Uzun süren bir temizlik maratonunun ardından, o mis gibi kokan, pırıl pırıl parlayan evde oturmak gibisi yoktur, değil mi? Ama o temizlik aşaması kimine göre terapi, kimine göre kabus… Kabul edelim, temizlik sonrası hepimizde bir ruh hali değişiyor.
Peki sen temizlik sonrası nasıl bir insana dönüşüyorsun? Cevaplar sende, analiz bizde. Hadi bakalım, dürüstçe cevapla!
Senin için temizlik yalnızca fiziksel bir faaliyet değil, iç dünyanı toparladığın bir aktivite. Süpürürken düşüncelerini temizliyor, sildikçe içini de parlatıyorsun. Her şey yerli yerine oturduğunda, içinde de bir denge hissediyorsun. Temizlik sonrası sen bambaşka bir versiyonuna dönüşüyorsun: Sessiz, sakin, dingin… Ve bu ruh halini seviyorsun.
Kendinle gurur duyuyorsun! Bu tozlu savaşta galip sen oldun ve bunu kutlaman gerek. Kimi zaman dans ederek süpürüyorsun, kimi zaman dramatik slow motion sahnelerde kendini buluyorsun ama işin sonunda Ben harikayım! diyorsun, ki bu doğru! Kendine ödül vermeyi de ihmal etmiyorsun: Kahve, tatlı, dizi... Hakkın!
Evet, temizlik bitti ama sen de bittin. Tüm enerjini bıraktın o bezin ucuna, o süpürgenin fırçasına. Yere bakınca “bu ben miyim?” diye düşünüyorsun. Ruhsal bir çöküş değil bu; daha çok sıfırlanma hali. Birkaç saat sessiz kalmak, duvara bakmak, tavanla anlamlı bir bağ kurmak istiyorsun. Kısaca: Format atılmış gibisin.
Bir yanın “ne güzel oldu” derken, diğer yanın “yarın yine kirlenir” diye fısıldıyor. Ne tam tatmin ne tam bıkkınlık… Ortalarda bir yerde, hafif yorgun ama hafif gururlu. Belki de sadece ayaklarını uzatıp, temizlik yapmadığın bir günün hayalini kuruyorsun. Ruh halin belirsiz ama en azından ev mis gibi!