Bu turnuva başladığından beri, her maç yazımda, bu kadronun son 20-25 yılın en iyi kadrosu olduğunu yazmıştım. Bu kadro, akıllı bir teknik direktör yönetiminde kesinlikle final oynayabilirdi.
Montella, oynattığı sisteme (sistemsizliğe) yapılan eleştirilere karşı, kendini ispat etmek için hatalarında direndi; 4-6-0 ya da 5-5-0 gibi garip bir taktik anlayışıyla oynamaya çalıştı. Önce gol yemeyeyim, sonra duran toplardan ve karambolden gol atarım mantığıyla takımı oynattı.
Santraforsuz galip gelme hayali gecikmeli olarak çöktü. Avusturya maçında Merih ve Mert’in üstün performansı olmasa, çeyrek finali de göremezdik. Ama maalesef her maç bir kahraman yaratamıyor.
Cenk’i 82, Semih’i ise 89’da oyuna aldı. Bu hamle de kendini aklama hamlesi idi; işte çok konuşulan iki oyuncuyu oyuna aldım ama sonuç değişmedi, demek için…
Oysa Cenk ya da Semih 2-1 geri düşmeden önce oyuna alınmalıydı. Hem skoru kendi lehine çevirmek hem de topu ileride tutabilmek için santrafora ihtiyaç vardı.
Cenk’in oyuna girdiği dakikaya kadar tehlikeli sayılabilecek iki ya da üç pozisyonumuz var. Bir de Arda’nın direkten dönen şutu.
Cenk ve Semih oyuna girdikten sonra ise üç net pozisyon yakaladık. Bu çocuklar daha erken süre alabilse inanın sonuç farklı olurdu. En azından Hollanda defansı elini kolunu sallaya sallaya orta sahada top çevirmezdi.
Bu kompleksli İtalyan ile yolları derhal ayırmalı ve mevcut oyuncu kadrosunu koruyarak 2026 Dünya Kupası'na hazırlanmalıyız.
Bu jenerasyon inanın çok kaliteli…
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio