Minibüsler toplu taşıma adına artık oldukça ilkel kalsa da hala hayatımızın bir köşesinde duruyorlar. Geçmişten bugüne, metrolar, metrobüsler yokken herkesin mecburen ve sıklıkla kullandığı minibüslerin geçen onca yılda oluşturduğu kendine has bir kültürü var. Minibüs yolculuğu nedir, nasıl yapılır, nelere dikkat edilmesi gerekir bir göz atalım...
Yeri gelir sıkılan şoför ile sohbet edersin, yeri gelir para üstü verirsin, an gelir dikiz aynasına ayar çekmen istenir... Ön koltuk rahattır ama orayı hak etmek gerekir!
'Bayan' minibüsü döndüren tekerdir adeta. Belki muadili olarak 'abla' da kullanılabilir ama bayansız bir minibüs düşünülemez.
Bir el gelen diğer el giden parayı yönetirse para iletimi daha sağlıklı olur. Şoförün tam arkasında oturuyorsanız geleni gideni akılda tutmanız gerekir. 'Şuradan 2 Kartal, 20 liradan 1 Maltepe, şundan 1 Kadıköy...' diye hızlıca şoförün eline saymalısınız paraları. O hepsini aklında tutar merak etmeyin.
Oturuyorsanız yandakinin üzerine devrilmemek ya da öne doğru fırlayıp boynu incitmemek için tetikte olmak gerekir.
50 lira üstü beklemek nice yiğitlerin alnından boncuk boncuk ter damlatan yaman bir stres vesilesidir.
Az önce inmeyip de minibüsü tekrar durdurduğunuza pişman edilirsiniz. 'Hazır durmuşken şimdi insem mi yoksa ineceğim yere gelmesini beklesem mi' gerginliği insanı tüketir.
Ne olursa olsun minibüs yolculuğu ayrı bir alem ve değişik bir tür eziyettir. İmkanın varsa uzak dur, yoksa yazılı olmayan kurallarına uy ki canın iyice sıkılmasın...
Biraz da magandalığından bahsetseydin keşke
bağyan yazsaydın.
Ne oldu lan basmışsınız yine buraları da bayan olum işte bayan, bay / bayan