Kontrolümüz dışında olan bazı şeyler stres ve üzüntüye neden olabilir. Fakat çoğumuzun mutlulukla ilgili hataya düştüğü bir şey var o da; mutluluğu nihai bir hedef olarak görmek ve bu hedefe ulaşmadan mutlu olmanın imkansız olduğunu düşünmek.
Peki günlük hayatımızda mutlu olma şansını kaçırmamıza sebep olan bu yanılsamaya neden düşüyoruz? Gelin terapistlerin bu konuyla ilgili fikirlerine birlikte göz atalım.
Travma uzmanı terapist Hayli Evans: 'ABD'de birçoğumuz üretkenlik ve sıkı çalışmayı en üst düzeyde görüyoruz. Bu, bizi sürekli olarak zor olan 'Amerikan Rüyası'nın peşinden koşmaya yönlendiriyor; yani eğer sürekli üretken olursak, başarılı, mutlu ve mali olarak istikrarlı olacağımız düşüncesine itiyor.'
'İnsanlara, iş ve eğlencenin ayrı tutulması gerektiği öğretiliyor ve çoğu zaman dinlenmeye hiç öncelik vermiyoruz.' diyor Evans ve ekliyor 'Genellikle hafta sonu için yaşıyoruz ve bu da mutluluğun kovalanacak bir şey olduğuna ya da sonraya saklanan bir şey olduğuna bizi inandırıyor.
Bu düşünceye göre aynı zamanda mutluluğun fiziksel görünüş, ilişkiler veya kariyer için ayarlanabilir bir şey olduğunu düşünüyoruz.
“Hollywood bize peri masallarından romantik komedilere kadar ‘sonsuz mutluluk’ fikrini sattı.” diyor psikoterapist, yazar ve Forward In Heels koçluk uygulamasının kurucusu Jenny Maenpaa.
Ve ekliyor; “Mutluluğun ulaşılması gereken bir hedef olduğu ve ona ulaştıktan sonra ona sımsıkı sarılmamız gerektiği fikriyle büyüdük.'
Gerçek mutluluğu gelecekte elde edeceğimizi hayal etmek bize umut verir. Bu bir tür kendini koruma mekanizmasıdır aslında. Sürekli başarıya ulaşmak için teşvik edilmek, şu andan keyif almaya zaman ayıramayacağınız anlamına da geliyor.
“Birçok açıdan gelecekte yaşamak daha kolaydır; çünkü şu anki anınızda mutlu değilseniz tek yapmanız gereken kilo verdiğinizde, daha fazla para kazandığınızda, bir partneriniz olduğunda veya bir ev sahibi olduğunuzda hayatınızın nasıl daha iyi olacağını düşünmektir.” diyor lisanslı terapist, sertifikalı koç ve “True You: A Step-by-Step Guide to Conquering Your Quarter-Life Crisis” kitabının yazarı Tess Brigham.
“Ebeveynlerimiz tarafından bizlere sürekli olarak, ‘Okulda çok çalış ki iyi bir üniversiteye gidebil.’ ‘Üniversitede çok çalış ki iyi bir iş bulabil,’ ve benzeri şeyler söyleniyor. Bize, gelecekteki benliklerimizin mutlu olabilmesi için şu anda istemediğimiz ve zevk almadığımız şeyleri yapmak zorunda olduğumuz öğretilir.' diyor Brigham.
Mutluluğu nihai bir hedef olarak düşünmek, mevcut anın keyfini kaçırmamıza ve mutsuz hissetmemize neden olabilir. Hayli Evans, insanların genellikle tüm sorumluluklarını yerine getirdikten sonra mutlu olacaklarını düşündüğünü ve bunun da kaygı, depresyon ve memnuniyetsizliğe yol açtığını belirtiyor.
Bu durum, stresle başa çıkmak için kişileri uyarıcı maddelere veya sosyal medyaya yöneltmeye neden olabilir. Böylece gerçek tatmini hissettiren ilişkilere ve aktivitelere zaman ayırmayı da engeller.
