İngiliz Kraliyet Ailesi'nin hayatını ve sarayın gizli saklı olaylarını anlatan İngiliz dizisi The Crown, hala hakkında en çok tartışılan diziler arasında.

Netflix'te yayınlanan dizide 20 bölüm boyunca Queen Elizabeth'i canlandıran Olivia Colman, dün gece depremzedeler için düzenlenen bir etkinliğe damgasını vurdu.

6 Şubat sabaha karşı 04:17'de Kahramanmaraş'ın Pazarcık ilçesinde meydana gelen 7.7 büyüklüğündeki deprem, Türkiye'de 10 ilde de yıkıcı sonuçlara neden olurken felaket sınır komşusu Suriye'de de hissedildi.

İki ülkede de yüreğimizi dağlayan deprem sonrası Londra'nın en büyük konser salonlarından birisi olan Royal Albert Hall'de bağış etkinliği düzenlendi. Olivia Colman'ın da yer aldığı etkinlikte tüylerimizi diken diken anlar yaşandı.

Gelin o anları canlı canlı izleyen Bahar Hanım'dan dinleyelim 👇

İlgili twit silinmiş ya da sahibi tarafından gizlenmiş.

Ve işte o an... Olivia Colman, Nazım Hikmet'in 'Yaşamaya Dair' isimli şiirini İngilizce olarak seslendiriyor 👇

İlgili twit silinmiş ya da sahibi tarafından gizlenmiş.

Nazım Hikmet - Yaşamaya Dair

Yaşamak şakaya gelmez,

Büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın

Bir sincap gibi meselâ,

Yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,

Yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

Yaşamayı ciddiye alacaksın,

Hem de o derecede, öylesine ki,

Meselâ, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,

Yahut kocaman gözlüklerin,

Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda

Insanlar için ölebileceksin,

Hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,

Hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,

Hem de en güzel en gerçek şeyin

Yaşamak olduğunu bildiğin halde.

Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,

Yetmişinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin,

Hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,

Ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,

Yaşamak yani ağır bastığından.

Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,

Yani, artık o beyaz masadan hiç kalkmamak ihtimali de var.

Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini

Biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına,

Hava yağmurlu mu diye bakacağız pencereden,

Yahut da yine sabırsızlıkla bekleyeceğiz

En son ajans haberlerini.

Diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için,

Diyelim ki, cephedeyiz.

Orda daha ilk hücumda, daha o gün

Yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.

Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,

Fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz

Belki de yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.

Diyelim ki, hapisteyiz,

Yaşımız da elliye yakın,

Daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.

Biz yine de dışarıyla beraber yaşayacağız,

Insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgârıyla

Yani, duvarın arkasındaki dışarıyla.

Yani, nasıl ve nerde olursak olalım

Hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak...

Bu dünya soğuyacak,

Yıldızların arasında bir yıldız,

Hem de en ufacıklarından,

Mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,

Bu koskocaman dünyamız.

Bu dünya soğuyacak günün birinde,

Hattâ ölü bir bulut

Yahut bir buz yığını gibi de değil,

Boş bir ceviz gibi yuvarlanacak

Zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.

Şimdiden acısı çekilecek bunun,

Duyulacak mahzunluğu şimdiden.

Böylesine sevilecek bu dünya