Tek çocuk olmak birçok avantajı ve dezavantajı bir arada barındıran bir durum. Bir yandan çocukluğunuzu doyasıya, anne babanın kuşatması altında sevgi dolu geçirirken öte yandan yalnızlık duygusunun başı çektiği bir takım problemlerle mücadele etmek zorunda kalıyorsunuz. Kişiden kişiye değişmekle beraber, tek çocukların karşılaştıkları belli başlı durumları toparlamaya gayret ettik.
Hepsi sadece senin içindir. Sıkılana kadar keyfini çıkarırsın.
İzni kendi çabalarınla almak, eve geç döndüğünde tüm tepkileri kendi başına göğüslemektir.
Bu belki biraz bencillik getirecek ama çokça her şeyi tek başına yapabilecek kadar cesur ve kararlı olmanızı sağlayacaktır.
Hep kendisine ait ayrı bir odası olduğu için soyunma odası ya da yurt gibi ortamlarda başka insanlarla soyunup giyinmekten rahatsız olacak, her zaman kendine ait olacak bir yer arayışına girecektir.
Kabak her daim hak ettiği üzere tek çocuğun başına patlar, yırtması mümkün değildir.
Yaşadığınız her kayıpla tek başınıza mücadele vermek, ayakta kalmaya çalışmaktır.
Bakkala gitmek, kapıyı açmak, telefona bakmak, masayı kurup kaldırmak, su getirmek, çay demlemek, temizlik sırasında anneye yardım etmek, pazara gidildiğinde babaya yardım etmek, kavga sırasında başının çaresine bakmak vb. türlü çeşitli işlerin hepsi tek çocuğun eline bakar.
Çünkü yemeğin en büyük kısmını, en iyi yerini, en güzel elmayı yemek için kapışması gereken bir kardeşi yoktur.
Onların yapamadığı her şeyi sizin yapmanız, başarmanız beklenecektir.
Çünkü ailede dengeyi sağlayan, anne baba arasında köprüyü kuran, ikisini de anlamak ama taraf olamamak durumunda kalacaktır hep. Bu sebepledir ki; daha küçüklükten anne babasını anlamak için daha çok düşünmeye, sorgulamaya gerek duyacaklardır. Sonra bir bakmışlar, onlarla aynı yaştalar...
Hep arkalarında bıraktıklarını düşünürler. 'Ben de gidersem ne yaparlar' diye hep kendi doğrularından, gerçeklerinden ve en önemlisi hayatından ödün vermek zorunda hissederler ve öyle de olur. Hatta bir zaman gelir onları anladığı kadar kendilerini anlamadığı gerçeği ile yüzleşirler.
..mesela kardeşini kıskanmak, mesela paylaşmak, mesela rekabet etmek, vb.
Kimseye 'sizi abime dövdürtücem' diyememektir.
Bunun yanında okula yalnız gidip yalnız gelirsiniz, anne-babanız çalışıyorsa akşama kadar koskoca evde yapayalnız kalırsınız.
Tek başlarına oldukları ve ebeveynlerinin kendilerine ayırdığı zaman kısıtlı olduğu için oyunlarını hep kendi kendilerine oynarlar, bu da onlarda müthiş bir hayal gücü yaratır.
Evin tek çocuğu oldukları için istisnasız her lafı, her imayı üzerlerine alınırlar.
Buna karşın kıyafetlerini, ayakkabılarını gizli gizli araklayabilecekleri birisi de olmaz.
Mümkün değil kimseyi büyüdüğüne, kendi ayakların üstünde durabileceğine inandıramaz.
Peki neden? Sebebi açık:
Kardeşiniz sizin için her zaman var. Ondan vazgeçemezsiniz. Kan bağınız var. Atsan atılmaz, satsan satılmaz. Bu durumda kardeşler birbirlerine acımasız olabiliyor. Kardeşler biliyor ki kötü davransalar da kardeşlerini kaybetmeyecekler.
Ama arkadaşlarınıza kötü davranırsanız, bunun bir bedeli var. Onlar sizden vazgeçebilir. Onlara iyi olmak zorundasınız.
Ayrıca araştırmada kardeşlerine kötü davranan çocukların, arkadaşlarına daha iyi davrandığı gözlemlenmiş, ama tek çocuklar kadar değil.