Aurisha Smolarski'ye göre mutluluk üzerine fazla baskı kurmak mükemmellik beklentisi yaratır ve bu da mutluluğu sürdüremediğimiz için başarısızlık hissi doğurur. Sonuç olarak, anı yaşamaktan alıkonulabiliriz ve bu da yaşamımızdan tam anlamıyla keyif almamızı engeller.
Zor zamanlarda mutluluğa ulaşmak daha fazla çaba gerektirir; ancak mümkündür.
“Mutluluk, deneyimlediğimiz anda var olur. Farkındalığımız arttığında mutluluğu oluşturan zevk, minnet ve neşe bileşenlerine uyum sağlayabiliriz.' diyor Evans.
Evans'a göre sürekli stres, üzüntü veya kaygı içinde olduğumuzu ve asla mutluluğu deneyimlemediğimizi fark edersek, neler olup bittiğini anlamaya çalışmamız gerekiyor. Bu durumu sevdiklerimizle ve profesyonel yardımla ele almayı da öneriyor.
Maenpaa ise, sürekli mutluluğun aslında göründüğü kadar harika olmayacağını şu şekilde açıklıyor: “Günün her saniyesinde mutlu olsaydık, bunu hafife alırdık. Bu norm haline gelirdi ve sonra canlı olduğumuzu hissetmek için başka bir şeyin peşinden gitmemiz gerekirdi.”
Evans sessiz yürüyüşler, meditasyon, nefes çalışması veya günlük tutma gibi yollarla anın bilinçli olarak farkına varabileceğimizi söylüyor. Bu süreç, ortaya çıkan herhangi bir düşünce, duygu ve bedensel duyumları fark etmeyi ve keşfetmeye de zemin hazırlıyor.
İstemediğimiz bir duyguyu hissettiğimizde, utanç veya umutsuzluk hissetmek kolay olsa da duygularımızı kabul etmeyi ve kendimize şefkat göstermeyi deneyebiliriz. Maenpaa bununla ilgili olarak: 'Negatif duygularla mücadele etmek yerine, onlarla birlikte hareket edin' önerisinde bulunuyor.
İlk olarak, sizi mutlu eden ve amacınızla uyumlu olan şeyleri düşünün. Sonra, bunları bir ritüele dönüştürmenin yollarını bulun.
Smolarski'nin bu konuyla ilgili önerisi ise şöyle: 'Sabahları bir fincan kahve içmek, çocuğunuzu kucaklamak, günde yarım saat yazı yazmak, bir tesisat sorununu düzeltmek veya partnerinizle bir randevu gecesi planlamak gibi küçük şeylere odaklanın'.
Mutluluk içten gelen bir şey olsa da bir arkadaşın ihaneti ya da sağlık problemi gibi bir dış etkenden etkilenebilir. Ancak yapabileceklerinize odaklandığınızda Brigham'ın da dediği gibi: 'Mutluluğunuzun veya mutsuzluğunuzun kontrolünüz dışında olduğunu belirlerseniz, o zaman bunun nasıl hissettirdiğini de kabul edebilirsiniz.'
Kısacası, mutlu olmak için evlenmeyi veya terfi etmeyi beklemeyin. Her gün küçük de olsa sizi mutlu eden şeyleri yapmaya devam ederek mutlu olabilirsiniz.
Mükemmeliyetçilik genelde yetersizlik hissi getirir. Hep her şey güzel olsa, sürekli mutlu olsak, her istediğimiz anında olsa mesela tadı kalır mı, tatmin olur muyuz bilmem. İnişler çıkışlar, bekleyişler sabırlar, kırıldın mı onarılmalar, kavgalar barışmalar hayatın tuzu biberi olsa gerek. Mutluluğumuzu besleyen duygular iyi ki varlar. Bazen başımıza gelen kötü sandığımız şey sonra iyiye, iyi sandığımız şey kötüye dönebiliyor. Çok kafa yormak sıkıntıyı çözmezken akışına bırakmak huzur getirebiliyor. Boşa kürek çektiğinizi anladığınız an vazgeçmek de zayıflık değildir, umulmadık hafifliktir belki de mutluluk.
Mutlu olmak için gereken şeylerin hepsi kilo yapıyor zaten.
Mutlu olmak için bir sebep aramayın mutsuz olursunuz bütün yazının özeti