Türkiye'de eriyen maaşlar, geçen yıllarda geçilen ekonomi modeliyle cesaretlendirilen ihracatçıya yetmiyor. Çalışan maaşlarının 3. dünya ülkesi düzeylerine indiğinde kar edeceğini düşünen özellikle tekstil üreticileri, yıllardır aldıkları teşvikler ve ucuz kredilerle katma değerli üretim yapamayarak marka yaratmamanın acısını işçiden çıkarmanın yollarını yakınarak aramaya devam ediyor. .
2021 yılında benimsenen ekonomi modeliyle halen daha acı şekilde hissedilen bir ekonomik bozulma yaşanıyor. Bunu etkilerine bir de dünya konjontüründe bozulma destek olunca neresinde tutsak elimizde kalan bir piyasayla karşı karşıya kalıyoruz. Haklı olarak ihracatı önceliklendirmek isteyen Türkiye ekonomisinde, haksız olarak yürütülen ihracat modellerinde sorunlar bitmiyor.
İthal bağımlı ve emek yoğun bir sektör olan tekstilde kâr güdüsünün ise emek üzerinden olması son dönemde Mısır'a giden üreticileri gündemden düşürmüyor.
Büyük bir tekstil şirketinin patronuyla konuştuk, hesaplaması şöyle: Türkiye'de üretimde bir personelin maliyeti 800-900 $. Mısır'da aynı personel 150$. Arada uçurum var, şimdi bir de yerel seçim öncesi yine asgari ücret artışı olacak. Makas daha da açılacak. Giden üretim tezgahı kolay kolay geri gelmez. Dost acı söyler.