Depresif, gergin, savunmasız, sinirli, paranoyak ya da sadece kötü hissettiğinizde kendinize en az bir kere “Bir tek böyle hisseden ben miyim acaba?” diye sormuşsunuzdur. Ama cevap, hayır!
Bu hissettikleriniz aslında birçok kişinin sahip olduğu duygular. Buzzfeed'den derlediğimiz bu ortak hislere ve neden böyle hissetmememiz gerektiğine hep beraber bakalım!
Yetişkin sayıldığın yaşa geldin diye yetişkin olacaksın diye bir şey yok. Sadece bazıları diğerlerinden daha çok hayatını rayına oturtmuş gibi duruyor. Senin de zamanın gelecek.
Çoğu insan, çevresindekiler kadar çekici olmadıklarından yakınarak ve ‘neyim ilgi çekici ki’ kaygılarıyla psikologlara gidiyormuş. ‘Ooooo baya yakışıklı çocuk’ ya da ‘ne havalı havalı kız’ dediğimiz kişiler bile inanılmaz bir kendine güven problemini yaşıyormuş. Yalnız değilsin.
Sana söylenen her şeyden, her yüz ifadesinden ve her mesajdan negatif anlamlar çıkarıyor, üstünde gereğinden fazla düşünerek anlamsız şeylere manasız anlam yüklüyorsun.
Ama emin ol herkes kendi derdinde ve senin gibi başkaları tarafından sürekli izlendiklerini ve yargılandıklarını düşünmekle meşgul.
Hayatının belirli bir noktasında herkes akıl sağlığı ile ilgili şüpheye düşebilir. Hatta gerçekten desteğe ihtiyaç duyduğun dönemler yaşayabilirsin, ya da bazı durumlar çabucak gelir geçer. Akıl ve ruh sağlığı siyah ya da beyaz denecek bir şey değil. Önemli olan herkesin zaman zaman gri alanlarda dolaştığının farkında olmak.
Çoğu insan diğer insanlara gösterdiği yüzünün bir maske olduğuna ve gerçek kimliklerini açığa çıkardıklarında kabul görmeyeceklerine ve terk edileceklerine kendini inandırmış durumda. Ama gerçek şu ki, herkesin kendi hakkında sevmedikleri ve utandıkları şeyler olabilir ama diğer insanlar bu özellikleri düşündüğünüz kadar umursamazlar.
Emin olun, çoğu insanın aklına bu tuhaf düşünceler geliyor. Beyin garip bir organ. Dolayısı ile aklınıza gelen son derece mantıksız bir şey size kafayı yedirtmesin. Düşünmek , yapmak istemekle aynı şey değil. Yapmak istiyor oluşunu bile göstermiyor bu düşünceler. Beyin çok garip bir organ…
Ama tabii ki bu tür düşünceler aklınızdan bir an bile çıkmıyor ve günlük hayat kalitenizi olumsuz etkiliyorsa obsesif kompulsif bozukluk belirtisi olabilir. Bir profesyonele danışmakta fayda var.
Kalabalık bir ortamda senin dışında herkese “nasıl iletişim kurulur?” kılavuzu vermişler gibi geliyor. Ne mutlu ki ya da ne yazık ki, herkes senin gibi hissediyor, ama durumlarını saklamakta senden daha başarılılar.
Uzmanlara göre “herkes benden daha mutlu” düşüncesinin insanı depresyona götürme potansiyeli var. Düşünülenin aksine hayatından tatmin olmayanların sayısı oldukça fazla.
Dolayısıyla her an okulundan ya da işyerinden birinin aslında ne yaptığın hakkında hiçbir fikrin olmadığını fark edeceklerinden korkuyorsun. Emin ol yine yalnız değilsin...
Çoğu insan bu olumsuz duygulardan kurtulamadıkları için soluğu psikologlarda alıyormuş. Bu duyguları yaşamamaya çalışmaktansa, farkına varmak ve üzerlerinde düşünmek çok daha sağlıklı.
Anne ve babandan üç senedir uzak yaşamana rağmen, eksikliklerini hissetmiyor olabilirsin. Ya da anne ya da babasın ve çocuklarınla ilgili hissetmen gerektiğini düşündüğün kadar yoğun duygular yaşamıyor olabilirsin. Hangi türde olursa olsun geleneksel ailevi duygular yaşamamak, çoğu kişinin yaşadığı bir durum.
Eğer düşüncen, niyet etme ve planlama seviyesine ulaşmadıysa sorun yok. İntiharı düşünmek intihara meyillisin demek değil. Tabii ki bu düşünceler küçümsenmemeli ama uzmanlar çoğu insanın birçok farklı sebepten dolayı “ölsem ne olurdu” diye arada sırada düşündüğünü söylüyor.
Senin dışında herkesin çılgın hayatlar yaşayıp partiden partiye gittiğini düşünüyor olabilirsin, özellikle sen evde tek başına dizi izlerken. Bir program olduğunda davet edilmediğini düşünebilirsin. Ama kendine bir sor, sen ne zaman bir buluşma organize ettin? Belki de herkes bir davet bekliyordur.
İnsan doğası gereği, özellikle olumsuz bir durumla karşı karşıya kaldığımızda, kendimizi diğerlerinden uzaklaştırıyoruz. Kimse tam olarak anlayamayacak olsa da, zaten anlayamazlar diye kendini çekmek daha kötü değil mi? Sonra yalnızız diye üzüleceğimiz kesin.
İnsanın kendi değerini kabul etmesi düşündüğünden daha zor oluyor. Ama insanlar aslında düşüncelerini, düşündüğünden daha fazla umursuyor. O yüzden düşüncelerini kendine saklama!
Hepimizin derdi yalnız hissetmek. Üstelik yalnızca yalnız hissedenin kendimiz olduğunu düşünmekteyiz. Çoğumuzun yalnız hissetmesinin sebebi, yaptığımız bir yanlıştan dolayı duyduğumuz utanç, eksik ya da farklı hissetmemiz. Bütün bunlar bir araya gelince kendimizi insanlardan uzaklaştırıyoruz ve yalnız hissediyoruz. Yalnızlık bir insanın yaşayabileceği en zor hislerden biri olsa da hepimiz hayatımızın bir döneminde bunu yaşıyoruz. Bu konuda yalnız değiliz…
bir ikisi hariç hepsi var bende
yav ne uzattın insana güvenilmez işte kendin bile kendini yarı yolda bırakır
ilk defa yararlı ve güzel yazı olmuş 👍