Tam 33 yaşındayım. İlk defa 16 yaşında bir ilişkim oldu. Bunca yıl boyunca türlü sebeplerden terk edildim. Bunları sizle paylaşmak istiyorum. Sebebi basit, üzerinde rahat konuşabildiğiniz her şeyi atlatabilirsiniz.
Tam 33 yaşındayım. İlk defa 16 yaşında bir ilişkim oldu. Bunca yıl boyunca türlü sebeplerden terk edildim. Bunları sizle paylaşmak istiyorum. Sebebi basit, üzerinde rahat konuşabildiğiniz her şeyi atlatabilirsiniz.
Ya sen 17 yaşında ne yaşadın da bağlanma korkusu geliştirdin hiç anlamadım. Allah'tan ben de o zamanlar 16 yaşındaydım da çektiğim aşk acısı çok uzun sürmedi. Benim kafa da o zamanlar patates çuvalı.
Mühendislik okuyan sayısalcımız artık nasıl bir hesap yaptıysa benim şişko olduğuma ve bu yüzden bana olan hislerini kaybettiğine kanaat getirmişti. İki aylık aşk acısıyla 15 kilo verince bana bir akşam 'naber, nasılsın?' diye mesaj attı. 'Şişkoyum' diye cevap atıp onu hayatımdan çıkardım.
İki sene boyunca beni ilişkiye ikna etmek için paspas olan kahramanımız elde edince hevesim kaçtı demek yerine 'yea bence çok kaptırdın, ben o kadar yoğun değilim.' diye beni telefonda terk etti. O kadar yoğun olmadığım için üç hafta içinde atlattım.
Evet, annesi benden hoşlanmamış. Üstelik sadece Facebook profilime bakarak buna karar vermiş. Ne yapalım sağlık olsun. Anası neyse danası da odur deyip yoluma baktım.
Bilseydim asıl ben terk edecektim ama şerefsizimiz 'Evliyim ve karım seni istemiyor.' diye ikisini bir arada söyleyince benim terk etme fırsatım olmadı. Sanki ben karısını bilsem 'ay noolur beni isteyin' diyecektim. Manyak aile!
Yüksek egolu reklamcı ruh hastamız, hiç utanmadan beni takdir etmiyorsun, bana hiç güzel bir şey söylemiyorsun, diye beni terk etti. Sanki paşa sabah akşam bana prenses gibi davranıyordu. İlişki diktatörü psikopat, git anan övsün!
İkinci ayın sonunda 'ben uzun ilişkiye hazır değilim' deyip beni sap gibi ortada bıraktı. Arkadaşlar kısa süreli düşündüğünüz ilişkilerin başında lütfen 'sen hayatım boyunca aradığım kadınsın' gibi şerefsizlik dolu cümleler sarf etmeyin.
O sıralar o Bağcılar da ben de Güngören'de oturuyorum. Düşünün dünyalar ne kadar farklı.
İlişkilerim arasında en aklı selim terk edilme sebebim buydu. Mutlu olsunlar.
Anasının eli ayağı tutuyordu, ne gereği vardı hiç bilmiyorum. Sonra duydum evlenmiş, ayrı eve çıkmış anasından.
Bu da evlendi, hem de cicişlerin adeta üçüncü kardeşi gibi duran bir afeti devran ile. Beğenemedi haspa herhalde beni.
Kızlarla sabaha kadar partileyen paşamız beni köylü bulup terk etti. Fakat olay tam da benim de başka adamlarla partilemeye başlamama denk geliyor. Hani moderndik çapsız!
Evet bu mükemmeldi, çünkü ilişki başlarken ondan bir şey saklamamış olmama rağmen geçmişe dönük kıskançlık krizleri bitmedi ve dayanamıyorum artık deyip ayrıldı. Ben senin orada burada eski kırıklarının boynuna sarılmana dayanıyordum ama göt çeneli çakma Süpermen!
erkek dediğin insanın hayatına bir nevi yük zaten, kim evde çamaşır ve bulaşık çıkartan arada bir de kendini önemli ve değerli hissetmek istediği için her işe karışıp en doğrusunu biliyormuş gibi emirler yağdıran bir köşe yastığı ister ki? erkeklerin şu dünyada kime ne faydası var? bugün erkekler dünya üzerinden silinse biraz inşaat ve madencilik sektöründe sıkıntı yaşarız onu da kısa zamanda aşarız. erkekler ne yazık ki modern çağın İngiliz kraliyet ailesi, hiç bir işe yaramıyorlar ancak yine de kendilerini çok önemli ve vazgeçilmez zannediyorlar. not: istisnaları tenzih ederim.
sın bındon dıho iyilırono loyıksın
Sen de hiç boş durmamışsın bir ara verseydin nedir bu sevgili yapma hırsı -.-