Eski fotoğraflar, şimdiki fotoğraflar gibi değil. Hem çekilmesi, hem saklanması ayrı özen istiyor ve hepsi hem çekildikleri anın hem de fotoğraftaki kişilerin tüm ömrünün izlerini taşıyor. Ayşe Nine ve Yakup Dede'nin bu fotoğrafı da, o hikayesi olan fotoğraflardan biri...
"Ben gariylan aynı resme girmem" diyen cahil bir adamın nesi ovuluyor?
Rahmetli dedem 1928 doğumluydu. Bizim yanımızda türküleri anneanneme uyarlayıp söylerdi. utanır kızardı anneannem. Karşılıklı birbirlerine maniler söylerlerdi. Şakalaşırlardı. Anadoluda babanın yanında çocuk sevilmez, gelinler kayınpederiyle aynı sofraya oturmaz, onun yanında ancak fısıltıyla konuşur. Böyle adet mi olurmuş derdi gelinlerini sofrada yanına oturturdu, çocuğunu sevmeyen oğlunu azarlardı. anneannemin " goğ boncuhlu kırh belik saçlarını " dedemden, dedemin "beyaz göynek üstüne giydiği yelağni" anneannemden dinledim. Ne zamandan, ne de mekandan kaynaklanan birşey bu. Bir adamın gönlü kabaysa, incelikten yoksunsa ancak ömrünü paylaştığı eşine garı der. ne yobazlık, ne cehalet, ne adet. Sevmemiş sadece
açıkçası bu fotoğrafın eskilerdeki sevgiyi mahrem bilmek yüreğinin yanık olması vs ile alakalı olduğunu düşünmüyorum. Adam belli ki kadını değersiz gördüğü için böyle bir tepki vermiş ama yadırgamıyorum da bu durumu. çünkü eski yetiştiği kültürün yansıması bu ve eski zamanlarda bu tarz düşüncede insanlar çok fazlaydı.