İnsanlar ölümü bilerek yaşama bilincinde olsalar da kayıplar her daim üzücü olur. Yakınını kaybetmiş kişileri teselli etme derdine düşenler yer yer baltayı taşa vurabilirken, bazen de iyi niyet, cehennem yoluna asfalt döken bir hale bürünüyor.
Bu durumlarda nelerin yapılıp nelerin yapılamaması kesin sınırlarla çizili olmasa da bilim insanlarının tavsiyeleri bu bağlamda işe yarayabilir. Ayrıca ülkemizin yöresel ve töresel gerçeği cenaze evlerindeki ikramlar için hizmet beklenirken, acı sahiplerinin durumu daha da kötüleşebiliyor.
İsteyen istedigi gibi acisini yasar kardesim. Kimi icine atar, kimisi feryat figan aglar. İnsanin en acili gunu, birakin istedigini yapsin, akil vermeyin.
Cenaze sahibine ne söylenir ne söylenmez bu konuda bi fikrim yok, tek bildiğim ve en nefret ettiğim tek şey var, milletin cenaze evlerinde yeme içme derdi, milletimiz o kadar aç gözlü ki zıkkımlanma derdinde, lan sizin gibi boğaz düşkünü pislikler yüzünden insanlar acısını bile yaşayamıyor, tek siz doyun diye, doymayasıcalar
Dayım öldüğünde kapıdan her kapıdan giren yas ederek girdiğinde şok olmuştum. Ulan sizin hiç bir şeyiniz değil.zaten ailesi annesi perişan olmuş. Sen ne diye daha alevlendiriyon... Ha birde dedem öldüğünde sakız çiğneyerek baş sağlığına gelen gerzekler vardı kovmadigima çok pişmanim hala